Nice insanlar geçer hayatımızdan kimileri yer eder yüreklerimizde, kimileri hicranlar bırakır gider bizlere. Ya yüreğimize koyup ta seslenemediklerimiz, yada seslenip de karşılık alamadıklarımız. Onların yerleri daha başka  değil midir  yüreklerde?

         Bir gün hiç ummadığın, hiç beklemediğin bir anda karşına çıkar gelir kalbine girecek sevgili. Kaybolup gider aklımızdaki düşünceler, bozulur içimizde yarına dair yapılan tüm planlar. Her şeyi sevgiliye göre düzenler ona göre hareket etmeye başlarız, istem dışı bir halde.

         Zaman gelir bir kelimesine üzülür, zaman gelir bir gülüşü ile mutlu oluveririz. Onun varlığını hissettikçe öyle güzel gelir ki bize yaşam. Büyülü bir masal diyarında dolaşır bedenimiz.

         Bir zaman gelir ki sevdiğimizden ses alamayınca yıkılır içimizdeki sevda evinin tüm blokları. Kendimizi bilmez bir halde dolaşıverir oluruz. Sanki dünya o, bizde onun küçük bir uydusu gibi hissederiz kendimizi.

         Umutsuzluk kapısı olur yerimiz, kendi kendimize büyütmeye çalışırız viran olmuş sevda evimizin bahçesine ektiğimiz sevda güllerini.

         Belki duygular söze gelmez ama umutlar beslenir sevgiliyle mutlu bir yarına. Gözler söylemez belki ama kan ağlar yüreğimiz.

         Neden hissetmedi ki sevgimizi diye hayıflanır dururuz. Denemeye kalkarız akla hayale bile gelmeyecek her türlü yolu. Hissetmesini isteriz,  isteriz ki sevgimizi anlasın. Kara gecelerde rüyalarımıza girenin o olduğunu, sabahları mezardan kalkmış ölü gibi dolaşmaların sebebinin o olduğunu göstermek isteriz.

         Hep içimizden şarkıların, türkülerin en yürek yakanları geçer. Dilimizde mutlu nameler değilde dolaşır hüzün sesleri.

         Adını sevda koydum ama cism-ü canan kayıp. Yol alır aşk denizinde yürek ama kaptanı kayıp. İçimizden Fuzuli'nin Leyla-ul Mecnununda Kays'ın seslendiği gibi ;

         " Ya Rab, bana cism-ü can gerekmez,

        Canansız cihan gerekmez" deyip ölmek geçer.

       Ama bizim sevdamızda yitip giden bir Leyla olmamıştır ki. Bizim leylamız bizim aşkımıza hiç ses vermemiştir ki.

        Aslında bir kere hissetse vazgeçilmez olduğunu bir kez anlayabilse  biliriz  sevdiğimizin  bizim sevdamıza ortak olacağını.

        O bize ses vermese de yaşarız biz aşkımızı kendi kendimize. Belki karşılık alamayız, belki onun ellerini tutunca yüzüne bakıp tatlı tatlı gülümseyemeyiz, belki dizlerine yatıp onunla birlikte bir yarının rüyasına dalamayız ama yine de yaşarız. İçimizden de vazgeçemeyeceğimiz bu sevda da bir gün karşılık görmenin dualarını ederiz  Yaradan'a.

        Aşk ile yoğurdu yaradan bizi, nefs üfledi içimize ol dedi. Kim bilir bir gün gelir belki sende benim sana olan aşkımı duyar, bana gelirsin.

        En güzel sevgilerin sizlerin olması dileklerimle...