Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Olayı hepimiz biliyoruz ve adeta beyinlerimize kazıdık. Haç ile hilalin asırlardır bitmeyen mücadelesini son bir kez daha görmüş olduk. İbret alır mıyız bilinmez ama belki kör olan gözlerimizi açmaya vesile olur. İsviçre gibi bütün uluslararası organizasyonlara “tarafsız” olduğu için ev sahipliği yapan bir ülkede, geçtiğimiz pazar günü bir referandum yapıldı ve minareler yasaklansın taraftarları yüzde 60’lara varan bir oy aldılar.
Öncelikle iyi bilinmelidir ki; Bu bir din sorunu değildir. Bu İslam dini ile alakalı bir sorun da değildir. Bu sadece ve sadece bir insan hakları ihlalidir. Avrupa’da sayıları 30 milyonu aşan Müslüman nüfusunun değerlerinin, inanç ve ibadet özgürlüğünün, ait olduğu medeniyetin yok sayılmasıdır, görmezden gelinmesidir.
Peki, bu haberin ardından biz Gümüşhaneliler olarak ne yaptık. Gümüşhane’nin yerel gazetelerinin manşetinde yer alan fotoğrafı ve altındaki haberi görmüşsünüzdür. Gümüşhane’nin Torul İlçesinin Arpalı Köyü’nde asırlardır bir kardeş gibi omuz omuza dayanan camii minaresi ve kilise çanının birlikteliği adeta çağdaş Avrupa’ya nasihat olurken umarım internet ya da ulusal medyadan bu güzel fotoğrafı ve altındaki haberi görenler az hayâ sahibi iseler, azıcık da olsa yüzleri kızarır. Öyle ya; söze ne hacet bu fotoğraf her şeyi bir bir özetliyor zaten.
Biz dini inançları hor görmeyen ve hoşgörünün adeta zirve yaptığı bir ulusun mahdumlarıyız. Bu tarihin en ücra derinliğinde de böyleydi ve şimdi de aynen böyle devam etmekte ve yarında da aynen böyle devam edecektir.
Biz dinimizden ve bu güzel dini güzel yaşayan atalarımızdan şunu gördük ve öğrendik ki; İbadet mahalleri ne olursa olsun kutsaldır. Korunması, yaşatılması ve yarınlara aktarılması gerekir. Yurdumuzun en ücra köşesinde asırlardır dimdik ayakta duran Arpalı Köyü’ndeki kilise çanının varlığı her konuda çağdaşlık teraneleri savuran Avrupalıya adeta bir ders niteliğindedir.
Bundan üç yıl önce bir yaz günü, yabancı bir çift Gümüşhane Süleymaniye Mahallesi’ne geldi. Adamın adı Nikolai Vasiliyadis, eşinin adı Despina. Nikolai Vasiliyadis, Selanik’te yaşayan bir tıp profesörüydü. Sohbet sırasında bir fotoğraf çıkardı cebinden, "Bu resimde oturanlardan şu bıyıklı adam, dedem Yorgo Vasiliyadis" dedi. Halim Bey, 1910’larda çekilmiş fotoğrafa baktı, Yorgo Vasiliyadis’in hemen yanındaki adamı göstererek, "Bu da benim büyük amcam Mısırlızade Hayri Bey!" diye cevap verdi. Bunun üzerine Nikolai Vasiliyadis sarıldı Halim Bey’e:
"Yahu, büyük amcanız Hayri Bey, dedemin en yakın arkadaşıymış, biliyor muydunuz?"
Evet, biz biliyoruz. Gerek Süleymaniye Mahallesi’nde, gerek İmera’da, gerekse de Santa’da aslında biz bir idik. Acılarımız, sevdalarımız, ağıtlarımız, türkülerimiz birdi. İnançlarımız farklı olsa da hoşgörümüz vardı.
Tarihin gümüş madenleriyle ünlü Gümüşhane’miz, Osmanlı döneminde Ermeni, Rum ve Müslümanları aynı gök kubbenin altında bir tutan bir kentti. Ve bu kentte Ermeni Kilisesi, Rum Ortodoks Kilisesi ve Camilerimiz yan yana, kucak kucağaydı. Osmanlı Devleti’nin Sübyan Mektepleriyle Ermeni ve Rum okulları da tamamen bitişikti.
Ya peki her fırsatta çağdaşlıklarını gün yüzüne çıkaran ve dünyanın adeta gözlerinin içine sokan Avrupa’nın İslam’a bakış açısı nasıldır sizce? Avrupa’nın göbeğinde İsviçre gibi bütün uluslararası organizasyonlara “tarafsız” olduğu için ev sahipliği yapan bir ülkenin son tavrını nasıl yorumluyorsunuz bilemem. Ancak ben şunu net olarak ifade edebilirim ki, haçın hilale karşı olan kinidir, kusmuğudur, salyalarıdır.
Ya biz; hoşgörü, insanlık ve paylaşmak gibi güzel hasletleri bağrında besleyen ve büyüten bir dinin yani İslam’ın mahdumlarıyız. Bu güzel hasletlerimiz bizden öncekilerde olduğu gibi; Selçukluda da böyleydi, Osmanlıda da böyleydi ve günümüz Cumhuriyeti’nde de aynen böyle. Ne diyelim çan ve minare yan yana. Çağdaş Avrupa’ya dersimiz olsun.
AVRUPA'YA DERSİMİZ OLSUN
