Kürtün ilçesi Cami Yanı mahallesinde yaşayan 82 yaşındaki İhsan Alemin 62 yıldır dede mesleği olan el kantarı üretimini sürdürüyor.
Ağır cisimleri tartmak için kullanılan tek kollu el kantarının birçok kullanım alanı bulunurken, mesleğin son temsilcilerinden olan İhsan Alemin çırak yetiştirememekten yakınıyor.
Özellikle sipariş üzerine üretimi yapılan ve hassasiyet ayarının sadece ustalar tarafından ayarlanabildiği el kantarının gelişen teknolojiyle birlikte unutulmaya yüz tuttuğunu belirten 82 yaşındaki Alemin ömrünün sonuna kadar mesleğini sürdüreceğini ifade ediyor.
“Mesleğimiz ölüyor, daha öğrenen yok”
Kürtün ilçesinde kantarcılık mesleğini sürdüren son 2 kişiden biri olan İhsan Alemin (82), “Kantarı sanat için yapıyorum ekmek paramı da kazanıyorum. İsteyene yapıyoruz. Yaşlandığım için artık ara sıra çalışıyorum. Zaten bunu yapan 2 kişi var biri ben diğeri de yaşlandı. Sadece ikimiz kaldık. Biz kantardan para kazanamıyoruz ki. 1960 yılında yapmaya başladım. Mesleğimiz ölüyor, daha öğrenen yok. Ben çocuklara öğrenin diyorum, yapmasanız bile öğrenin diyorum ileride lazım olur diye fakat bakan yok, bu meslek öldü. Bu kantarlar pazar yerlerinde kullanılıyor, tarlalarda kullanılıyor. Şimdi dijitalleri çıktı pek talep olmuyor. Yaşım 82 çok zor benim artık gözüm de görmüyor. Bir arkadaşım benden çok ısrarcı oldu ona bir kantar yapacağım. Bu kantarın 1 günde yapılma şansı yok. Çok yorucu bir iş olduğu için bazen fazla fiyat söylüyorum istemesinler diye” dedi.
