Tok acın halinden anlamaz derler ya, gerçekten söyleyen her kim ise çok doğru söylemiş. Makam araçları ile işten evine, evinden iş yerine giden ister devlet görevlisi olsun, ister olmasın; yayaların halinden yine yayalar anlıyor. Hele karlı, buzlu ve yağmurlu havalarda kaldırımlardan yürümek hiç de kolay değil. Son günlerde yağan kar ve buz tutan sokaklarda yürüyebilene aşk olsun.
      Avrupa ülkelerinin hiç birine gitmedim. Ama gidip gelen tanıdıklarla zaman zaman sohbetlerimiz olmuştu. Avrupa ülkelerinin hiç birinde yağmur ve kar hayatı felç etmez. Asfaltta, kaldırımlarda ne kar ne de buzlanmaya rastlarsınız.
      Ben uzağa gitmeyeceğim, Gümüşhane’nin kaldırımlarında, sokaklarında buzdan yürümek mümkün mü? Zaten çok kaygan olan kaldırımlar bir de buz tutunca insanların nasıl yürüdüğüne, düşmemek için nasıl mücadele ettiklerine çoğu kez tanık oldum. Zaten konum itibariyle yüzde 45’e varan rampa sokaklar ve  busokaklardan onlarca insanımız geçiyor, yaşlısı ile genci ile.
      Her vatandaşımızın altında özel otosu olması da olası değil. Çarşıdan, pazardan bir şeyler almak için sokağa çıkan insanlarımızın kayıp düşmesi, kolunu, ayağını kırması, kısacası hastanelik olmasından kimleri sorumlu tutmamız gerekiyor? Yazık değil mi bu insanlarımıza?
      Saçaklardan asılan buzlar, çatılardan sokaklara düşen karlar. Karların erimesi ile kaldırımlara damlayan, akan kar suları. Kaldırımlardan yürüyenler kayıp düşmemek için yere mi baksın, yoksa kafasına kar ya da buz düşmemesi için yukarıya mı?
      Yağmurlu havalarda da herhangi bir farklılık yok. Çatılardan yine akan ve damlayan sular.
      Bu durum sadece il merkezinde mi? Hayır. İlçelerimiz de aynı. Peki kim bunun sorumlusu? Kaldırımlarda, sokaklarda yürüyen vatandaşlar değil herhalde.
      Belediyelerimizin olanakları kısıtlı olabilir. Buna katılıyorum. Ancak, mevcut işçi kadrosu ile bu belirttiğim hususlar çok rahatlıkla giderilebilir. Vatandaş, ödediği temizlik vergisinin sağlıklı olarak kendisine dönmesinden büyük bir mutluluk duyacaktır.
                                                            ***
      112 Acil servisimizde doktor olmadığı duyumu geldi. Doğru olup olmadığını, doğrulatmak için herhangi bir yetkiliyi aramadım. Çünkü “Sağlık Müdürlüğüne hoş geldiniz. Numarayı biliyorsanız tuşlayınız, bilmiyorsanız operatöre bağlanmak için lütfen bekleyiniz.” Karşınıza santral çıkar. Bir süre de onunla konuşursunuz. Sizi sekretere bağlar, o da makamında ise  Sayın Müdüre. Bu belirttiğim husus sadece sağlık müdürlüğünde değil kurumlarımızın hemen hemen hepsinde var.
      Verem Savaş Dispanserliğinde de doktor yokmuş. Geçici görevle hastaneye alınmış. 2. Nolu sağlık ocağında da.
      Yine, devlet hastanesinin polikinliklerinde özel bir şirkete ait görevliler çalışıyormuş. Eğer öyle ise doktor-hasta  gizliliği nerede kaldı?
      Bu konularla ilgili olarak yetkililerden gelecek olan açıklamalara aynı satırlarda yer vereceğiz.
                                                         ***
      Biz, bize gelenleri aktardık.
      Bir de ilimizin görünmeyen kahramanları var. Onları, bir kazada, afette görevleri başında görürsünüz. Kısıtlı olanaklarına karşın günün 24 saatinde görevleri başındadırlar. Soğuk, kar, yağmur, çamur  demeden çalışan bu kurumumuz görevlilerini kutluyorum. Söz konusu olan kurum ilimiz Sivil Savunma Müdürlüğü’dür.
      Sık sık Harşit Çayı’na araçların uçması bu kurumumuzun gereksinimlerini de artırıyor. Personel olarak dalgıçlara, araç olarak da botlara.
      Ancak, var olan araç-gereç ve personel ile görevlerini kusursuz olarak yerine getiren bu kurumumuzun tüm çalışanlarını kutluyorum. Dileğimiz acılı günlerimizin olmaması.