Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
06 Şubat 2008 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
AdamGibi
Geçtiğimiz hafta 23 ocak 2008 de rahmetli olan değerli büyüğümüz: Güneri Kadirbeyoğlu geride binlerce seveninin gözyaşlarıyla toprağa verildi.Ömrünü mesleğine adayan nadir bir sima olarak yaşayıp öğretmenliğin yanında yöneticilik ve fotoğrafçılık ta yapan öğretmenimiz, dolu dolu 65 yıllık bir ömür yaşayıp aramızdan ayrıldı.
Rafet Ataç Bey'in,bazı okullarımıza yapacağı yardımlar ve desteklerle ilgili olarak okulda yapılan toplantıya geçtiğimiz yıl onu temsilen Güneri Bey katılmıştı.Yürümekte güçlük çektiği her halinden belli idi; rahatsızdı.Buna rağmen öğrencilere ve okullara yapılacak en ufak bir katkıya yardımcı olmak için öyle fedakarane tavırları, öyle büyük bir isteği vardı ki;beni çok şaşırtmıştı.Merak edip kendisini tanıdığımda bu asil ruhun hiçte tesadüfen orda olmadığını öğrendim. Hayatı yardımlarla ve başkalarını memnun etmek üzerine kurulmuş, gönüllü bir gönül elçisi gibi yaşadığını daha sonraları onu anlatan dostlarından öğrendik.Bakın 24 ocak tarihli bir makalede onun arkadaşı Turan Tuğlu şöyle diyor: “Gümüşhane ile ilgili kaynak arayan ,dergi, kitap, fotoğraf arayan soluğu vakıfta alırdı.(Gümüşhaneliler vakfı)Hiç kimseyi boş çevirmez,bulabildiği kaynakları isteyene verir,bulamadıkları için adres gösterirdi.Üçbeş gün geçmezdi ki ,bir öğrenci bir vatandaş, yada bir araştırmacı gelir:”beni Güneri Bey gönderdi” diye söze başlar,dileğini aktarırdı. Benden bir talepte bulunan kişiyi kırmam mümkün müydü? Çünkü o kişiyi kırmak Güneri'yi incitmek olurdu ki,bu benim kesinlikle yapamayacağım bir şeydi”.
Bu yıl 24 kasım öğretmenler gününde Milli Eğitim Müdürümüz,Şube Müdürleri ve bazı Okul Müdürlerimiz ile evinde ziyaret ettik. Son derece güler yüzlü ve dostane karşıladı bizi..Sağlığı iyi görünüyordu;ama odanın köşesindeki oksijen tüpü gözümüzden kaçmadı. Belli ki nefes darlığı çekiyordu. Sohbet esnasında kelimelerini özenle seçip misafirlerin hepsi ile yakından alâkadar olma gayreti içinde idi. Bir ara gözümüz duvarda duran Kadirbeyoğulları soy ağacına takıldı. Kendisinden büyük dedeleri ve soyu ile ilgili bir makale yazıp yazamayacağımızı sorunca memnuniyetle kabul edeceğini bildirdi. Kendine saygılı ve ömrünü dolu dolu yaşayan insanların asaleti yüzlerinden okunurmuş…İnsa-nın konuşması, susması, oturması kalkması hep hayatındaki kazanımlarının birer yansıması olarak gözükür. O yüzden sıradan olmak ile seçkin olmak arasındaki farkı da davranışlar belirleyici oluyor.
Arkasından söylenen onca güzel söz duyunca bende iki kez karşılaştığım ve ikisinde de etkilendiğim bu değerli insana olan minnet duygularımı yad etmek istedim. Mekanı cennet olsun.
BİR HOŞ SEDA
