Üzerine nice şiirlerin yazıldığı, nice methiyelerin dizildiği, ilimizde sembolleşen Harşit Çayının durgun ve duraganlığı her baharda olduğu gibi bu yılda coştu, bu yılda kükredi ve bu yılda can aldı...
    Çaresizliğin ve bahtı karalığın sınavını veren bir il gibi olduk 23 Nisan gecesi... 7 can Harşitin azgın sularında çırpınırken çaresiz biriken kalabalığın eli kolu bekleyişi ve dillerde dua...
    Can pazarının yaşandığı derede çığlıklar bir şehri boğarken yardım edememenin acısı yüreklerimize doluverdi. Harşitteki can pazarını ve kaybettiğimiz 7 canı sadece kader deyip savuşturmak, gelecekte oluşabilecek benzer kazalara davetiye çıkartmak demektir.
    Uzun yıllardır Harşit Çayının ıslah edilmesi, düzenlemesi, akış hızının kesilmesi -ki Türkiye’de en hızlı akan ikinci akarsu- şehrimizi süsleyen bir cazibe olması için neler dendi, neler söylendi. Ancak 2005 yılında ortada hiçbirşey yok. Uzun yıllara sari Harşiti kurtaralım sözlerinin tutulmaması belkide onlarca canı her yıl yutmakta olan harşitin iştahını kabartır gibi.
    Barajlara ve harşit çayına sahip bir ilde suya müdahalede uzmanlaşmış nitelikli eleman olmamasına ne diyelim. Harşite uçan araca ancak 4-5 saat sonra müdahale ediliyorsa biraz düşünmek lazım. Transit yol güzergahında sadece bir ışıklandırma varsa ve sonrasında hız yapmaya müsaitse düşünmek lazım...
    Sanırız yıllardır ihmal edilen, zaman zaman unutulan şirin Gümüşhane acısını bağrına basmakla birlikte bundan sonra oluşabilecek benzer olaylara karşı da tedbir alınmasını beklemektedir.
    Artık Harşite dur demek zamanı gelmiştir. Ocak söndüren bir harşit değil, bakıldığı vakit ruhumuzu okşayan bir harşit istiyoruz. Kim yada kimler, hangi kuruluş ise bunu üstlenecek Gümüşhane halkının bu ortak arzusunu yerine getirmelidir diye düşünüyoruz.
    Bu vesile ile yaşamlarının baharında azgın sularda can veren değerli hemşehrilerimize Yüce Mevladan rahmet geride bıraktıklarına baş sağlığı diliyoruz.