Kıssadan hisse!
Bir zamanlar yiğit bir adam varmış. Kimse karşısına çıkamazmış.Kimi korkusundan ,kimisi de onunla uğraşmak istemeyişindenmiş. Bu yiğit adam bazılarını da o kadar korkutmuş ki adamlar yerini yurdunu terk etmek zorunda kalmış.
Bu yiğit adam her kim karşısına çıkarsa onu her hâlükârda ezer geçermiş. Çıkmak isteyeni de tehditlerle , şantajlarla ezermiş.Ayrıca ,yerini yurdunu terk edenleri de gittikleri yerlerde rahat bırakmazmış.Adamlarını oralara gönderip güzel benzetirmiş.
Ahalinin canı bu yiğitten canı o kadar yanmış ki çareler aramışlar. Devreye adamlar sokmuşlar. Rüşvet vermişler. Yok yok yok…
Bakmışlar yapacak bir şey yok bu yiğit adamı bırakmışlar kendi haline. Yiğit adamda bakmış ki karşısında kimse yok iyice esip kükremeye başlamış.
Ahali kabuğuna çekilmiş. Yaratana sığınmış. Olayları akışına bırakmaya karar vermişler.
Bu durum biraz daha sürmüş. Bir sabah sessiz, sakin ve ılık bir rüzgarın estiği günün sonunda herkes derin bir uykudan uyanmış.
Bizim yiğit adamdan ses soluk çıkmıyormuş. Esip gürleyen piyasalarda yokmuş. Dört bir yana kolu uzayan yiğit adamdan haber alınamıyormuş. Düne kadar kan kusturan bu yiğit adama ne olduğunu herkes merak ediyormuş.Ama kimse ne olduğunu bilemiyormuş.
Bu yiğit adam bir mecliste konuşurken o kadar kibirli konuşuyormuş ki herkesin dikkatini çekmiş. Bu mecliste bulunan mazlum bir TÜRK GENCİ-haksızlık karşısında susan dil şeytandır– haykırmış:
’’Mağrur olma padişahım senden büyük Allah var.’’Bu ses binanın içinde uzun bir süre yankılanmış.
Bu gencin çok içten yakarışını duyan Yüce Yaratan, bizim yiğit adama öyle bir tokat indirmiş ki feleğini şaşırmış.
O günden sonra bizim yiğit adam kimseyle uğraşmamış ve söylentilere göre de tövbe etmiş.
Yiğit adamın artık forsu ,gücü, kuvveti ve de kudreti de kalmamış.Ahalide gence teşekkür, Yüce Yaratana da şükretmiş.Hikayede burada bitmiş.
Bir zamanlar yiğit bir adam varmış. Kimse karşısına çıkamazmış.Kimi korkusundan ,kimisi de onunla uğraşmak istemeyişindenmiş. Bu yiğit adam bazılarını da o kadar korkutmuş ki adamlar yerini yurdunu terk etmek zorunda kalmış.
Bu yiğit adam her kim karşısına çıkarsa onu her hâlükârda ezer geçermiş. Çıkmak isteyeni de tehditlerle , şantajlarla ezermiş.Ayrıca ,yerini yurdunu terk edenleri de gittikleri yerlerde rahat bırakmazmış.Adamlarını oralara gönderip güzel benzetirmiş.
Ahalinin canı bu yiğitten canı o kadar yanmış ki çareler aramışlar. Devreye adamlar sokmuşlar. Rüşvet vermişler. Yok yok yok…
Bakmışlar yapacak bir şey yok bu yiğit adamı bırakmışlar kendi haline. Yiğit adamda bakmış ki karşısında kimse yok iyice esip kükremeye başlamış.
Ahali kabuğuna çekilmiş. Yaratana sığınmış. Olayları akışına bırakmaya karar vermişler.
Bu durum biraz daha sürmüş. Bir sabah sessiz, sakin ve ılık bir rüzgarın estiği günün sonunda herkes derin bir uykudan uyanmış.
Bizim yiğit adamdan ses soluk çıkmıyormuş. Esip gürleyen piyasalarda yokmuş. Dört bir yana kolu uzayan yiğit adamdan haber alınamıyormuş. Düne kadar kan kusturan bu yiğit adama ne olduğunu herkes merak ediyormuş.Ama kimse ne olduğunu bilemiyormuş.
Bu yiğit adam bir mecliste konuşurken o kadar kibirli konuşuyormuş ki herkesin dikkatini çekmiş. Bu mecliste bulunan mazlum bir TÜRK GENCİ-haksızlık karşısında susan dil şeytandır– haykırmış:
’’Mağrur olma padişahım senden büyük Allah var.’’Bu ses binanın içinde uzun bir süre yankılanmış.
Bu gencin çok içten yakarışını duyan Yüce Yaratan, bizim yiğit adama öyle bir tokat indirmiş ki feleğini şaşırmış.
O günden sonra bizim yiğit adam kimseyle uğraşmamış ve söylentilere göre de tövbe etmiş.
Yiğit adamın artık forsu ,gücü, kuvveti ve de kudreti de kalmamış.Ahalide gence teşekkür, Yüce Yaratana da şükretmiş.Hikayede burada bitmiş.