ADINA YAŞAMAK DEMİŞLER

Adına susmak demişler;
Haksızlıklara sessiz kalmanın,
Yolsuzlukları seyretmenin,
Ve gidenlere el sallamanın,
Kaybolanlara sahip çıkmamanın.

Adına gülmek demişler;
Olanlara kayıtsız kalmanın,
Yananlara el uzatmamanın,
Çırpınanların yanından geçip,
Hiçbir şey yokmuş gibi
Vurdum duymaz davranmanın.

Adına gönül demişler;
Menfaatlerin bütünün varlığını
Hiç unutmadan
Şahsına çalışıp çabalamanın,
Birilerinin sırtından geçinmenin,
Garibi korumak yerine
Güçlüye peşkeş çekmenin.

Adına düzen demişler;
Birilerini eze eze öldürmenin,
Sesi çıkmayanı unutup
Konuşanı cezalandırmanın,
Yanındakileri güldürüp
Karşında olanları süründürmenin,

Adına yaşamak demişler,
Her gün biraz daha köhneleşip
Bir köşede kayboluncaya dek eğilmenin,
Birileri saltanat sürerken
Devranın dönmesini beklemenin,
Yanlışlara sessiz kalıp
Düzelmesini ümit etmenin,
Çalanı çırpanın karşısında
Korkudan tir tir titremenin,
Ve her gün biraz daha kahpeleşmenin!...

KADİR ÇETİN

BELİRSİZLİK VE SEN

Ben sevmedim senden başkasını,
Seni düşünerek uyuduğum gecelerde
Sansürsüz rüyalara dalarken,
Sarmadı kollarım bir başkasını,
Yokluğunda yastıkları sen sanıp
Sımsıkı sarıldığı kadar,
Görmedi gözlerim bir başkasını,
Ayrılık perde gibi indiğinden beri
Baktığı her yerde seni gördüğü kadar.

Peki ne için bunca çile,
Ne için yüreğimin bu suskunluğu,
Neden kollarımdaki dermansızlık
Ve nereye kadar gözlerimdeki sen.

Güzeli unuttum aylardır
Tek kelime etmedim mutlulukla,
Bakamadım şöyle adam gibi
Umut dolu yarınlara,
Ve kurtulamadım senden
Ölüm aklıma geldiğinde bile,
Belki de çok istemedim ölmeyi
Seni son bir kez göreyim diye.
Ama nafile...
İzafiyet teorisi bile yattı da aklıma,
Seni bir kez daha sarmak....
İşte onu kabullenmiyor mantığım,
Mucizeler bile şekillendi de beynimde
Seni öpmeyi hayal edemedim,
Hele bir de benim olman var
Ondan hiç bahsetme zaten,
Ömrüm bile beklemez belki de
Benim bekleyeceğim kadar.


Kadir ÇETİN

BEN

Sen bilir misin yalnızlığı
Benim ağlamayı bildiğim kadar,
Yada siler misin gözlerini
Gözlerindeki hayalin
Yar kokan mendiliyle,
Yüreğini dinler misin
Aklını dinleyemediğinde.
Ve savurur mu seni hasretin
Yarin yarattığı yara.

KADİR CETİN

DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN

Bir sevda öyküsüydü
Kadere yüklenemeyecek,
Kimsesiz acılarım ve korkularım.
Çaresiz bir çırpınışım vardı,
Sitem sayılmasa da kadere.
Göz yaşlarım vardı çaresiz,
Senin hiç görmediğin.
Ve bir sevda vardı içimde,
Kimseye verilmemiş,
Verilmeyecek kadar da kıymetli.

Oysa şimdi…
Sen elimi tuttuğunda,
Bir volkan gibi hissediyorum,
Aslı çaresiz bedenimi.
Bir dağ sanıyorum cüssemi,
Ve hiç bakmıyorum aynalara,
Eskiye dönmemek için.
Öylesine çırpınıyor ki yüreğim,
Korkuyorum sana yaklaşmaya,
Tutamıyorum ellerini,
Ve öpemiyorum güzelim,
Çok istesem de seni.
Yeniden diriliyor sanki,
Beyaz kefene sarılı yüreğim.

Sonra…
Cebimde bir mendile sarılı,
Eski bir sevdam var,
Onu uzatıyorum sana.
Ve ben sevdamın adını,
“Sen” koydum.
Doğum günün kutlu olsun.


Kadir ÇETİN

ELMA ŞEKERİ

Bu gün ağlıyorum yine
Hiç ağlamadığım kadar.
Kaybettiklerime değil
Kaybedeceklerime yanıyorum
Dalgalandığında içimde isyan bayrağı,
Ve silinecek sayfadaki resmi
Son bir kez daha seyrediyorum,
Gözyaşımı düşmeden silerken
Islanmamış mendilime bakıyorum
Yırttığım son resmin sanarak,
Elma şekeri alıyorum gönlüme
Gördüğü güzel bebeği unutsun diye.

