Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Bütün bir haftanın yorgunluğunu attığınız hafta sonunda, çok büyük bir haklılıkla okunan yazıların bir bakıma "dinlendirici olması beklenir.Zaman zaman biz de buna riayet ediyor ve genellikle cumartesi yazılarımızı yazarken dinlendirici olmasına dikkat ediyoruz.
Ama gelin görün ki, bu kadar sorunun içinde dinlenmek de pek de mümkün gibi gözükmüyor. Çünkü nereye bakarsanız bakın, içiminde bir tutam hüzün ve bir tutam umutsuzluk kalıyor. Genel gidişatın hiç de iyiye gitmediğini düşünenler, (iyiye doğru gittiği düşünenler nasıl kendilerini dinlendirebiliyorlar, anlayamıyorum!) baktıkları ve okudukları her şeyden rahatsızlık duyuyorlar. Böyle bir ortamda da dinlenerek mutlu olmak pek mümkün gibi gözükmüyor.
Ama ben yine de bir kıssadan hisseyle, biraz da düşündürerek içinde bulunduğumuz durumu anlatmaya çalışacağım:
Efendim Ormanın birinde aslanlar toplanmış. "Yahu" demişler, "Hesapta kralız, açlıktan öleceğiz birader, maymuna saldırsak, ağaca kaçıyor; fillere saldırsak, fazla büyük, ceylanlar hızlı, yetişemiyoruz; kuşa dalsak, uçuyor; e balık yakalayacak halimiz de yok... N'aapsak?" Bir tanesi "En iyisi, öküzlere saldıralım" demiş, "iri yarı görünüyorlar ama ne pençeleri var, ne dişleri diş... Tam dişimize göre!" Olur mu? Olur. Hücum! Ama evdeki hesap çarşıya uymamış; öküz, öyle yabana atılacak hayvan değilmiş meğer... Organize oluyorlar, topluca savunma yapıyorlar, püskürtüyorlarmış. Aslanlar aç bilaç. N'aapsak, n'aapsak? "Tilkiye danışalım" demişler.
Tilki "kolay" demiş, "beni, öküzlerin yaşadığı zengin otlakların prensi yapın, işinizi halledeyim..." Kabul etmişler. Tilki, elinde beyaz bayrakla öküzlere gitmiş, "saygıdeğer öküzler" demiş, "aslında aslanlar uysaldır, sizi de çok seviyorlar... Ama şu aranızdaki sarı öküz var ya, sarı öküz, işte sorun o... Görünce tahrik oluyorlar, canları çekiyor, verin şu sarı öküzü, kurtulun kardeşim, huzur içinde yaşayın!" Öküz heyeti düşünmüş taşınmış, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" mantığıyla, verivermişler sarı öküzü... Aslanlar da afiyetle yemiş. Bir gün, iki gün... Tilki gene gelmiş. "Bakın gördüğünüz gibi, saldırılar kesildi, mutlu mutlu yaşıyorsunuz" demiş ve eklemiş: "Ama şu benekli öküz var ya, benekli öküz, o burada olduğu sürece size rahat yüzü yok arkadaş, canları çekiyor, verin, kurtulun!" Öküz heyeti düşünmüş, "otlağın selameti için" teslim etmiş benekli öküzü. Üç gün, dört gün... Tilki gene gelmiş. Kuyruğu uzun olanı... Burnu beyaz olanı... Tombul olanı... Tek tek alıp, gitmiş. Otlak seyrelmiş. Aslanlar semirmiş. Bir gün... Tilki gelmemiş! Gerek kalmamış çünkü. Direkt aslan gelmiş. "Hanginizi istiyorsam, canım hanginizi çekiyorsa, onu vereceksiniz, adamı hasta etmeyin" demiş. Otların arasında tir tir titreyen, tek tük kalmış öküzler, "keşke sarı öküzü vermeseydik" demiş ama iş işten geçmiş.
Umarım bu kıssadan hisseye birileri kulak kabartır.
.jpg)
SIRADAN BİR HAFTA SONU YAZISI
