Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
10 Ocak 2007 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
AdamGibi
Doğa, dışarıdan bir müdahale olmaması halinde kendini yenileyen mükemmel bir döngüye sahiptir.İnsan doğanın içerisinde varlığını sürdürür.İhtiyaçlarını doğadan karşılar ve atıklarını doğaya bırakır. Bizler doğanın kendini yenilemesine fırsat vermeden üretiyor/tüketiyor/atıyoruz. Gerek yenilenebilir gerekse yenilenemeyen doğal kaynaklarımızı hızla yok ediyor doğanın döngüsünü aksatıyoruz. Çevre yönetimi konusunda sürdürülebilirliği sağlamak kolay değildir; ancak bugün doğanın karşısındaki en büyük tehdidin “insan”olduğunu düşündüğümüzde sürdürülebilir bir çevre yönetiminin zorunlu olduğunu görüyoruz. Teknolojinin gelişmesi yaşantımızı yüksek refah seviyesine ulaştırarak yaşam kalitesini yükseltmiştir. Ancak sorumsuzca yaptığımız her davranışın getirdiği yükün bedelini ağır ödemekteyiz. Sürdürülebilirlik için ilk şart “yenilenebilirliktir”.Kullandığımız kaynakları yada bunlardan elde edilen ürünleri atmak yerine tekrar kullanabiliyorsak,tükettiğimizden daha hızlı olarak tekrar üretebiliyorsak doğa ile uyumlu bir sürdürülebilirlik sağlanabilir. Geri kazanım sürdürülebilir bir atık yönetiminin sadece bir ayağıdır. Cam,plastik,kağıt ve demir gibi maddelerin geri kazanılması için harcanan enerji bu maddelerin ilk üretimleri için harcanan enerjiden daha azdır. Bir cam şişe doğada 4000 yıl,plastik 1000 yıl,ciklet 5 yıl,bira kutusu 10-100 yıl,sigara 2 yıl süre ile yok olmamaktadır. Örneğin bir plastiğin 1000 yılda yok olduğunu düşünürsek 999 yıl yok olmadan ( ömrümüz yok olduğunu görmeye de yetmeyecektir.)canlılar bu atıklarla yaşamak zorundadır. Geri dönüşüme olan ihtiyaç, 2. Dünya Savaşı sırasında kaynak sıkıntısı yaşanmaya başlandığında olmuştur. Ülkeler özellikle metallerin geri kazanımı konusunda halkı teşvik etmek için kampanyalar düzenlemişlerdir. Daha sonra ise doğal kaynakları kısıtlı ülkeler bu çalışmayı geliştirerek devam ettirmişlerdir. Avrupa Birliği ülkeleri arasında geri dönüşüm oldukça yaygındır. Geri dönüşüm alanında Almanya % 72,Avusturya %69, İsviçre %63, İsveç ise % 55 ortalamaya sahip ülkelerdir. Ülkemizde özellikle atık kağıt kullanımı giderek artmaktadır.1999 yılında atık kağıt üretimi 847 ton iken 2003 yılında 1.289 ton olmuştur. Atık kağıtların geri kazanımı kağıdın ağaçlardan elde edildiğini düşündüğümüzde gerek ülke ekonomisi gerekse çevrenin korunması açısından önemli bir gelişmedir. Avrupa Birliği ile müzakerelere 3 Ekim 2005 te başlanmış olup çevre ile ilgili alanlarda birçok adım atılmıştır. Atılan adımların en önemlilerden biride 1 ocak 2005 tarihi itibariyle yürürlüğe giren “ambalaj ve ambalaj atıkları yönetmeliği”dir. Bugün hemen hemen her ürün plastik,kağıt ve cam ambalajlarda satışa sunuluyor. Geri dönüşümsüz ambalajlar atık miktarını sürekli artırırken gereksiz bir tüketime de sebep oluyor. Örneğin kağıt ambalaj miktarı arttıkça talebi karşılamak için kesilen ağaç miktarı da artıyor. Atık miktarının artması,bu atıkların taşınması, depolanması, ayrıştırılması için yapılan masrafları da artırmaktadır. Dolayısıyla her tüketim onun çevreye zararını azaltmak için yeni bir tüketimi de beraberinde getiriyor. Yatırımlar plansız olunca birçok olumsuz sonuç doğurmaktadır. Özellikle katı atıklar için ileriye dönük önlemler almamız gerekir. Türkiye de yılda milyonlarca ton katı atık üretilmesine rağmen ülkenin tek atık bertaraf tesisi İZAYDAŞ ın kapasitesi 35 bin ton la yetersiz kalmaktadır. Aradaki uçurum gibi farkı kapatmak için yeni bertaraf tesisleri kurmamız gerekir. Atıkların kaynağında toplanmasının geri kazanımda ekonomik katkı sağlayacağı şüphesizdir. Büyük şehirlerde çöp kutularından özellikle karton,plastik ve metallerin bazı kişilerce toplandığını hepimiz görmüşüzdür. Bu faaliyeti kayıt altına almak ve sağlıklı koşullarda yapmak gerekir.2004 yılında 120-130 bin ton geri dönüştürülebilir atık toplanmıştır. Buna karşılık 1.5 milyon ton atığında kayıt dışı toplandığı tahmin edilmektedir. Halkımız gerek geri dönüşüm gerekse geri dönüşümle üretilen ürünlerin kullanımı konusunda oldukça bilinçsiz ve ilgisiz davranmaktadır.İlkel topluluklar ürettikleri çöplerin miktarı ve koku dayanılamayacak ölçüye ulaştığında ,çareyi başka yere göç etmekte bulurlarmış. Bu çağda dağ taş beton yığınlarıyla dolmuş,yeşil alanlar yok edilmişken bizler ve bizden sonraki nesiller göç edecek yerde bulamayacaktır.
.jpg)
GELECEĞE YATIRIM
