Nedir  mutluluk?  Kimine  göre  çok yakın,  kimine  göre çok uzak. Kimi  insan,  almak  olarak  görür;  kimisi de vermek.  Aslında  kendimizden  tat  almaktır  mutluluk.  Kendimizi  görüp  hissetmek, kendimizi  sevip,   barışık  olmak,  yani  kendimize  aşık  olmaktır  mutluluk.
      Gerçekten  yapmak  istediğin  şeyleri  yapmak,  sevdiğinle  zamanı  süresiz  unutmaktır  mutluluk.
      Mutluluk  hayata  bakış  açımızda  gizlidir. Yaşama  neler  katıyoruz,  işte  o  güzelliklerde  saklıdır  her şey. İyilikler  kadar  sıkıntılar,  kayıplar,  zorluklar da insanlar  içindir.  Tünelin   en karanlık  noktası  aydınlığa  en  yakın  olan  anıdır  derler.  Yeter ki  zor  zamanları  kendimize  ve  çevremize  küsmeden  geçirebilelim,  olabildiğince  pozitif  olalım. Düzgün  bir  çubuk  bile  suda  eğri  görünür.  Önemli  olan   bir  şeyin   görülmesi  değil,   nasıl  görüldüğünün  bilinmesidir.
      Mutluluk  için  olması  gereken  şartlar  nelerdir  diye  sorsak;  kimimiz  sağlık  der,  kimimiz  para,  kimimizde  başarı. Hepsimi  gerekli  acaba?  Ama  gerçek  olan  bir şey  var ki  tek  başına  mutlu  olunmaz;  mutluluk  birlikte  olunur,  paylaşılarak olunur.  Sahip  olmakta,  paylaşmakta  olduğu  kadar  mutluluk  yoktur.  Paylaştığın  bazen  bir  sevgili,  bazen bir  arkadaş  bazen de  eski bir dost  olabilir.  Ama  hesapsızca  paylaşmak,  işte  budur  mutluluk.
      İnsanın  yaşamı,  malının  çokluğuna  bağlı  değildir. Zenginlik  sahip  olduğumuz  şeylerle  değil,  sahip  olup  da  para  için  satamayacağımız  şeylerle  ölçülür.
      Mutluluk  sorunsuz  bir  yaşam  değil,  onlarla  başa  çıkabilme  yeteneği  demektir. Bilinç  ve  yürek  işidir.  Aynı zamanda  bilgi  işidir.  Fark  etme,  ayırt  etme,  düşünebilme  ve  yargılama  işidir. Hayatı  çözmektir  yani,  olduğu  gibi kabul  edip  ona göre  mücadele  etmek, direnmek  ve  üstesinden  gelmektir.
      Bir  oyundur  mutluluk.  Mesela;  hafta  sonunda  evimiz  dağılmış,  yığınla  bulaşık  yıkamışsak  çok  arkadaşımız  var  demektir.  Yine  faturalarımızı  ödeyebiliyorsak  bir  işimiz var,  gölgemizin farkında  isek  görüyoruz,   rahatsız  eden  sesleri  algılıyorsak  duyuyoruz,   dolmuşa  doğru  koşuyorsak  yürüyoruz,  çok  ütü  yapıyorsak  bol  kıyafetimiz  var  demektir.  Devam edecek  olursak  sabahları  çalan saat  bizi  uyandırıyorsa  yaşıyoruz,  akşamları   çok  yorulmuş isek  o gün  bir  işlere  yaramışız  demektir.  İşte  eğer  tüm bunların  farkında  isek  zaten  mutluyuz  demektir.  Yani  mutluluk  aslında  hep  yanımızdadır,  bizi  takip  eder  tıpkı  kedinin  kuyruğu  gibi.  Kedi  ne zaman  yakalamaya  kalksa  kuyruğu ondan  kaçar hep,  bırakınca da  onu  takip  eder. Ama  hep beraberdirler  aslında.
      Mutlu  insan  dünyayı  değiştirecek   güçtedir.  Düşünmeye,  yaşamaya,  üretmeye,  kavgaya  hazır  insandır.  Öfkeli  ve  tembel  olmadan   emek  harcamak,  çalışmak  gerek.  Öncelikle  verebilmeli ki insan,  alacakları  olabilsin.  İnançla, hoşgörü ve  sabırla  hayata  bakarak  gerçek  mutluluğu,  neşeyi  ve  daimi  huzuru  bulabiliriz.
      Saygılarımla…