İster istemez – çünkü bakıyorum hemen hemen herkes bu meselelere kilitlendi- zihnimin bir beş dakikasını bu günlerde gündemde olan konulara ayırdım. Kelkit Fakülte istiyormuş! Pek tabi ki isteyecektir de. Bu haberde yadırganacak bir şey...

Yine Aralık ayı! Aralık ayı, ölüm yıldönümü olması dolayısıyla bana her zaman rahmetli Ali Metin Tokdemir'i hatırlatır. Ve inanabiliyor musunuz, Ali Metin Tokdemir'in vefatından bu yana tam 17 sene geçmiş. Henüz 36 yaşındayken...

Hayatım boyunca ismim herhangi bir siyasi partinin arka bahçedeki insanlarla anılmamıştır. Esasında, şair duyarlılığındaki insanların siyasi performansları pek iyi değildir. Şair olarak politikaya atılmış insanların dikkat ediyordum da...

Yerel seçimlerin tarihi belli oldu, dengeler değişti. Bakıyorum sağda solda kalmış en küçük belde bile stratejisini değiştirdi. Belde başkanı şunu yaptık, bunu yaptık diye ortaya fırlıyor. Sanki bu kadar zamandır uyuyan kendisi değilmiş...

Bir hafta-on beş günlük olarak düşündüğüm bütün tatil planlarımın içinde özellikle boş bir bavul vardır. Bütün gezdiğim, gördüğüm, yeni tanıştığım insanlardan; ya da arkadaşlarımdan, dostlarından alacağım nadide kitaplar...

Düşüncenin büyüklüğünü ve de küçüklüğünü ne zaman düşünsem hep büyük usta Nazım'ın şu sözleri aklıma gelir: 'Büyük insanlığın toprağında gölge yok, sokağında fener, penceresinde cam, ama umudu var büyük insanlığın,...

Birkaç gün evvel bu kuru siluetimle önce Kelkit'ten ve sonra da Gümüşhane'den geçtim. Siyasetin gölgesinde kendilerini beyzâde zanneden âdemoğulları hariç, hayatı Gümüşhane'de, Kelkit'te beraber kucakladığımız insanları...

Bahar yağmurlar iki nazlı ırmağımızı doldurdu. Şımarık iki çocuk gibi şimdi Kelkit Çayı ile Harşit Çayı. Bugün sevgili Recep Ergin'in sitesindeki içinden nehirler geçen tabiat harikası resimlere baktım. Benim de içimden nehirler...