Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Mevlana bir kıssasında iyi ve kötünün ne denli göreceli kavramlar olduklarını şöyle betimler:
“Bir vaiz vardı... Minbere çıktığı zaman ilk işi şöyle dua etmek olurdu:
— Ya Rabbi!.. Kötülere, fesatçılara, isyancılara merhamet et. Hayır sahipleri ile alay edenlerin tümüne, kafir gönüllülere yardım et...
Ona:
— Hiç böyle bir adet, böyle dua görmedik. İyileri, hayır sahiplerini, dua edilmeye layık olanları bırakıp; nerede beddua edilmesi gereken zararlı insan varsa onlara dua ediyorsun.. Bu mertliğe, insanlığa, yiğitliğe, fazilete sığmaz... dediklerinde:
— Ben onlardan iyilikler gördüm, bu yüzden onlara dua etmeyi âdet edindim... diyor.
— Onlardan ne iyilik ulaşabilir ki insana... olsa olsa ancak bela gelir bulur. Sen galiba iyiden iyiye karıştırır oldun her şeyi... İyilik nerede, o saydıkların nerede?. Ateş ile su gibi.. Asla bir arada olamazlar.
— Hayır dostlar hayır!. Yanılıyorsunuz!. Dua ettiklerim var ya; o kadar kötülükte bulundular, o derece zulüm, eza, cefa edip incittiler ki beni, sonunda şerden kurtarıp, hayıra ulaşmama vesile oldular.”
Siz sanıyor musunuz, kötüler bu hayatta işlevsizdirler?
Kötüler olmasa biz bu hayatın kirini bu yaşlı gözlerimle nasıl kürürdük böyle.
İyilere bakıp kötü olamayacağımıza göre, o hâlde kötülere bakıp iyi olacağız.
Bunu nasıl mı yapacağız?
Yaşadıklarımızdan ders alarak!
Bakın seçimler yakın!
Kötüyü mi seçeceğiz, iyi yi mi?
Bu dünya adeta etme bulma dünyasıdır sevgili Kuşakkaya okurları.
Toplumsal (ve de bireysel) hayatımızda ne ekersek, onu biçiyoruz.
Kazandıkça iktidar olma hırsımız artar; hatalarımızın üstü örtülür. Ama kaybettikçe, bütün melanet sanki başkalarındaymış gibi hayıflanır, sızlanırız. Çok garip bir ifadeyle, iyi niyet taşlarıyla döşenmiş cehennem yolllarında yürüyoruz.
Nerde sisteme dönük bir şikayet duysam, artık kızgınlık ve öfke karışımı bir duyguya kapılıyorum.
Yahu, şikayet eden de sensin, kötüleri seçip başımıza firavun eden de sensin!
Çözüm insan ve bizzat insanın tercihleriyse, o zaman başımıza gelen iyilikleri ve kötülükleri kimden bileceğiz?
Kendimiz ediyor, kendimiz buluyor ve sonra da veryansın ederek şikayet ediyoruz, sanki bütün bu yaşanan olumsuzluklarda bizim hiç payımız yokmuş gibi bir kenara çekilip başkalarını eleştiriyoruz.
Sonra da bir köşeye çekilip, göz yaşlarımızı tutamayarak “benden ne istiyorlar, bütün bunlar benim başıma nerden geldi” deyiveriyoruz.
Böyle sızlananlar halbuki daha dün pohpohlanmış bir rüzgarın önünde ahlaksızlık pistonundan güç alıyordular.
Duvara toslamayı hiç düşünmediler.
Ancak duvara tosladıklarında, aslında, iyi niyet taşlarıyla döşenmiş cehennem yollarında yürüdüklerini anlıyorlar.
Ama o zamanda iş işten geçiyor!
Umarım ki kötülerden ders alır, iyilerin peşinden gideriz!
İYİ NİYET TAŞLARIYLA DÖŞENMİŞ CEHENNEM YOLLARI
