|
SEN GÜNAHLARIMIN CEHENNEMİSİN |
Ben yokluğunda Biriktirdiğim zamanları Dirhem\\dirhem İçime çekerken Sen kuramadığım Cümlelerin öznesi olup Yaz(ı)larıma düşüyorsun Anladım hiç kimse sen değilsin, aslında sen hiç kimsesin. Sen ne sen olabildin nede ben. Sen mavisin, sen kırmızısın, sen bütün renklersin ve hiçbir renk sen değilsin. Sen bütün şiirlerin sözü, sen bütün ezgilerin sazısın sen benim nazımsın nazlımsın. Sen henüz söylenmemiş en güzel türküsün. Sen beklediğim, sen beklenen, sen umutlarımsın ve sen hiç gelmeyecek olansın. Sen hayat kadar gerçek, sen yaşam kadar arzulu, sen ölüm kadar fanisin. Sen dualarımın sen ibadetlerimin sen bütün güzelliklerin cenneti, sen günahlarımın cehennemisin. Sen güneş kadar aydınlık, sen ay kadar puslu, sen gece kadar boşluksun. Sen yüreğimdeki dağ, sen dağa giden patika yol, sen dağlardan çağlayıp gelen nehir ve sen bütün nehirlerin akıp, akıp da dolduramadığı yokluksun. Sen aslında yoksun biliyor musun? Kimi görsem biraz sana benziyor, kime baksam sen oluyorsun. Boşluğu yüreğime doldurduğumda sen kayboluyorsun. Sen gece oluyorsun güneş doğmuyor, sen güneş oluyorsun gün bitmiyor. Sen yağmur olup yağdığın anda ebemkuşağının bütün renkleri oluyorsun. Yağmur yüreğimi ıslatıp seninle dolduğumda, sen ebemkuşağının bütün renkleriyle kayboluyorsun. Bazen bir günlük kar çiçeği, bazen her mevsim açan gül oluyorsun. Sen her şey oluyorsun, sen her şeyim oluyorsun. Sen turnosal gözlerinle bir yeşil, bir kahverengi oluyorsun. Ama sen olmuyorsun. Yürüdüğüm bütün yollar sana çıkıyor her adreste sen varsın, sen kendinde yoksun. Yazdığım bütün mektuplar geri geliyor. Sen alfabenin yirmi dokuz harfi, sen bütün heceler, sen bütün kelimelersin. Yazdığım her yazı sen kokuyorsun ama sen yazdığım hiçbir yazıda yoksun. Resim bozuldu parça, parça oldu. Ben parçaları tam yapmak için kıraç topraklara ektiğim umutlarımı kurumuş gözyaşlarınla yeşertip sen yapmakla meşgulken, sen acılarını ektiğin topraktan doğarken ölüyorsun. Bir bakıyorum her şeyimsin her şeysin. Bir bakıyorum hiçbir şeysin sen nesin sevgili. Var mısın? Yok musun? Ya öykümün kahramanı ol beni gelişinle hayata kat, ya da masallar ülkesinin Anka kuşu ol kendini külünden yarat. Ya tam ol ya da hiç olma. Bir varmış bir yok muş olmaktan sıkıldım. Varlığın hüzün yokluğun ölüm oldu. |
| Dünyanın En Büyük Gümüşhane Sitesi © 2005-2010 gumushane.gen.tr |