PARIS AKSAMLARI
Bu kent herseyiyle bana yabanci
Caddeler binalar butun insanlar...
Oyle hasretim ki ezan sesine
Anarim cevremde minare cami
Lakin takilirim çan kulesine
Her semtin muhtesem kilisesine
Yadel elemleri sarar icim
Uzaklarda yurdum burdan cok uzak
Her mevsim gunesli masmavi goklu
Camii kubbeli,kumbetli kosklu
Ozanli,garipli kervan sarayli
Hele insanlari alpli,girayli
Yok haber onlardan,baba evinden
Bu yuzdendir halim,kopuk bir yaprak
Hersey cok uzakta benden cok uzak
Gozlerim daima engine dalar
Isterim ki heran anayurdumda
Daglari dumanli yaşli KIRIM'da
Duvarinda mavzer ve KURAN olan
Ata ocaginda bizim konakta
Bir bakir sinili sofra basinda
Iftar beklenilsin,dua edilsin
Ve sessiz sedasiz yemek yenilsin
Sonra sadirvanda abdest alinip
Hep birlikte teraviye gidilsin
Uyansam her sabah ezan sesiyle
Gorsem Aysecigi su testisiyle
Ninemi yaşmakli namaz kilarken
Dinlesem dedemi KURAN okurken
Basimi husuyla yastiga koysam
Sonra toparlanip yola koyulsam
Yahut butun şavki vururken camdan
Heybetli sesiyle çagirsa babam
Annemde kalk yavrum aslanim dese
Tutup elleriyle umuzlarimdan
O musfik haliyle sarilsa,opse...
Samaver kaynarken ocak basinda
Dunya Turklugunden,TURK tarihinden
Bozkurt'tan,TURAN'dan soz etse dedem
Sonra Turkluk icin eylese niyaz
Gozlerinden akan yasini gorsem
Evet yurdum uzak burdan cok uzak
Bir ferahlik yahut bir sey umarak
Duserim yollara aksam ustleri
Hep boyle caresiz yillardan beri
Her zamanki gibi yorgun ve bitkin
Arttirip yukunu hasta kalbimin
Heran heyecanli,gozlerimde yaş
Gormek umidiyle bir TURK,bir dildaş
Dolasirim Paris caddelerini
Yorgun akan SEN'i,koprulerini...
Bir karakis vakti Sen kiyisinda
Kafamin icinde Turkluk ulkusu
Ruhumu kavuran oz yurt hasreti
Boyle gocecegim edebiyete
Donmus cesedimi bulup copculer
Defnedilmek uzere goturecekler
Kimim ben ve neyim,ne bilecekler
Bugra ALPGIRAY
(1947/PARIS)
(Bu siir;Zorla Kirim'dan cikarilarak Paris'te yasamaya zorlanilan bir Kirim Turk'unun,Sen nehri kenarinda bulunan donmus cesedinin cebinden cikmistir.)