GURBET
YAYINLAMA:
Anadolu’da hicran kültürünün adıdır gurbet…
Gurbet, yıllardır Gümüşhane’nin ve Gümüşhanelinin soluduğu tek kelime…
Gurbet, Gümüşhane için bir kaderdir, bir hayatın adı, bir çilenin tadıdır…
Çoluk çocuğuna geçim çilesi yaşatmamak için, ayrılık çilesini çekmeye razı olanların yıllar önce açtığı gurbet yolu, Gümüşhane ve Gümüşhaneli için hâlâ kapanmamıştır…
Yıllardır giden gitmiş, giden gelmemiş ve nihayet gurbet edeceğini etmiş ve Gümüşhane’nin kendisi gurbet olmuştur…
Bir zamanlar gurbete gidenlerin beklendiği, mektupların birinin okunup, birinin yazıldığı Gümüşhane köyleri ve Gümüşhane artık gurbetin kendisi olmuştur…
Bir zamanlar kuzuların oynaştığı, koyunların meleştiği, çocukların koşuştuğu o güzelim köyler şimdi âdeta geçmişine ağlayıp, yas tutuyor… Köyler garip, evler garip, dağlar garip, yollar garip Gümüşhane’de…
Gurbet, Gümüşhane insanı için, bir âh çekmek, bir of çekmek ve nihayet gözlerin ufuklara takılıp bir ömrün bir damla gözyaşında özetlendiği bir hicran düğümü olmuştur…
Şair Eray Canberk’in mısraları âdeta Gümüşhane insanının gurbet fotoğrafıdır.
Doğduğum yerden kopup
Doyduğum yere vardım
Her şeyimi unutup
Yarama tütün sardım…
Sızlayarak kapandı
Görünürdeki yara
Gurbet yeni dert açtı
Acı kattı acıma…
Bayburtlu hemşerimiz gurbet şairi Kemalettin Kamu ise, gurbet şiirini yazarken sanki bütün hemşerilerinin yaşadığı hayatı yansıtan bir sözcü olmuştur.
Gurbet o kadar acı
Ki, ne varsa içimde
Hepsi bana yabancı
Hepsi başka biçimde
Eriyorum gitgide
Elveda her ümide
Gurbet benliğimi de
Bitirdi bir biçimde
Ne arzum ne emelim
Yaralanmış bir el´im
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde
Sılaya, köylerine, yurtlarına gelemeseler de gurbetteki her Gümüşhaneli, eskilerin “Daüssıla” tabir ettikleri iştiyak-ı vatan hissini benliklerinin en derin noktalarında yaşamaktadır…
Gurbete gidenleri artık bekleyenler yok köylerimizde… Bir beyaz kar örtmüş Gümüşhane köylerinin üstünü… Bir beyaz beklenti, bir beyaz özlem… “Belki baharda gelirler…” beklentisi ise sılanın gurbete teslim oluşunun son terennümleri âdeta…
Ne dersiniz gelirler mi acaba? Gümüşhane’de gurbet sona erer mi acaba?
Güzel günler dileğiyle.
( Yazarın “Gümüşhane Yazıları” adlı eserinden alınmıştır.)
Gurbet, yıllardır Gümüşhane’nin ve Gümüşhanelinin soluduğu tek kelime…
Gurbet, Gümüşhane için bir kaderdir, bir hayatın adı, bir çilenin tadıdır…
Çoluk çocuğuna geçim çilesi yaşatmamak için, ayrılık çilesini çekmeye razı olanların yıllar önce açtığı gurbet yolu, Gümüşhane ve Gümüşhaneli için hâlâ kapanmamıştır…
Yıllardır giden gitmiş, giden gelmemiş ve nihayet gurbet edeceğini etmiş ve Gümüşhane’nin kendisi gurbet olmuştur…
Bir zamanlar gurbete gidenlerin beklendiği, mektupların birinin okunup, birinin yazıldığı Gümüşhane köyleri ve Gümüşhane artık gurbetin kendisi olmuştur…
Bir zamanlar kuzuların oynaştığı, koyunların meleştiği, çocukların koşuştuğu o güzelim köyler şimdi âdeta geçmişine ağlayıp, yas tutuyor… Köyler garip, evler garip, dağlar garip, yollar garip Gümüşhane’de…
Gurbet, Gümüşhane insanı için, bir âh çekmek, bir of çekmek ve nihayet gözlerin ufuklara takılıp bir ömrün bir damla gözyaşında özetlendiği bir hicran düğümü olmuştur…
Şair Eray Canberk’in mısraları âdeta Gümüşhane insanının gurbet fotoğrafıdır.
Doğduğum yerden kopup
Doyduğum yere vardım
Her şeyimi unutup
Yarama tütün sardım…
Sızlayarak kapandı
Görünürdeki yara
Gurbet yeni dert açtı
Acı kattı acıma…
Bayburtlu hemşerimiz gurbet şairi Kemalettin Kamu ise, gurbet şiirini yazarken sanki bütün hemşerilerinin yaşadığı hayatı yansıtan bir sözcü olmuştur.
Gurbet o kadar acı
Ki, ne varsa içimde
Hepsi bana yabancı
Hepsi başka biçimde
Eriyorum gitgide
Elveda her ümide
Gurbet benliğimi de
Bitirdi bir biçimde
Ne arzum ne emelim
Yaralanmış bir el´im
Ben gurbette değilim
Gurbet benim içimde
Sılaya, köylerine, yurtlarına gelemeseler de gurbetteki her Gümüşhaneli, eskilerin “Daüssıla” tabir ettikleri iştiyak-ı vatan hissini benliklerinin en derin noktalarında yaşamaktadır…
Gurbete gidenleri artık bekleyenler yok köylerimizde… Bir beyaz kar örtmüş Gümüşhane köylerinin üstünü… Bir beyaz beklenti, bir beyaz özlem… “Belki baharda gelirler…” beklentisi ise sılanın gurbete teslim oluşunun son terennümleri âdeta…
Ne dersiniz gelirler mi acaba? Gümüşhane’de gurbet sona erer mi acaba?
Güzel günler dileğiyle.
( Yazarın “Gümüşhane Yazıları” adlı eserinden alınmıştır.)
Yorumlar
*
Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *
