En çok bize lazım olduğunda kullanıyoruz bu kelimeyi. Başkalarına lazımsa çokta ehemmiyeti yoktur. Biz, ille de biz olunca; adaletsiz olmaz, olamaz, olabilemez diyoruz… Ömrümüzün büyük bir bölümünde meşgul eder bizi bu söz. Aslında sözden ziyade fiilini görmek isteriz. Hani isteriz ki herkes banka kuyruğunda olunca sıra kimdeyse o işini görsün sonra sıradaki gelsin. Bu doğaldır, olması gerekendir ve beklenendir. O anda bir farklılık olsa vezne memuru ismimizle bizi çağırıp öne alsa ve “siz beklemeyin önce sizin işinizi yapalım” dese hemen koşa koşa gideriz. Ne hak biliriz nede adalet. Çünkü şu anda adalet bize lazım değildir de ondan. ”Hayır, ben sıramı beklerim benim önümde sırada olanlar var” diyen çıkar mı; çıkar ama kaç kişi!
Adaleti bozmak için bazen toplumda kabul görmeyen yöntemlere başvururuz, bazen nüfuz kullanırız, bazen korku salar, bazen tehdit eder, bazen dünyaları yıkarız. Ama biz adaletsizliğe uğrayınca o zaman adalet elden gidiyor diye bağırırız. İnsanoğlu böylesine ben merkezli doğruları kabul eder, varlığı, yokluğu, cenneti cehennemi, sıcağı, soğuğu ve daha nicelerini kendi konumuna göre kıymetlendirir; yüceltir veya yerin dibine batırır.
Ey insanoğlu;
Seni ne zaman kemale ermiş göreceğiz.
Kul hakkı kul hakkı deyip durursun. Ne zaman buna kendin de inanacaksın.
Başkaları için söylediğin daha doğrusu istediğin erdemleri kendinde görmeyi ne zaman isteyeceksin.
Milyonlarca doğru söyleyen kitap yazıp bir kez bile doğru davranmamaktan ne zaman bıkacaksın.
“Yaptım emme sor bakim niye yaptım” demekten ne zaman vazgeçeceksin.
Bir gün hesap gününün geleceğini kalb ile ne zaman tasdik edeceksin.
……………………………
Bilirim ki kendini hatırlı insan, bizleri sıradan görürsün. Hadi öyle olsun. Ama bizimde bir çift sözümüz olsun!
Birileri trafik cezası yedi; sizler hatırlı kişilersiniz geç dediler.
Birileri askerlik yaptı; sizler varlıklı kişilersiniz geç dediler.
Birileri devletin imkânlarını kıt kanaat kullandı. Sizler bütün imkânlarından yararlandınız.
Birilerinin çocukları sınavlarda ter döktü, heyecan yaşadı, korktu, ürktü ve zar zor bir yer kazandı. Sizlerin çocuklarına sınavda yardım edenler vardı. Korkuları, endişeleri yoktu.
Ve daha ne kadarını sayayım ki!
Şimdi çocuklarımız bir yerlere önce Allah'ın yardımı sonra kendi gayretleri ile gelmişler. Fazla bir şey istedikleri yok. Sadece kanunun kendilerine verdiği haklarının korunmasını beklerler.
Biliyorum ki sen hatırlısın ama bizde insanız.
Çocuklarımızın hatırına: geleceğimizin hatırına;
Artık kendimize gelelim, ne olur!
Adaleti bozmak için bazen toplumda kabul görmeyen yöntemlere başvururuz, bazen nüfuz kullanırız, bazen korku salar, bazen tehdit eder, bazen dünyaları yıkarız. Ama biz adaletsizliğe uğrayınca o zaman adalet elden gidiyor diye bağırırız. İnsanoğlu böylesine ben merkezli doğruları kabul eder, varlığı, yokluğu, cenneti cehennemi, sıcağı, soğuğu ve daha nicelerini kendi konumuna göre kıymetlendirir; yüceltir veya yerin dibine batırır.
Ey insanoğlu;
Seni ne zaman kemale ermiş göreceğiz.
Kul hakkı kul hakkı deyip durursun. Ne zaman buna kendin de inanacaksın.
Başkaları için söylediğin daha doğrusu istediğin erdemleri kendinde görmeyi ne zaman isteyeceksin.
Milyonlarca doğru söyleyen kitap yazıp bir kez bile doğru davranmamaktan ne zaman bıkacaksın.
“Yaptım emme sor bakim niye yaptım” demekten ne zaman vazgeçeceksin.
Bir gün hesap gününün geleceğini kalb ile ne zaman tasdik edeceksin.
……………………………
Bilirim ki kendini hatırlı insan, bizleri sıradan görürsün. Hadi öyle olsun. Ama bizimde bir çift sözümüz olsun!
Birileri trafik cezası yedi; sizler hatırlı kişilersiniz geç dediler.
Birileri askerlik yaptı; sizler varlıklı kişilersiniz geç dediler.
Birileri devletin imkânlarını kıt kanaat kullandı. Sizler bütün imkânlarından yararlandınız.
Birilerinin çocukları sınavlarda ter döktü, heyecan yaşadı, korktu, ürktü ve zar zor bir yer kazandı. Sizlerin çocuklarına sınavda yardım edenler vardı. Korkuları, endişeleri yoktu.
Ve daha ne kadarını sayayım ki!
Şimdi çocuklarımız bir yerlere önce Allah'ın yardımı sonra kendi gayretleri ile gelmişler. Fazla bir şey istedikleri yok. Sadece kanunun kendilerine verdiği haklarının korunmasını beklerler.
Biliyorum ki sen hatırlısın ama bizde insanız.
Çocuklarımızın hatırına: geleceğimizin hatırına;
Artık kendimize gelelim, ne olur!