Sen Yirmi lira kâr Etmiş Ol, Bende Seksen lira Kazanmış Olayım
Rahmetli babamın bir arkadaşı vardı.Ara sıra babamdan az miktar borç adıyla para alırdı. Sonra, ya, unuttu zanneder vermezdi,veya aradan zaman geçer gerçekten unuttururdu. Bazen verdim, vermedin tartışmaları da yapılırdı.Bazen de bizi gönderir istettirir di. Tabi biz isteyince borcum yok diyemez ama kırk dereden su getirerek babana selam söyle hatırladım borcum borç en kısa zamanda ödeyeceğim der bizi başından savardı. Ne ödemesi yok ki ödesin 1960 yıllar para değerli, kimsede para yok.
Aynı adam bir gün yine babamdan borç istiyor bende yanlarında bir işle meşgul oluyorum babamdan korkmasam adamı kovacağım. Fakat rahmetlinin yanında bizim lafa karışmamız ne mümkün anında bağırır bizi azarlar bazen de yanından kovardı. Ne ise konuşma bayağı uzadı. Arkadaşı babama diyor …… efendi bana yüz lira para ver yarın paranı al,birinde bir AT var 100 liraya pazarlık ettim anlaştım.Aynı AT ı bir başkasına 120 liraya sattım onunla da pazarlığı bitirdim Fakat 100 liram yok ki AT ı ondan alayım öbürüne vereyim de 20 lira kar edeyim anlayacağın sen bana 100 lira verirsen ben senin 100 liranı yarın vereceyim kendimde 20 lira kar etmiş olacağım. Babam rahmetli, yok, inan Allah a yok,olsa vermem mi?diyor ama adam laf anlamıyor. Tam kündüne getirdim, düşüncesiyle asıldık ca asılıyor. Babam baktı olmayacak çıkardı cebinden adama 15 lira uzattı. Adam bir paraya bir de babamın yüzüne baktı, bu ne ….efendi dedi. Babam al bu 15 lirayı senin olsun, borç değil gönlünü hoş tut. Hani sen 20 lira kâr edecektin ya, işte sen yirmi lira kâr etmiş oldun ve bana olan 5 lira borcunu da ödemiş oldun, daha ne istiyorsun! Bu arada bende seksen lira kazanmış oldum.dedi. adam, ben bu alışverişten bi şey anlamadım ya! Hadi senin dediğin olsun dedi. ordan ayrıldı.O gitti babam rh. Benim yüzüme baktı. Bende ona bakıyordum ne bakıyorsun ..oğlu… ne yapayım yakamı kurtaramadım 100 lirayı kaptırsam daha mı iyi idi. işte hiç yoktan 80 lira kazanmış olduk.dedi. ben boynumu büktüm babam gittikten sonra gülmeye başladım. Ne o, siz neden gülmüyorsunuz!
Rahmetli babamın bir arkadaşı vardı.Ara sıra babamdan az miktar borç adıyla para alırdı. Sonra, ya, unuttu zanneder vermezdi,veya aradan zaman geçer gerçekten unuttururdu. Bazen verdim, vermedin tartışmaları da yapılırdı.Bazen de bizi gönderir istettirir di. Tabi biz isteyince borcum yok diyemez ama kırk dereden su getirerek babana selam söyle hatırladım borcum borç en kısa zamanda ödeyeceğim der bizi başından savardı. Ne ödemesi yok ki ödesin 1960 yıllar para değerli, kimsede para yok.
Aynı adam bir gün yine babamdan borç istiyor bende yanlarında bir işle meşgul oluyorum babamdan korkmasam adamı kovacağım. Fakat rahmetlinin yanında bizim lafa karışmamız ne mümkün anında bağırır bizi azarlar bazen de yanından kovardı. Ne ise konuşma bayağı uzadı. Arkadaşı babama diyor …… efendi bana yüz lira para ver yarın paranı al,birinde bir AT var 100 liraya pazarlık ettim anlaştım.Aynı AT ı bir başkasına 120 liraya sattım onunla da pazarlığı bitirdim Fakat 100 liram yok ki AT ı ondan alayım öbürüne vereyim de 20 lira kar edeyim anlayacağın sen bana 100 lira verirsen ben senin 100 liranı yarın vereceyim kendimde 20 lira kar etmiş olacağım. Babam rahmetli, yok, inan Allah a yok,olsa vermem mi?diyor ama adam laf anlamıyor. Tam kündüne getirdim, düşüncesiyle asıldık ca asılıyor. Babam baktı olmayacak çıkardı cebinden adama 15 lira uzattı. Adam bir paraya bir de babamın yüzüne baktı, bu ne ….efendi dedi. Babam al bu 15 lirayı senin olsun, borç değil gönlünü hoş tut. Hani sen 20 lira kâr edecektin ya, işte sen yirmi lira kâr etmiş oldun ve bana olan 5 lira borcunu da ödemiş oldun, daha ne istiyorsun! Bu arada bende seksen lira kazanmış oldum.dedi. adam, ben bu alışverişten bi şey anlamadım ya! Hadi senin dediğin olsun dedi. ordan ayrıldı.O gitti babam rh. Benim yüzüme baktı. Bende ona bakıyordum ne bakıyorsun ..oğlu… ne yapayım yakamı kurtaramadım 100 lirayı kaptırsam daha mı iyi idi. işte hiç yoktan 80 lira kazanmış olduk.dedi. ben boynumu büktüm babam gittikten sonra gülmeye başladım. Ne o, siz neden gülmüyorsunuz!
