65 yıl önce Türkiye nüfusunun %82'si köylerde %18'de şehirlerde yaşamaktaydı. 2013 yılı sonu nüfus verilerine göre nüfusumuzun %78'i il ve ilçe merkezlerin de %22'si de köylerde yaşamakta. Ancak ilimizde bu dağılım oldukça farklı. Nüfusumuzun % 48'i il ve ilçe merkezlerinde %52'si de köylerde yaşamaktadır. Özelikle son 30 yıl içerisinde köyden şehre şehirlerden büyük şehirlere doğru yaşanan göç olgusuyla nüfusumuzda büyük dalgalanmalar oldu. Köyden şehre göç eden insanlarımız bazı sorunları da beraberinde getirdi. Şehirlerde yaşanan çarpık kentleşme yanında işsizlik gibi önemli sıkıntılar meydana geldi.

Bu göçlerle birlikte köylerimizde küçük ölçekteki ekonomi çöktü. Köyler de ekmek pişiren fırınlar kayboldu günümüzde şehirden köylere ekmek ve yumurta taşınır hale gelindi. Yaylalar, meralar ve tarlalar işlenmez oldu. Özellikle köylerde yaşayan nüfusun kış aylarında beşte birine indiğini görmekteyiz. Okullar, sağlık evleri ve sağlık ocakları kapandı. Yarım asırlık süre içinde yaşanan bu manzara gerçekten düşündürücü. Aslında 50 yıl önce ki köylerimiz yol, su, elektrik ve kanalizasyon gibi hizmetlerden yoksundu. Bu gün köylerimizde yol, su, elektrik, kanalizasyon gibi alt yapı hizmetleri tamamen yapılmış köylerimiz yaşanabilir bir halde. Ancak bu gün insanlarımız köyleri terk etmiş bazı köylerimiz de tatil amaçlı kullanılır hale gelmiştir.

1970'li yıllarda ki bazı siyasetçilerimizin tasarladıkları köy-kent, tarım-kent gibi projeleri hayata geçirilebilseydi bu gün bu olumsuzlukları belki de yaşamayacaktık. Köylere dönüşüm yeniden sağlanmalı hükumet bu konu da yönlendirici tedbirler almalı köylere yönelik teşvik kredileri verilerek vatandaşları köylere yeniden yönlendirilmelidir diye düşünüyorum.

Evet 50–60 yıl içindeki sosyolojik ve demografik değişimlerle nereden nereye geldik.