Gece beyazdı...
Karanlık bembeyaz...
Sokak lambasının altında...
Kar yağıyordu sessizliğe; geceye...
Kar geceyi beyaza boyuyor;
geceyi üşütüyor...
Sokak lambası ise; sarı ve sıcak...
•••
Pencerelerde buğu...
Perdeler sımsıkı...
Benim ellerim ceplerimde...
Benim gözlerimde yaş...
Dışardayım...
•••
Sen değilsin aradığım...
Hazır herkes kaçmışken ve her yer örtülmüşken...
Ve şehrin tamamı kar tanelerine...
Sokak lambalarına ve bana...
Şehir bana kalmışken...
Sen değilsin aradığım...
Üşüyorum ama...
Hoşuma gidiyor...
•••
Kar yağıyor şehrin üstüne...
Karanlığın üstüne...
Bomboş sokaklara...
Caminin avlusuna...
Musalla taşına...
Mezarlığa...
Kar yağıyor yüreğime...
Ateşime...
Temiz ve beyaz bir soğuğun kucağında
yanıyor/üşüyorum...
Sen değilsin aradığım...
•••
''Kar yağdı mı?'' merakıyla sabahın köründe
pencereye koşan çocuklar gibi değilim
şimdi...
Coşkun değilim...
Ve çocuk değilim...
Ve üstelik gece...
•••
Ama...
''Böyle kar yağdığı zaman...
Üşüdüğüm zaman yani...''
Sokak lambaları beni çağırır...
Gitmeden yapamam...
Yoksa...
Sen değilsin aradığım..