Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Seçim değerlendirmesini konu alacak bir yazı yazmak için hazırlandığım bir sırada "iki aziz dost"; Kürtün Devlet Hastanesi Müdürü Muhammet CEYLAN ve Kürtün Halk Eğitim Merkezi Müdür Yardımcısı Ali KIR'ın Erzincan - Refahiye yakınlarında geçirdikleri elim bir trafik kazası ile "Rahmet-i Rahmana kavuştukları" haberini aldım! (İnna lillahi ve inna ileyyhi raciun": "Allah'tan geldik ve yine Ona döneceğiz!")
Hayatın her anında karşılaşılsa bile ölümün "insanın kendi semtine uğraması" ne kadar da sarsıcı!
Aziz dostların kaybı dolayısıyla bugün hiçbir ön hazırlık ve plan yapmadan "ölüm"le ilgili dünyamı sizlerle paylaşmak istiyorum.
"Ölüm; sonsuzluğa açılan kapıdır." Benim dünyamda ölümü en güzel tanımlayan cümle bu. Ölümü bir doğum olarak düşünüyorum. Tıpkı anne karnından bu dünyaya gelirken; anne karnındaki yaşamımızın son bulması ile dünya hayatımızın başlangıcının iç içe olması gibi. Ölüm; bir yolculuk başlangıcıdır. Sonsuz hayata doğru çıkılacak uzun ve meşakkatli bir yolculuğun hareket anıdır!
Rivayetler, ölümle beraber uzun ve meşakkatli bir yolculuğun insanı beklediğini ifade etmişlerdir. Evet, ölüm; uzun ve meşakkatli bir yolculuğun ve künhünü tam kavrayamadığımız yeni bir hayatın kapısının aralanma anıdır!
Yine rivayetlerde ifade edilmiştir ki, insan için ölümle beraber halk arasında "kabir hayatı" diye ifade edilen "Berzah Âlemi" yaşantısı başlar. Kıyamete kadar sürecek olan bu yeni yaşamda insan, ya cennet bahçelerinden bir bahçede ya cehennem çukurlarından bir çukurda bulunur!
Ölümle birlikte başlayan, meşakkatlerin kol gezdiği, uzun ve yalnız yolculukta ve yeni hayatımızda "insanın dayanağı" nedir ki acaba? Orada nelerin insana faydası vardır? Dünyadan yeni hayatımız için neleri yanımızda götürebiliriz? Orada ki sevinçler, üzüntüler ve pişmanlıklar dünyada ki ile benzer midirler?
İnsan bir an için öldüğünü ve "Berzah Âlemi"nde olduğunu düşünse; bu dünyada kendisi için sevinç ya da üzüntü kaynağı olan pek çok şeyin esasında tam tersi bir karakter taşıdığını görebilir!
Kabirden bu dünyaya bakmayı başarabilsek; dünya âleminde tatmini için nice çabaların sarf edildiği zevklerin Berzah için büyük bir pişmanlık ve keder kaynağı, uzak durduğumuz nice çaba ve faaliyetlerin ise yeni yaşamda mutluluk ve sürur sebebi olduğunu idrak edebiliriz!
Bir Hadis-i Şerif'te; "Ölmeden önce ölünüz!" buyurulmuştur. İnsan, "vakit" gelmeden evvel kendini hesaba çekmelidir. İnançlarını ve kişiliğini Allah'ın istediği duruma ulaştırabilmek için gece ve gündüz çaba ortaya koymalıdır. Her inancının sağlamasını yapmalı; her sözü, her adımı belli bir hesap kitap ile ulvi bir maksada dönük söylemeli, atmalıdır.
Ölüm geçici bir ayrılıktır! Geliş anı acı, sabrı zor bir ayrılık! Allah'a binlerce kere hamdolsun ki, O'na ve ahiret yaşamına iman ediyoruz. Yoksa ölümlerin doğurduğu ayrılık acısına dayanmak, hasrete tahammül etmek mümkün olmazdı. Ahirete iman ediyor ve biliyoruz ki; ölenlerimiz yok olmuyor, yeni bir yaşama geçiş yapıyorlar. Ve yine biliyoruz ki, bizlerde bir süre sonra vefat edecek ve onlara kavuşacağız!
Ebediyet âlemine intikal etmiş olan iki aziz dosta Cenab-ı Allah'tan rahmet ve mağfiret diliyorum. Mekanlarının cennet bahçeleri olması için dua ediyorum. Kederli ailelerinin acılarını en kalbi duygularla paylaşıyor ve kendilerine'den Sabr-ı Cemil niyaz ediyorum...
SONSUZLUĞA AÇILAN KAPI
