Eğitimin şehirlerin kaderinde büyük ve sarsılmaz etkileri vardır. Ki o şehirlerin eğer eğitimden başka tutar dalları da yoksa. Gümüşhane kendini eğitimle ifade edebilmiş bu alanda söz ve yetki sahibi olabilmiş, çocuklarını bu sayede yarınlarına hazırlayabilmiş ve bu sayede akademisyen, siyasetçi, sporcu, sanatçı, bürokrat, memur ve diğer birçok meslek grubundaki Gümüşhaneliyi yurtdışında ve yurt içinde haklı olarak görmenin bahtiyarlığındayız.

Tarihin kıt ve zor imkânları içinde Kuşakkaya ve Canca’nın ötelerini hayal edenler gittikleri coğrafyalarda Gümüşhaneli kimliklerini muhafaza ederek sadece doğruyu, güzeli ve erdemi en büyük sermaye bilerek yarınlarını hazırlamışlardır. O yüzden yurdun dört bir yanında bankaları hortumlayan, vatanına ihanet eden, bayrağını ve mukaddesatını küçümseyen, hanımını sokak ortasında doğrayan herhangi bir Gümüşhaneliye rastlayamazsınız. Bunun sebebi elbette sağlam bir mayadan kaynaklanmaktadır. Bu dar coğrafyada doğan çocuk babasından alın terini, erdemli yaşamayı, gelenek ve göreneklerine bağlılığı, anne ve babaya itaati adeta bir miras olarak kazanmışlardır.

Hazırladığım Gümüşhane Eğitim Tarihi için alana indiğimde gördüm ki bu şehrin ufuklarına yön vermiş değerli eğitimcileri var. Çoğu Rahmet-i Rahman’a kavuşmuş, kimi hayatın son demlerinde ve kimi sağlıklı bir şekilde hayatını idame ettiriyor. Bu şehrin eğitim mimarı olan yüzlerce eli öpülesi değerli eğitim neferleri.

Hayatta olanlarını tek tek bulabilmek ve paylaşabilmek hatıraları. Dünün Gümüşhane’sinin eğitim, kültür ve sosyal fotoğrafını çekebilmek ve yarınlarımıza aktarabilmek. Bu konuda en büyük emelim budur. Bu şehrin tarihini yazamadık bari eğitim tarihini kaleme alabilelim.

Hatıralar sahipleriyle birlikte toprağa girmesin en büyük hayalim. Paylaşıldıkça çoğalır bilgiler. Paylaşıldıkça güzelleşir hatıralar. Fotoğraflar albümlerde solmasın. O güzide eğitim neferleri ve öğrencileri yeniden hayat bulsun herkesin elinde.           

Ve arşiv. Ülkelerin en büyük serveti bana göre. Eskiden okullarımıza müfettiş geldiğinde ilk sordukları şey “Çevre İncelemesi” olurdu. Bugün hiçbir kurumun sağlıklı bir arşivi olduğuna inanmıyorum. Hâlbuki bir kayıt defteri olmalı her kurumun, her okulun, her birimin. Tarihi yazılmalı. Önemli anları resmedilebilmeli. Yarınlar herhangi bir araştırmada bir kaynak aradığında şaşırmamalı.


Şimdi “hiçbir şey için geç değildir” felsefesi mucibince aman sendelere ve kıskançlıklara kulak tıkayarak  “başlayacaksan şimdi ve hemen başla” diyerek Bismillah dedik şükürler olsun.

Son söz Gümüşhaneli değerli hemşerilerimden ve bilhassa öğretmenlerimden istirhamım şudur ki; Kaynak göstermek şartıyla albümünüzdeki okul fotoğraflarını bana ulaştırırsanız Gümüşhane Eğitim Tarihi adına güzel bir katkı yapmış olursunuz.