Ve sen!...
Celladım olurken gözlerin,
Her teli yağlı ilmek olurken boynuma
Uzun kumral saçların,
Ölmeden öldürürken beni
Ayrılıklarla süslenmiş sevdan,
Mantığımı zorlayan bir virüs olurken
Hiç dokunmadığım halde
Sarıldığımı sandığım tenin,
Üşümüyorsun değil mi.
Fethetmeye çalışmıyorsun
Kendi yüreğini,
Kaçmıyorsun belki de gölgenden
Kendini görmemek için...

Çünkü sen!...
Yaşatmadın hiçbir zaman içinde
Zehirli sarmaşıklardan sarkan
Tohum misali bir sevdayı,
Karşına almadın yüreğini
İçine sığmadığı gecelerde,
Boğulma tehlikesi geçirmedin
Kendi beyninde,
Çaresiz düşmedin hiç
Yazdığın şiiri okurken,
Ve titremedi tüm hücrelerin
Seni seviyorum derken....

Kadir ÇETİN

SENDE ÖLMEK

Öylesine doluydum ki bu gün,
Ne ben anlayabildim beni
Nede anlayacak birini buldum,
Çünkü sen yoktun.

Bir kalem alsam elime
Ayrılığı tanıtacaktım kağıtlara
Sen okursun diye yapamadım,
Bir sözcük düşse ağzımdan
Sevdaya sitem edecektim
Sen duyarsın diye söylemedim,
Birde halim vardı içler acısı
Görüp sana söylerler diye
Hiç evden çıkamadım.

Oysa şimdi,
Sabahın körü bir saatte
Gün ışığına gebe karanlığı
Çığlığımla yırtmak istiyorum,
Haykırmak istiyorum,
Kafamı camdan uzatıp
Kaldırımlara ilan etmek istiyorum
Sana olan sevgimi
Ama yapamıyorum,
Beni ben durduruyorum,
Çünkü seni ben seviyorum.

Birde seni düşünüyorum
Hala düşünebilmesi mucize beynimle,
Anlam vermeye çalışıyorum bugününe,
Yarını görmeye çalışıyorum
Senin var olabildiğince,
Sitem etmek istiyorum
Söylediğin sözlere
Ama onu da yapamıyorum,
Beynimi ben durduruyorum,
Çünkü ben, sende ölmek istemiyorum.

Kadir ÇETİN

SEVMEK

Bir yıkıntıyı,
Bir kaybolanı,
Birde sahipsizliği yazmak,
Şiirlere hapsetmek
Geçip giden zamanı,
Şaircilik oynamak yani,
İşte hayatın özeti.

Ya duygular?…
Mümkün mü beyaz kağıtlara?
Rengarenk hisleri yazmak,
Yada çizmek renkli kalemlerle,
Öldürmeden bir anı
Ölümsüzleştirmek var mı?
Yapabilir mi bir sanatkâr
Yazabilir mi benim yüreğime sevgiyi?
Oynayabilir mi birileri?
Sevgiden mahrum bir perdeyi
Sevdirebilir mi bana?
Sevilmesi muhtemel her şeyi,
Yada sevgi denen şeyi.


Kadir ÇETİN

UTANSIN

Yıkılan dünya değil benim hayallerim
Ben değil, yıkanlar utansın
Kaybolan yıllar değil benim gençliğim
Yaşlılar değil, yaşlandıranlar utansın.

Bir çocuk büyüttüm yıllarca içimde
Adını sevgi koydum sende sevesin diye
Zalimin biri öldürdü bir gecede
Sevgiler değil, sevemeyenler utansın.

Bir şiir yazdım yalnız senin için
Kâğıtlar ağladı silmeyeyim diye
Öyle ki nefret doldurdum her kelimesine
Yazanlar değil, yazdıranlar utansın.

Sanma ki sitemim sen gibi bir güzele
Şaşarım sevginin önüne namusu dikenlere
Aramıza girenler anan baban olsa bile
Karalanan değil, karalayanlar utansın.

Şimdi ben giderim bilmediğim bir meçhule
İstersen gelirsin sende benim peşime
Sonumuz karanlık görünse bile
Ben yılmadım, yılanlar utansın.

Kadir ÇETİN

YA SEN

Hayallerim vardı benim
Hayal denmeyecek kadar gerçek
Ürkülecek kadar karanlık,
Çünkü korkularım vardı benim
Hiç korkmadığım,
Dostlarım vardı
Yüzünü hiç görmediğim
Ve yüzü olmayan.

