Yıllar önce iki kardeş varmış.Bu kardeşlerden biri diğerinden bir yaş büyükmüş.Büyük kardeş yaş avantajını her yerde kullanarak,keser gibi her şeyi kendine yontuyor ve kendine avantaj sağlıyormuş.Bu durum uzun süre devam etmiş…….

Yukarıdaki kısacık hikâyeyi İlimiz Gümüşhane ile Kelkit ilçemize yakıştırabiliriz. Gümüşhane il olmanın avantajını çok iyi kullanıyor. Valilik, Üniversite ve merkeze bağlı kurum ve kuruluşlar ile yılların duayen siyasetçileri de orada olunca ister istemez yatırımlarda oraya kayıyor.

Devletten daha çok yardım gelsin diye biz (Kelkit olarak) yırtınırken Gümüşhane’nin böyle bir derdi yok tabi. Çünkü yirmi bine yakın öğrenci zaten Gümüşhane’nin nüfusuna kayıtlı. Oradan ayriyeten bir yardım geliyor.Gümüşhane’ye ikinci yardım öğrencilerden geliyor.Üniversite personeli ise artı getiri.Bir öğrenci ayda bin lira harcarsa 20000 çarpı 1000 eşittir 20 milyon(20 trilyon).Özellikle öğrencinin harcadığı para nereye gidiyor? Manava,lokantaya,berbere,çiçekçiye,ayakkabıcıya,otobüs firmalarına,taksiciye,tuhafiyeciye,hediyelik eşya satıcısına,bakkalcıya,evini kiraya verene,kahveye,kafeye,pastaneye vs vs vs. Öğrenciden gelen para orada iş yapan bütün esnafa az veya çok yansıyor.

İl her zaman ilçelerden birkaç adım değil en az on adım önde olmalıdır. Yalnız keser misali hepten de bir tarafa çalışmamalıdır.

Bu sadece ekonomik boyut. Sosyal, kültürel, siyasi boyutunu da hesaba bile katmıyoruz.

Kelkit’te bir grup arkadaşımız bir fakülte gelsin diye gayret gösterdi. Ama başarılı olamadılar. Nedeni olarak siyasiler, sivil toplum örgütleri,yerel yöneticiler,iş adamları,eğitimciler,bürokratlar velhasıl memlekete hizmet gelmesini istemeyenler sayesinde bu iş yattı.Bence bunun başka lamı cimi yok.

Ya fakülteyi bırak bir fen lise getiremiyoruz.Yeri geldiğinde de en büyük ilçeyiz.Şu kadar seçmenimiz var………Şöyleyiz böyleyiz……….diyoruz….

Şimdi soruyorum Kelkit’in sahibi var da biz mi bilmiyoruz?