Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Bu başlıklı haberi duyduğumda yıllardır yapmaya çalıştığımız fakat bir türlü başaramadığımız bir kültürel çalışmanın gerçekleştirilmiş olmasının hazzını yüreğimde hissettim. Öncelikle bu projenin planlanmasında ve tatbik edilmesinde emeği geçen başta sayın vali olmak üzere, Kültür ve Turizm müdürlüğü ve Milli Eğitim Müdürlüğünü tebrik etmeliyim. Geçmişte yasal zorunluluklar kapsamında etkinlikler düzenleyen bu iki önemli kurumun artık Gümüşhane'nin kültürel hayatına değerli katkılar yaptığını görmek ziyadesiyle memnuniyet verici. Tekrar tüm emeği geçenlere tebrikler...
Bu projenin önemi, kültür müdürümüz Temel Yalçın'ın da konuşmalarında ifade ettikleri gibi "Her şehir insanı, ekonomik hayatı şekillendiren üretim biçimleri, mimarisi, kültürel ve sanatsal etkinlikleri ve coğrafyası ile topyekûn bir geleneksel yaşam biçiminin ona verdiği renklerle kendi kent kimliğini oluşturur ve bu kimliği geliştirerek yaşamaya devam eder. Bu kimliğin geliştirilme sürecine en önemli katkıyı verenlerin başında o şehrin öncüleri olarak nitelendirebileceğimiz siyasileri, bürokratları ve sanatkârları gelir. Doğal olarak şehrimizin kimlik mimarları olan bu öncülerin gelecek nesillere layıkıyla tanıtılması bu gelişim sürecinin sağlıklı yürümesinin de temel şartlarından birisi" olmasıdır. Bir eğitimci akademisyen olarak sokaklarda başıboş gezen, tavırlarıyla çevreye rahatsızlık veren hepsinden önemlisi yaşama zevkini ve gayesini kaybetmiş her genci bu duruma düşmesinde bizim payımızın ne kadar olduğunun muhasebesini yaparım. Evet kaçınılmaz olarak vardığım sonuç bu olumsuz tablonun temel sorumluları öncelikle aileler ve eğitimciler sonra çevre ve diğer etkenlerdir.
Her çocuk ve genç bir şekilde kendisinin topluma kabul ettirme ihtiyacı içerisindedir. Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde bilimsel desteğini bulan bu yaklaşım bize çok önemli bir açılım imkânı sunmaktadır. Fizyolojik ihtiyaçlar, güvenlik, sevgi ve aidiyet ihtiyaçlarından giderilmesinden sonra bir bireyin en önemli ihtiyacı tanınma, sosyal statü sahibi olmak, başarı elde etmek ve takdir edilmektir. Bu bağlamda sokağa terk ettiğimiz her çocuk bu ihtiyacını kendi imkânlarıyla gidermek zorundadır. Sokakta yürürken küfürler savuran, karşıdan gelene omuz atan, arabasıyla son ses müzik eşliğinde hız yapan her genç işte böyle bir ihtiyacın giderilmesi için mücadele etmektedir. Bu bahsettiğim ve toplum tarafından yadırganan davranış biçimleri de bireye kimlik kazandıran olgulardır. Temel olarak bir kürsüde şiir okuyarak, tiyatroda rol alarak veya derslerinde başarılı olarak kendini kabul ettiren bir gençle yukarıdaki tavırları gösteren gençler aynı hedefin peşindedir. Kendini kabul ettirmek. Bizim bu noktadaki sorumluluğumuz kendini olumsuz şekilde ifade eden bu gençlere kendilerini kabul ettirecek, tanıttıracak meşru imkanlar sunamamış olmamızdır. Bu meşru zemin içinde kendini ifade edemeyen bir gencin farklı arayışlar içinde olması kadar doğal bir şey olmaz. Aile kurumunda kendine güven duygusundan yoksun yetiştirilen bu gençler, öğretmenler tarafından da ihmal edilince ortaya böyle bir sonucun çıkması kaçınılmazdır. Bir okulda derslerinde başarılı olan bir öğrenci bu alanda takdir görerek bu ihtiyacını giderir. Ancak problem bu aşamadan sonra başlar. Ders başarısı ile takdir göremeyen öğrenciler bu çevrede başka arayışlar içine girer. Bu öğrencilerin bir kısmı kültürel faaliyetler içinde değerlendirilir. Bu tür faaliyetler gençlerin kendilerini ifade etmeleri için çok önemli bir imkân oluşturur. Ancak problem de işte burada başlar. Derslerinde başarılı olamayan öğrenciler bir şekilde okul idaresi ve öğretmenleri tarafından moda tabirle ötekileştirilir. Bütün faaliyetlerde daha doğrusu öğrencilerin kendini tanıtma, başarılı olma veya takdir edilme imkanı bulacakları ortamlardan da uzaklaştırılır. Bu tür etkinliklerde de genellikle kendini ifade etme, başarı ve takdir edilme problemi olmayan başarılı öğrenciler tercih edilir. Sınıfların arka sıralarındaki bazen haylaz, bazen umarsız, bazen kabadayı kıvamındaki çocuklar yavaş yavaş sokağa doğru yönlendirilirler. Burada bize düşen hayati görev bu tür çocuklara kendilerini ifade etme, başarılı olma ve takdir edilme imkanı bulabilecekleri meşru imkanlar oluşturmaktır. Onları televizyon ve gazetelerde sürekli karşılaştıkları kötü modeller yerine örnek alabilecekleri iyi modellerle karşılaştırmaktır. Bu bağlamda Gümüşhane Değerlerini Tanıyor Projesi iyi bir imkân sunacak gibi görünüyor. Ümit ediyorum ki bu tür etkinliklerin sayısı zamanla artacak ve gittikçe kimliğini ve değerlerini kaybeden şehrimiz yeniden kimliğini bulacaktır.
"KENT KİMLİĞİNİN YENİDEN İNŞASI BAĞLAMINDA" GÜMÜŞHANE DEĞERLERİNİ TANIYOR