Güneşe bakardım akşamları
Görmeye çalışırdım belki de
Karanlıkta aydınlığı
Yüzüme esen serin rüzgarda
Gözyaşımı sildiğim parmağımla
Yıldızları sayardım
Yalnız kaldığım akşamlarda
Çok severdim ağlamayı
Çünkü hiç gülmedim ben
Ve çok severdim seni
Çünkü hiç sensiz kalmadım ben
En azından hayallerimde.

Ya sen.
Gülen gözlerine ağlamayı öğretebilir misin
Ben ağlıyorum diye.
Yada korkmayan yüreğine
Eceli anlatabilir misin
Daha ömrünün baharında
İçinde yanan ateşe yar diyebilir misin
Acı çekerken hem de.

Kadir ÇETİN

YALAN SÖYLEDİM

Bir gün daha geçti
Zaten üç günlük olan ömrümüzde
Birbirimizin olmadığı,
Ve bir hasret daha
Son bulamadı deli gönlümde
Gereğinden fazla uzadığı halde,
Adam gibi hasretlere
Hasret kaldı şimdilerde
Sende yitirdiğim yüreğim,
Gözlerim seni görmüyor
Ama beynim seni istiyor,
Bu yamam çelişki
Her gün ömrümden yıllar çalıyor,
Geri dönmek istiyorum
Ama inan nasıl bilmiyorum,
Seni silsem diyorum
Daha da yaşlanırım diye korkuyorum,
İşte bu yüzden sana soruyorum,
Gidecek misin bir gün?…

Belki çiçekler dökmedim yoluna,
Elimde kırmızı güllerle
Sabahlamadım kapında
Sırtımda yırtık bir palto
Lapa lapa karın altında,
Gökyüzüne yazmadım adını
Milyonlarca balonla,
Yada dağları delmedim
Çölleri aşmadım senin için.
Ama yüreğime gömdüm seni,
Gözyaşıma hapsettim tenini
Her gece milyonlarca defa,
Elimde resminle uyudum günlerce
Almadım rüyalarıma senden başkasını,
Ak düşen her saçımda
Seni diledim bir kez daha
Senin için yazdığım şiirlerden,
Seni senden çok sevdim
Senin için çizdiğim resimlerden,
Ve yalan söyledim gülüm
Gidersen ağlamam derken.

Kadir ÇETİN

YAREN

Kadir derki sürünsem de aşkından
Her daim seni ansam da candan
Son nefeste adın düşmese de ağzımdan
Bir yudum suyu verendir yaren.

Yüreğim dinlemese de aklımın sözünü
Sevdam bürüse de ömrümce gözümü
Hayali süslese de gecemi gündüzümü
Mevla’mdır kuluna gerçek yaren.

Evime kadın yapsam da birini
Görsem de ondan her türlü hizmeti
Başımın üstünde bilsem de yerini
Anamdır oğluna gerçek yaren.

Vurdukça sazım yar diye inlese de
Her sözüm onun ismini gizlese de
Mezarımda adım Mecnun diye geçse de
Ruhuma fatiha okuyandır yaren

Duyduğum her ses adın olsa da
Rüyalarım yar ile dolup taşsa da
Kadir olan aksini buyurmadıkça
Ölümdür insana gerçek yaren

Yapayım uğruna tüm dediklerimi
Hiçe sayayım sensiz geçen günleri
Eğer ki sende istersen beni
Ben olayım sana gerçek yaren

Kadir ÇETİN

abi eline,yüreğine ve kalemine sağlık.gerçekten bütün şiirlerin çok muhteşem ama bunları bir de senden dinlesem işte o zaman daha mutlu olurum.iyiki seni tanımışım.çoğu gitti azı kaldı bir hafta sonra yanındayım.

ŞEHİT

Büyüdüm, yetiştim yuvadan koptum,
Dağlarda korkusuzca nöbete durdum,
Hasreti özlemi bir yana koydum,
Askerim anacığım dönecem elbet.

Her gece rüyama seni sakladım,
Tüfeği elimden bir an bırakmadım,
Namerdin oğluna göz açtırmadım,
Askerim anacığım dönecem elbet.

Şafakla kalkıp sipere koştum,
Vatanın yoluna canımı koydum,
Hainin önüne imanla durdum,
Askerim anacığım dönecem elbet.

Resmini başucumdan hiç ayırmadım,
Vatan sevgisini aklımdan çıkarmadım,
Sılamı yurdumu bir an unutmadım,
Askerim anacığım dönecem elbet.

Yazdığın mektubu elime aldım,
Yatağa uzanıp hayale daldım,
Bu hasret bir gün bitecek sandım,
Mehmedim anacığım ölecem elbet.

Kadir ÇETİN