Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Hüzün. Yine koptu geldi, bir yerlerden yüreğime, bir çığ gibi. Kar altındayım. Yüreğimde atan düşünceler mosmor kesilmiş. Hayata karşı kolumun kanadığımın kırıldığı yine çok göçkün bir gündeyim.Dilaver Cebeci'nin vefat haberi, suskunluklardan kurduğum otağımda yankılandı. Bahar yağmurlarıyla toprağın aşka doyduğu bir zamanda biz kendisine doyamadın bıraktı gitti bizleri, usulca.
Bu aşk can evimde kaldı da yarım, Halâ o iklimden sesler duyarım. Kim bilir belki de sana doyarım, Topraklar yağmura doyduğu zaman
Maddenin değişik şekillerde hakimiyetini kurduğu bir çağda yaşıyoruz. Ruhunu maddeye olan bağımlılıktan kurtarıp, maneviyata adayan şairlerin tek bir amacı vardır, o da gönülden gönüle bütün görüntü ve şekil kayıplarından uzak yol bulup akmaktır. Onun için Dilavet Cebeci de içine sığınmış insanlardan birisiydi. O, kimi zaman bizleri sitareye götürmüş , göklerin kat kat derinliklerinden bizlere seslenmiş ve kimi zamanda Kandehar Dağlarında yeşeren çiçeklerin kokusunu ruhlarımıza taşıyarak içimize "ülküler" koymuştur.
Yüreğime kör düğümler atıldı, Çözemedim, çözülmüyor Sultanim, Yıllar yılı kaderimin hükmünü, Bozamadım, bozulmuyor Sultanim.
Kalemini en ulvi düşüncelerin ışığına sürdü. Kalbini hiçbir zaman satmadı. Şairliğinin altında gümrah bir nehir gibi beslediği "ülkücülüğünden" asla taviz vermedi. Onun ihtilal sonrası Alparslan Türkeş'e yazdığı mısralarını ne zaman okusam hiç kimselerin toparlayamayacağı parçacıklar halinde dağılırım.
"Sana bu mektubu evimin balkonunda yazıyorum Sağ elimi koyuyorum tam yüreğimin üstüne Çankaya yokuşunda söylediğimiz marşı duyuyorum"
Tam bir Türkiye sevdalısı bir insandı. Şaha kalkan yüreğimden onun şu mısraları gezmezse, bütün düşüncelerim yarım kalır:
Baş koymuşum Türkiye'min yoluna Düzlüğüne yokuşuna ölürüm Asırlardır kır atımı suladım Irmağının akısına ölürüm
"Gümüşhane Değerleriyle Buluşuyor" toplantısından daha iki gün evvel telefonda konuşmuş, hasret gidermiştik. Doğduğu ve kısmen çocukluğunun geçtiği yer olarak Kelkit'e bakışını yüreğinden akan sel suları coşkunluğundaki kelimeleriyle dinlemiş ve buğulu yüreğinin içinde gezinen yağmurları sesiyle üzerime bırakmıştı birden bire. Kelkit'e gelip sılayı rahim kıvamındaki duygularıyla çocukluğunun izlerini sürmeyi çok istiyordu. O, yıllar yılı uzaktan Kelkit'e bu denli yangın yeri olan yüreğiyle bakarken, Kelkit, ne yazık ki hafızası silinmiş, şuursuz hareketleriyle bir deliye benzediği için, köklerinden koparak bilinmezliklere doğru sürüklenen o acınacak haliyle ondan habersizdi. (Zaten Kelkit kime, ne değer vermiştir ki ona da versin!) Ömrünün son asude zamanlarında Kelkit'in ona veremediğini, bir nebze olsun Gümüşhane vermiş, onu bağrına basmasını bilmiştir. (Sayın Valimizi bir kez daha çok büyük takdir hislerimle zikretmek isterim, sağ olsunlar!)
DİLAVER CEBECİ'NİN ARDINDAN
