Nerden çıktı bu kabak diye düşünebilirsiniz. Haklısınız da. Ama kabak ile hep iç içe yaşamaz mıyız aslında? Bazılarımız kabak durumuna düşürülenler, bazılarımız da onları kabak gibi görenler değil midir? Önemli olan kabağın durumuna düşmeyelim, bizi kabak gibi görenlerden kendimizi koruyalım.
     Günlük hayatımızda, karşılaştığımız olaylarda, her kes birbirini kullanmak peşinde. Yaptıkları hataları birilerine yıkmakla meşgul. İyi niyetli, samimi, dürüst olmak bir erdem olmaktan çıkmış gibi. Etraf istismarcılarla dolu. İyi niyetler, samimi olan yaklaşımlar, art niyetli insanlarımız tarafından kötü emellere alet edilir duruma geldi. Bu insanlara kabak muamelesi yapılıyor artık. Yani bir olumsuz olay karşısında; bu erdemli, iyi niyetli, savunmasız insanlar kullanılıyor, faturalar onlara kesiliyor. Temsilde olduğu gibi taş yuvarlanıp kabağa vursa kabak parçalanıyor, kabak yuvarlanıp taşa vursa yine kabak parçalanıyor. Olan kabağa oluyor.
      Taş vurdu kabağa, vay kabağın başına,
      Kabak vurdu taşa, vay kabağın başına...
     Etrafımıza baktığımızda mazlum insanların hep ezildiğini görüyoruz. İşte etrafındakileri kabak görenler yüzünden bu mazlumların kaderi hep kabak olmaktır. Haklarını arayamazlar, garibandırlar genelde. Ama asla yalancı ve düzenbaz değildirler, sadece kendilerini savunup aklayamazlar o kadar.
     İlişkilerimizde, daha dikkatli olmalıyız. Kimseyi kabak gibi görmeden ve kabak durumuna düşmeden… Kimseyi kabak gibi görmeden derken; herkes kendi yaptığından sorumlu olmalı. Her ne harekette bulunmuş, her ne söz söylemiş olur ise olsun yaptıklarının arkasında olmalı. İnkâr etmeden, başkasına mal etmeden, sözünün ve işinin takipçisi ve savunucusu olmalı. Diğer yandan kabak durumuna düşmeden derken; etrafımızdakilere ve gerçekleşen olaylara karşı daha uyanık olmalıyız. 
     Bize yapılan haksızlıkları fark etmeli, kendimizi savunmalıyız. İlişkilerde gerekli dengeyi kurabilmeli kötü niyetlilere aradıkları fırsatı vermemeliyiz.
     Güzel Gümüşhane’min payına ise ne acı ki hep kabak olmak düşmüştür. Bu onun hak ettiğimidir yoksa onun değişmez kaderimidir?
     İnsan olmanın gereklerini başarabilen vatandaşlar olarak, çevremizdekiler ve memleketimiz için yararlı ve yapıcı eleştirilerden kaçınmayalım. Yeri geldiğinde masaya yumruğunu vurabilen, mazlumun haklarını arayıp bunun için mücadele edebilenlerden olalım. İlk tepkide kaçacak delik arayanlardan değil. Kabak bizim başımıza patlasa bile…
      Saygılarımla
      humeyraaygun@gmail.com