Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
3 Haziran 2009 tarihli Gümüşkoza Gazetesindeki yazısı
e-Posta
eyup29@hotmail.com
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
Takip ettiğimiz gibi ekonomi cephesinde belki de IMF’li tarihimizde bir ilk yaşanıyor. Bugüne kadar IMF nasıl bir program dikte etmişse tereddütsüz kabul görmüştür. Ancak son dönemlerde izlediğimiz kadarıyla Türkiye Ekonomi Yönetimi kendi isteklerini programa dahil etmeye çalışıyor. Bu gayet güzel bir hamle ve dik duruş örneğidir. Yapılacaksa dahi bu anlaşma bizim isteklerimizin doğrultusunda olması önemlidir. Çünkü IMF raportörleri bu ülke ekonomisini kağıt üzerindeki rakamlar kadar tanırlar. Bizlerinde kendimize biraz daha güvenerek olaylara yaklaşımımız bu dönemde sergilendi.
1947 de başlayan IMF ile ilişkiler 1980 sonrasında hızlanarak devam etti. IMF’ye kaynak sağlayan ülkelerden biri olan Türkiye aynı zamanda bu kuruluşun vazgeçilmez müşterisi olmuştu. Faiz yüküyle alınan borç paralar geri ödemesi geldiğinde yeni bir stand-by anlaşması ve daha değişken faiz oranlarıyla yenilenerek devam etti. Her geçen anlaşma da yük daha da artarak devam etti kısaca. AK Parti iktidarı döneminde başlanan kararlı adımlarla 2006 yılının sonlarına doğru yükümüzün çoğunu hafifletmişti. Ve her geçen gün daha da boyunduruk altından çıkıyorduk. Yalnız bu anlaşmalarda ilgi çekici detay ise IMF tavsiyesiyle “en son 2003 te yapılan anlaşma gereğince” özelleştirilmelere gidilmesiydi.Yıllardır tıkanan, belki de hükümetlerin cesaret edemediği adımlar olan veya hükümetlerin seçim zamanı kullandığı ve yeni işe alımlarla doldurduğu devasa kuruluşların özelleştirmesi gerçekten zor bir adımdı. Bu özelleştirmeler konusunda epeyce yazılıp çizilebilir. Ancak şunu unutmayalım ki özelleştirilen kurumların hemen hepsi hesapsızca kullanılmıştı. Evet ülkemizin en değerli kurumlarıydı ama özelleştirmek yerine hesapsızca seçim dönemlerinde kullanılmaları bence daha büyük bir sosyo-ekonomik problemdi.
Bugüne kadar 19 anlaşma yaptığımız IMF ile 20.anlaşmanın eşiğinde bulunuyoruz. Ekonomi yönetimimiz belki de ilk defa “IMF ye ihtiyacımız var mı?” sorusunu konuşuyor ve acele edip anlaşalım demiyor. Çünkü bugüne dek gelinen nokta borçların ötelenmesi gereği veya bir kriz döneminde dış borçların ödenememesinden dolayı yapılan anlaşmalardı. Bu ülke de yaşayan biri olarak bu dönemleri görmekte gerçekten bizler için mutluluk olmalıdır. Dünya Krizin etkisinde sallanmaya devam ederken, batan ülkeler ve ülkelerden büyük devasa işletmelerin iflas başvuruları ardı ardına gelirken ve IMF den kaynak talep eden ülke sayısında patlama olurken biz “ihtiyacımız var mı” sorusuna yanıt arıyoruz henüz. Durumun açık bir kritiği size!
İhtiyacımız konusuna değinecek olursak; IMF ye olan şuan ki borcumuzun 8 milyar dolar civarında…Bu borç 2003’te yapılan stand-by çerçevesinde devam eden taksitlerimizin toplamı. 25 milyar dolar seviyelerinden sadece ödeyerek ve hiç yeni borç almadan düşürdüğümüz seviye bu.Belki bu konu ile direk alakası yok ancak Merkez Bankası rezervlerine baktığınız da 66 Milyar dolar gibi bir döviz rezervine sahibiz bu kadar büyük bir ekonomik krize rağmen! Merkez Bankası rezervleri direk borç ödemelerinde kullanılmaz ancak şunu belirtmek istiyorum; Bugüne kadar kapısını çaldığımız IMF karşısında hiç bu kadar dirayetli olmamıştık. Her gittiğimizde kasamız boş, boynumuz bükük gitmiştik. Ancak bu sefer kasamız dolu, borçlarımızı tıkır tıkır ödüyoruz ve yeni borç almıyoruz. Biraz kendimizi güvenme zamanı geldi o zaman! Bu ülkeyi nasıl yöneteceğimizi hangi sosyal politikaları uygulayacağımızı da artık size sormasak diyoruz Sayın IMF! İşte geldiğimiz gündem bu.
22 Mayıs 2009 tarihinde ülkemizde 100 yılı aşkın süredir yapılmamış olan resmi ziyareti gerçekleştiren Brezilya Devlet Başkanı Lula; hemen hemen aynı kaderi paylaştığımız bir ülkenin devlet başkanı. Yaptığı demeçlere dikkat ederseniz uyguladığı politikalarla son dönem itibariyle IMF ye borç veren ülke konumuna geçtiklerini belirtti. Bizim için de çok yakın bir gelecek olduğuna inanıyor ve ülke olarak kendimize güvenme vaktinin geldiğini düşünüyorum. İpi boğazımızdan çıkarmak üzereyken ayak oyunlarına gelipte tekrar boynumuza takmanın bir nesli daha köle yapmanın bir anlamı yoktur!
Piyasalarımızda da IMF anlaşması beklenmektedir Ya da öyle gösterilmeye çalışılmaktadır. Ancak ben inanmıyorum. Neden derseniz IMF anlaşması sadece bir anlamda hareketlere katkıda bulunmaktadır o kadar! IMF ile anlaşma olmaması Piyasaların çökeceği doların uçacağı şeklinde yatırımcılar korkutulmaktadır. Ama bakarsanız IMF ile anlaşma gündemlerinde olmamasına rağmen bir çok dünya ülkesinin borsaları ile aynı yönde gidiyoruz. IMF’nin etkisinin var olan trendimize etkisinin çok az olduğunu düşünüyorum. Borsamız 35.000 rakamını yukarı kırarak 36-37 bin aralığına hareket etti. Yurtdışı Piyasaların hızlı hareketleriyle 10 işlem gününde geçilemeyen 35.000li rakamlar bir günde kırıldı. Ancak şunu da belirtmek isterim ki bu yükseliş hala yeterli katılımın sağlanmadığı şartlarla ilerliyor ve gittikçe tehlike arz ediyor. Bu rakamlarla beraber alım yapacak yatırımcıların 35000 rakamını zarar durdurma noktası olarak almasını tavsiye ediyorum. Dolarda da kritik eşik olan 1.50 rakamı civarlarındayız. Alçalan kanalının sonuna gelmiş olan dolar kendini kısa zamanda 1.60 lı rakamlara geri taşıyabilir. Yatırımcıların dikkatine sunuyor bol kazançlı günler diliyorum.
IMF YE GEREK VARMI?
