Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
17 Şubat 2010 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
Adı ile özdeşleşen kişiliği ile meslektaşlarının gönlünde taht kuran Zarife öğretmenimiz artık aramızda yok. Bundan sonra O’nu ancak hatıralar ile anıp yaşatacağız. Gelen her ölüm gibi, Zarife öğretmenimizin aramızdan ayrılışı zamansız da olsa, zamanlı da olsa tarifi imkânız acılara neden olduğunu biliyor ve de yaşıyoruz.
Genç cumhuriyetin öğretmenleri olarak göreve başladığı heyecanını tam 28 yıl sürdürerek sayısız öğrenci yetiştiren Zarife öğretmen şehrimizin tarihi Gazi Paşa İlköğretim okulundan emekli olmuştu...
Kendisi ile meslektaş olarak ve kısa bir süre de İstanbul da komşu emekliler olarak, ailece son derece seviyeli ve de mutlu anılarımız olmuştu.
Atatürk ve Cumhuriyet umdelerine bağlılığı tartışılmayacak kadar açık ve net olan eli öpülesi öğretmenimin inancı, dünyası, milli ve manevî değerlere bağlılığa da bir o kadar güçlü ve aydınlıklarla doluydu.
O’nunla olan son sohbetimizi geçtiğimiz yaz ortasında Atatürk parkında çaylı bir sohbette gerçekleştirmiştik. Eşi değerli hocam Şerif KAYMAK ’la birlikte, Ağustos sıcağında çaylarımızı yudumlarken O ton ton yapısı ve kibar konuşması ile yaşlılıktan dem vurarak ufak tefek rahatsızlıkları da doğal karşılamak gerekir değerlendirmesinde bulunmuştu. Ne var ki bu ufak tefek rahatsızlığın 6 ay geçmeden hayatına mal olacağına nereden bile bilirdi ki?
Baş sağlığı dileğinde bulunduğumuz eşi Şerif KAYMAK buğulanan gözlerini silerken 61 yıllık bir hayat sürecinde asla bir kırgınlık yaşamadıklarından söz etmesi karşısında, “bu ne yüce bir sevgi ve tabiî ki saygıdır.” Diye hayret etmeden kendimi alamadım.
Evet hayat bu. Neylersin ölüm herkesin başında...Her canlının ortak özelliği; doğmak, irkilmek, büyümek ve ölmek ... Zarife öğretmenler Atatürk’ ten sonra nöbeti devralan ve “kimseden almadık bizim buluşumuz.” Olarak nitelenen eğitimde bir döneme damgasını vuran kurumlardan yetişen ve görev aldıktan sonra da köylerde uygarlık kıvılcımını tutuşturan, tutuşturmakla da kalmayıp ampul olan bir devrin öğretmenleridir. Onlar aslında ölmediler. Kendi deyimleri ile; “Yarım kalmışsa eğer dersim, zil çaldığında olamamışsam tahtanın başında öldüm sanmayın. Toprağa düşmüş yedi veren tohumuyum ben artık. Yetiştirdiğim öğrencilerimle açacağım ülkemin yarınlarında”.
80 yıllık bir yaşamın öyküsünü, özetinin özeti ile sizlere sunmaya çalıştım. Zarife öğretmenimizin bu hatıratı gelecekte aile bireyleri için iyi bir anı belgesi olarak kalacağını düşünüyor bu duygularla merhum öğretmenimize Allah’tan rahmet tüm aile bireylerine de başsağlığı dileklerimi sunuyorum.
ZARİFE KAYMAK ÖĞRETMENİN ARDINDAN
