Resmi kurumlar, Basın İlan Kurumunun Şubelerinin  bulunmadığı illerde ilanlarını Valilikler aracılığiyle yayınlatırlar.
     195 sayılı yasaya göre, gazeteler, kendilerine gönderilen ilanları yayınlamak zorundalar.
     İlan bedellerinin ödenmesi de, ödeneğe bağlıdır.
     Yönetimler, yaptıracakları 3-5 trilyonluk yatırımlar için ödenek ayırıyor ama, o yatırımların 300-400 milyon liralık ilan bedelinin ödenmesi için bir zaman sınırı koymuyor. Kimi kamu görevlileri de vatandaşların alacağı konusunda gerekli titizliği göstermiyor.
     Oysaki, Bakanlar Kurulu, resmi ilan tarifeleri ve ilan bedellerinin ödenmesi için kararname çıkarıyor.
     Örneğin; 25 Şubat 2004 tarih ve 25384 sayılı resmi gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren Bakanlar Kurulu kararnamesinin 3. maddesi şöyledir:
     “Resmi ilanların tahmini bedelleri Basın İlan Kurumunun tespit edeceği esaslara göre, ilan verenler tarafından peşin olarak kuruma ödenir ve fatura tanziminden sonra mahsup işlemi yapılır.”
 “Kanuni engeller sebebiyle tahmini ilan bedelini peşin  ödeyemeyen   genel   ve   katma   bütçeli   dairelerin  faturanın  kendilerine  laşması  üzerine  borçlarını DERHAL öderler.”
     Ne var ki, bu Bakanlar Kurulu kararı, Muhasebe-i Umumiye kanununa takılıyor. Çünkü kural; önce kanun, sonra kararnameyi öngörüyor.
     Yalnız gazeteler değil, tüm vatandaşlar (eczaneler, oto tamircileri, akaryakıt istasyonları, hazır giyimciler ve diğer işyeri sahipleri Devlete yaptıkları hizmetlerin, ya da sattıkları malların faturalarını keserek alacaklarını beklemeğe baş-lıyor.
     Alacağını bir gün ertelemeyen Devlet, vatandaşın haftalarca beklemesinden rahatsızlık duymuyor. Borcuna karşı alacağını da mahsup etmiyor.
     Yani yaygın bir halk deyimiyle, yönetimler; “alacaklarına şahin, borçlarına karga” oluyor.
     Hiç bir kamu görevlisine de, vatandaşı (keyfi olarak) maddi sıkıntıya sokmasından ötürü bir soru açılmıyor.
     Peki, Devlet mi vatandaş içindir, vatandaş mı Devlet için?! Söylemde Devlet vatandaş içindir.
    Öyleyse bu çelişki niye?!... Demokrasi, insan hakları, hak, hukuk hep söylemde kalan laflar mı?!...