Merhaba değerli ziyaretçimiz. Henüz yeni oyundan inmiş olmanın verdiği bir heyecanla yazdığım bu yazıda, kelime yanlışları yaparsam dikkate almamanızı rica ederek başlamak istiyorum yazıma.     

     Yukarıda da belirttiğim gibi Topsuz Konut adlı oyunumu dün gece sahneledik Atatürk Kültür Merkezinde. Aslında 26 Mayıs tarihinde sahnelememiz gereken oyun Kelkit Platformu nedeniyle bu güne ertelendi 26 Mayıs sabahı. Bu nedenle de oyuncularımın motivasyonu bozulmuştu. Ama onlar bütün bunlara rağmen ellerinden geleni yaptılar. Ben tekrar tüm oyuncularıma teşekkür ediyor ve takdiri sizlere bırakıyorum.

      Bu günlerde ilimizde hat safhada tiyatro oyunu seyircilerin beğenisine sunuldu. Bunlardan biri de ülkemizin en köklü tiyatro kuruluşu olan devlet tiyatrolarının bir oyunu olan Paşaların Paşası idi. Muhteşem bir dekorla muhteşem bir oyunculukla çıkıldı seyircilerin karşısına. Ortam gayet müsaitti seyircileri büyülemeye. Ama nedense oyunu izleyen bir hâkimle yaptığımız kısa bir sohbette, oyunu pek beğenmediğini öğrendim. Nedenini sorduğumda ise çok etkileyici bir cevap aldım: bir Rus için çok güzel bir oyundu, ama bizim için değil. Bu etkileyici cevaptan da anlaşılacağı gibi Rusların yada İngilizlerin yazdığı oyunlar bizim halkımızın beklentilerini karşılayamıyor. Oyunculuk ve dekor ne kadar güzel olursa olsun yeterli olmuyor. Biz ise ayakkabı boyası ile yırtıkları kapanmış birkaç paravanla, Eğitim araçları salonundan alınmış 1970 li yıllardan kalma, demirbaş numarası aleni bir şekilde görünen bir kürsü ile oluşturduğumuz mahkeme salonuyla, gerçeğini bulamadığımız için iki sandalyeyle oluşturduğumuz ikili koltukla çıktık seyircilerimizin karşısına. Buna ek olarak park lambalarıyla oluşturduğumuz ışık sistemi de var tabi. Ama buna rağmen isleyenler oyunumuzu gayet beğenmişti. Devlet tiyatrolarının etkileyici dekoruna, muhteşem oyunculuğuna rağmen beğenmişti halkımız bizim oyunumuzu. Çünkü o oyunda kendileri vardı. Onların içinden gelenleri yansıtmaya çalışmıştı onların içinden gelenler. Bu konuda devlet tiyatrolarının yabancı yazar hayranlığına son vermesi dileğiyle diyor ve daha fazla uzatmıyorum bu konuyu. Ve asıl konuma geçmek istiyorum.

        Oyunumuzda da konu ettiğimiz gibi ülkemizin ve ilimizin birçok yerinde hala yolsuzluklar ve usulsüzlükler kol gezinmekte. Bunlar sadece inşaat alanında olmuyor tabi. Ama bir oyunda bütününü konu edinemeyeceğimiz kadar çok yolsuzluk var. Sırf kendi siyasi düşünceleri mevcut iktidarınkiyle uyuşuyor diye ihale bırakmayıp alanlar hala düşünmüyor tüyü bitmemiş yetimin hakkını. Bu nedenle de biz birini konu aldık ve deyim yerinde ise kızım sana söylüyorum gelinim sen işit demeye çalıştık. Ümidimizde yok işiteceklerinden ama biz yinede söyleyelim dedik.       İşte bunları sıraladıktan sonra değerli meslektaşım ve üstadım Yılmaz ERDOĞAN’ın, bir oyununda, biz niye battık sorusuna verdiği yanıt geldi aklıma. “Biz birbirimizi sevmiyoruz ondan battık” diyor Erdoğan. Tiyatro ile insanlara dostluğu, kardeşliği öğretmeye çalışıyoruz. Birilerinin hakkını yemek yerine sahip çıkmayı öğretiyoruz.

       Tüm bu olayların ve insanların arasında, yüreğini ortaya koyan oyuncularıma teşekkür ediyor ve yüreklerine sağlık diyorum. Yolunuz açık olur inşallah. Esen kalın.

                                                                                                Kadir ÇETİN