Şimdi adını çıkaramadığım eski bir Gümüşhane Valisi sanıyorum bir 24 Kasım öğretmenler gününde konuşma yaparken zamanın Gümüşhane İl Milli Eğitim Müdürüne yönelerek;

“Hocam” dedi. “Gümüşhane’de öğretmenliğinin yanı sıra bu şehrin sosyal ve kültürel hayatına katkı veren öğretmenimiz var mı” diye sormuştu. Müdür Bey’de;

“Evet efendim. İsmail Hayal adında bir öğretmenimiz var” demişti. Bu şehirde üretenler sevilmese de bunu duymak az da olsa şehrimizin yarınları adına umudumu artırmıştı.  

Sonrasında Sayın Valimizin;

“Evet değerli öğretmenlerim. Bu mahrum coğrafyanın küçük şehri Gümüşhane’de bir insanın bir kişi değil birkaç kişi olma zorunluluğu vardır. Öğretmen okul sonrasında evine kapanmak yerine toplumun içinde olmalı, gazetede, dergide yazmalı, topluma örnek olarak katkı vermelidir” dediğini bugün gibi hatırlıyorum.

Bugün otuz yılın içine girdiğim meslek hayatımın üçte birini köy öğretmeni olarak beş sınıfı aynı anda birleştirilmiş sınıf olarak okuttum. Kars Kağızman, Kürtün Kırgeriş Mindizli ve Gümüşhane Kocayokuş Köyü’nde okuttuğum öğrenciler içinden mühendis, doktor, sanatçı, öğretmen, hâkim ve savcı ve de memleketine sevdalı adam gibi adamlar çıktı.

Bunun yanında ilgim ve yeteneğimi heba etmeyip bu şehrin kültürel hayatına vakfederek içinde Gümüşhane Eğitim Tarihi, Gümüş Portreler, Gümüşhaneli Şairler Antolojisi, Gümüşhane Köyler Destanı başta olmak üzere tam yirmi kitap, binin üzerinde köşe yazısı ve beş yüz sayı ile en uzun soluklu kültür sanat sayfam Hayal Dükkânı ile katkı verdim.

Bilhassa kütüphane, donatım malzemesi, giyim, gıda, tekerlekli sandalye, öğrenci bursları ağırlıklı olmak üzere birçok hayırlı işte aracı oldum. Bu şehrin marka isimleri ile sohbet ederek, ses ve görüntülerini kaydederek onları şiirlere, destanlara taşıdım. Kitaplarımın gelirinin çoğunluğunu muhtaç öğrencilere burs olarak dağıttım.

Çağrılmayı beklemeden, kim var denilmeden en öne atılarak bu şehrin Feshane, festival gibi etkinliklerine seve seve katıldım. Tamamen çaresizliğimden başarıya ulaşan hayat hikâyelerimin yer aldığı motive edici kitabım Ekmek Arası Domates’i ve birçok eserimi ücretsiz olarak bu şehrin öğrencilerine imzaladım.

Bu eserlerimi yaparken başta Sayın Bakanım Mahmut Oltan Sungurlu, Gönül Sungurlu, Ercan Çimen, Fikret Çimen, İsmail Akçay, Prof Dr A. Mirati Murathan, Sabri Varan, Gültekin Şenel, Sabri Şenel, Hayrettin Üçüncü, Ertuğrul Başer, Niyazi Sadık, Yüksel Yalçın, Mutlu Gürler, Süleyman Köprülü, Ernail Koç, Tahsin Söğüt, Tahsin Saltık, Metin Akagün, Turan Tuğlu, Mehmet Fatih Çoban, Rahmetli Rafet Ataç, Mustafa Canlı, Birol ve Ömer Faruk Hayal’ın maddi ve manevi desteklerini gördüm.

Gümüşhane Valisi Enver Salihoğlu valilik yayınlarından çıkardığım eseri incelediğinde bana dönerek;

“İsmailciğim. Bu şehirde damdan yetene maalesef danacuk derler. Senin en büyük yanlışın bu şehirde kalmak diyebilirim. Sen eğer büyük şehre gitmiş olsaydın ulusal çapta bir üne sahip olurdun” sözünü bugün asla unutamıyorum.

Bugün geldiğimiz noktada şehrimizin en çok üreten ismi olarak 26. Festivalinde eğer küçücük de olsa adımız yoksa bunun sebebini nerede aramalıyız, bilemiyorum. Yazarlığımız ve şairliğimiz birilerinin ukdesine bırakılmışsa o zaman ağzımızdan kuş tutsak elbette çağrılmayız.   

Son cümle Gümüşhane Lisesi’nde uzun yıllar Edebiyat Öğretmenliği yapan Trabzonlu Mustafa Nihat Malkoç’un 2015 yılında çıkardığım Gümüşhane Eğitim Tarihi kitabıma 15 Şubat 2015 tarihinde yazdığı bir köşe yazısındaki şu satırlarla veda etmek istiyorum. 

Vefalı bir dost olan İsmail Hayal, “Gümüşhane Eğitim Tarihi” adlı kıymetli eserini şahsıma gönderince bu esere kayıtsız kalamadım. Bu kapsamlı kitap beni öğretmenliğe başladığım ilk senelere götürdü. Zira öğretmenliğe ilk kez 1992 senesinin Aralık ayında Gümüşhane Lisesi’nde başladım. Gümüşhane beş yıl ikinci yuvam oldu. Hayata ve öğretmenliğe dair birçok güzelliği burada yaşadım. Öğretmenliği burada sevdim, benimsedim.

İsmail Hayal’in, zorlu araştırmalar neticesinde hazırlamış olduğu “Gümüşhane Eğitim Tarihi” adlı kitabını henüz baştan sona okuyamasam da iyice tetkik ettim. Neticede Hayal’in, çok zor bir işi başardığı kanaatine vardım. Kadim bir şehrin eğitim tarihini tek başına araştırmak ve bunu 848 sayfalık devasa bir eser haline getirmek öyle her baba yiğidin yapabileceği iş değildir. Kendisini, cesaretinden ve başarısından dolayı yürekten kutluyorum. Kıymetli yazar İsmail Hayal, Gümüşhane eğitimine çok mühim bir eser kazandırdı. Bence kendisi bundan sonra Milli Eğitim için hiçbir şey yapmasa da, bundan önce aldığı ve bundan sonra alacağı bütün maaşları fazlasıyla hak etmiştir. Gümüşhane ona minnettardır.

Her türlü mobbingine mağdur kalsam da, festivaline çağrılmasam da, değer görmesem de, kapısından atılsam da yine bacasından gireceğim. Festival alanında olmasa da Karaer Mahallesi önünde kitaplarımı imzalayacağım. Ömrüm ve sağlığım yettiğince de bu şehrin eğitim, sosyo-kültürel hayatına katkı vermeye devam edeceğim.