HEP BÖYLEMİYDİ
Bir gece on ikiyi vuruyordu saat
Bir gündüz dokuzu
Bir on ikiyi vuruyordu saat
Bir dokuzu
Zaman ne çabukta geçiyordu
Belki bişeyler geçiyordu ömürlerinden
Yada onlar öyle zannediyorlardı
Bekliyorlardı hüzün kadar
Bazen seviniyorlardı
Bu saatler arasında
Küçük bir çobanın
Koyunları keçileri
Otlatmak için bulduğu
Bol çayırlı ovaya sevindiği gibi
Bazen üzülüyorlardı
Dipsiz bucaksız kömür madenlerinde ki
İşçinin gün ışığını beklerken
Yaşlanması gibi
Zamanlar hep böyle mi geçiyordu
Küçüklüğümden beri
Yoksa sevinç ve üzüntüden
Başka bişeyler oluyormuydu bu saatler arasında...
ŞİİR: Uğur KILIÇ
::::GENÇ ŞAİRLER::::