Gümüşhane’de yaşayan insanların büyük çoğunluğunun bir şekilde toprağa dayalı üretimle haşır neşir oldukları muhakkak. Yani hepimiz bir bakıma çiftçiyiz.
   Gelişen Dünya ve Türkiye şartlarında tarımsal üretimin neresindeyiz ya da neresinde olmalıyız konularında Gümüşhane’de detaylı bir analizin yapıldığını sanmıyorum. Yapılmış olsa bile bunun toplumla paylaşıldığına şahit olmadım. Olanınız varsa gelin tartışalım.
   Adına her yıl şenlik düzenlediğimiz Kuşburnu bitkisinin özelliklerini burada uzun uzadıya sıralamayacağım. Kuşburnu’nun  sanayi için önemli bir bitki olduğunu bu konuda çalışmalar yapan akademisyenler ısrarla vurguluyorlar. Gümüşhane’nin  hemen her yerinde yetişen bu bitkiyle ilgili çalışmalar herhalde durdu ki kimseden ses çıkmıyor.
   Tarımsal üretime dayalı Gümüşhane adına  tescili yapılmış olan Pestil ve Köme sanayileşme yolunda emin adımlarla ilerliyor. Buna öncülük edenleri defalarca kutlamak gerek. Gümüşhane ekonomisine reel katkı bu işte. Üreticilerimizin kaliteden asla ödün vermeden ürünlerini tüketiciyle buluşturmaları her Gümüşhane’linin en büyük temennisi. Çünkü Pestil ve Köme artık bizim tescilli markamız. Her bakımdan Gümüşhane’nin aynası.
  Gönül isterdi ki  Pestil ve Köme’nin hammaddeleri olan dut ve ceviz’de Gümüşhane’den karşılansın. Ama nerde? Üretim oranının yüzde beşi bile değil. Dut genellikle Erzurum, Erzincan’dan ceviz yurtdışından !
   Gümüşhane’de bu konuda belki de en fazla mesai yapması gereken kurumların başında gelen Tarım İl Müdürlüğü, bugüne kadar dut ve ceviz yetiştiriciliği konularında kaç kez proje yapmış ve uygulamıştır? Geçmişi sorgulamanın aslında kimseye sağlayacağı bir yarar yok. Çünkü zaman geçmiş, her şey olmuş bitmiştir. Mesele bugündür ve gelecektir. O zaman hadiseyi güncellememiz gerekirse son birkaç yıl içinde bu memlekette kaç adet ceviz ve dut fidanı  toprakla buluşmuştur? 
Mutlaka hatırlayanlarınız olacaktır. Bundan yıllar önce değerli büyüğüm Prof. Ayla San hanımefendi dönemin yetkililerine ‘Elmamı geri istiyorum’ diye bir çağrıda bulunmuştu. Yıllar geçti, ne elma kaldı elimizde ne de diğer meyvelerimiz. Suçlu aramak çözüm değil. Olmamalı da . Ama Gümüşhane’ye zaman kaybettirenlere artık tahammül etmemizi de kimse bizden beklemesin.
   Tarımsal üretim hiç de hafife alınacak bir konu değil. Sürekli yeni projelerin hazırlanarak uygulanması gerekiyor. Bu projeleri hazırlamak da Tarım İl Müdürlüğünün asli görevidir.
   Birkaç alan dışında göze çarpan kayda değer çalışma yok. Bu memlekete hizmet etmekle birinci derecede mükellef olan siyasetçilerimizin de gerçeklere vakıf olmaları gerekiyor. Mevcut yönetim anlayışıyla Tarım’da verimlilikten bahsetmek mümkün değildir. Yaylalarımız il dışından gelen arıcı ve hayvancılıkla uğraşanlarla dolup taşıyor. İnsanımızı eğiterek Tarımın gücüne inandırmak gerek. Bu işin başı da Tarım İl Müdürlüğüdür.
    Eski Valimiz Sayın Gazi Şimşek’in adını taşıyan Çiftçi Eğitim Evi boş durmamalıdır. Eğitim, eğitim, sürekli eğitim. Çiftçi eğer şehre gelemiyorsa siz gideceksiniz. Hem de her gün gideceksiniz. Taşra teşkilatınızda bunu yapacak.
    Yetkililere sesleniyorum. Eğer bütün burada saydığım şeyler size zor geliyorsa, o zaman görevinizi devredin. Gümüşhane’de bu  işi yapacak ve yaptıracak  kudret ve bilgiye sahip çok sayıda yetenekli insan var. Onlar gereğini yapacaktır.

***

    Köse ilçesinde Doğrudan Gelir Desteği için Ziraat Odasına başvuran çiftçilerden fazla ücret talep edildiği  konusunda çeşitli  şikayetler ulaştı. Konu ile ilgili olarak Gümüşhane Ziraat Odası Başkanı Sayın Temel Ağaç’la görüştüm. Sayın Ağaç İl genelindeki Ziraat Odalarının birlikteliğiyle oluşturulan İl Koordinasyon Kurulu’nun  2005 yılı için uygulanacak tarife konusunda Türkiye Ziraat Odaları Birliği’nin belirlediği ücret miktarlarının yüzde 65 oranında daha aşağısına, Köse ilçesi de dahil olmak üzere bütün ilçe merkezlerinde aynı ücret tarifesinin uygulandığını söyledi. Yani ortada ne bir fazla ücret talebi ne de buna bağlı olarak haksız bir kazanç söz konusu. Meseleyi biraz daha irdeleyince Köse’de ki durumun bazı kesimlerin Ziraat Odasını tanımama girişimlerinden kaynaklandığı ortaya çıkıyor.
    Zira Doğrudan Gelir Desteği için Tarım İlçe Müdürlüğüne başvuran çiftçilerin çoğunluğunun Ziraat Odasına kayıtları yok. Doğrudan Gelir Desteği ve diğer desteklemeler için  Ziraat Odalarınca düzenlenen  Çiftçi belgesi olmadan  vatandaşlara herhangi bir ödeme yapılması hukuken mümkün değil.
    Kanun ve yönetmeklerin bunu açık bir şekilde belirtmesine rağmen çiftçilerin dosyalarını Köse İlçe Tarım Müdürlüğü nasıl kabul ediyor? Ödemeler başladığı zaman hiçbir şekilde destek alamayacak olan Köse’li çiftçilerin zararlarını kim karşılayacak? Doğrusu bunu ben de merak ediyorum.

Mutlu haftalar…