Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
18 Haziran 2008 tarihli Kuşakkaya Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
AdamGibi
Çocuklar sınavların birinden çıkıp birine giriyorlar. OKS, SBS, ÖSS,KPSS gibi sonu “S” ile biten bir sürü sınavdan dakikalarca ter dökerek çıkıyorlar.Bir sınav bitmeden bir diğerinin hazırlığı başlıyor.Bütün veliler kendi çocuklarının daha çok soru yapabilmeleri için kazançlarının büyük bir bölümünü onlara yatırım yapıyorlar. Özel hocalar, dershaneler, özel okullar derken büyük paralar harcayarak çocuklarına destek hizmetlerini sürdürüyorlar.
Öğrenci velileri, kendi başaramadığı işleri çocukları başarsın istiyor. Bunun için onları, gece demeden gündüz demeden hedefe doğru doludizgin koşturuyorlar.”Ha gayret biraz daha, biraz daha” diyerek çocukların bütün dünyalarını, sorular ve aldıkları puanlar aralığında topaç gibi döndürüp duruyorlar. Çocuğun başarılı olmasının belirli ölçüsü yok.
50 soru yapabilenden 60 istiyoruz,90 yapabilenden ise 100 yapsın istiyoruz. Beklentiler hep biraz yukarısı. Çocuklar ise kafaları önde, dikkatleri çemberlerin yarıçapı ile sınırlandırılmış alan dahilinde dönüp duruyor.
Dünyalarını bir anlayabilsek, sınav sırasında kalplerinin çarpmasının sesini bir duyabilsek, hepsinden önemlisi onların bir çocuk olduklarını hatırlasak olmaz mı?Onlar minik çocuklar, sadece çocuklar; inanmazsanız kırlara birlikte gidince onları özgür bırakın; kırlarda nasıl koştuklarını izleyin.
Saatlerce oturmadan dinlenmeden çayırlarda debelendiklerini görün belki çocuk olduklarının farkına varırsınız. Biliyorum onların başarısı düşer diye eve misafir kabul etmediniz,onları komşuya da götürmediniz ; hele bir sınav bitsin diyerek kıra bayıra hiç çıkmadınız.Şimdi sınav bitti, netlerini öğrendiniz. Onların bir kere olsun çocukluk duygularını onlara iade edin. Kasıntıdan takatleri kesilmiş, özgürlüğü elinden alınmış atmaca gibi uçmayı bekler dururlar, salın onları…
Şimdi onlar dönüp size sorsalar; deseler ki: “Baba senin kaç netin var” ne diyeceksiniz? “Oğlum ben sınava mı girdim ki netim olsun” dersiniz.
Oysa onların sorusu direkt sınava yönelik değildi. Size sordular ki “hayattaki netiniz ne kadar?” İşte çocukların sorduğu sorular;
-Bir işi başarma konusunda çocukların gösterdiği sabrı ve özveriyi sizde gösterebiliyor musunuz? -Hayattaki yanlışlarınızın, doğrularınızı götürdüğünü biliyor musunuz? -Hayatın her anının her dakikasının başarılması gereken bir sınav değerinde olduğunu biliyor musunuz? -Geçmişte yaptığınız yanlışlardan dersler çıkarıp onları doğru yapmaya özen gösteriyor musunuz? -Kendinizi çocukların yerine koyuyor musunuz?
Bütün soruları cevapladıysanız söyleyin öyleyse; yanlışlar doğrularınızı götürünce kaç netiniz kalıyor!
Netiniz az ise çocuklardan ödünç alabilirsiniz, onların her sınav sonrası onlarca, yüzlerce neti kalıyor.
Yaz tatilinin başlaması ile birlikte yazılarıma bir süre ara vermek zorunda kalacağım. Okuyucularımızın ilgisine ve desteğine,eğitim faaliyetlerinde hep yanımızda olan ve engin deneyimlerini bizlerle paylaşmaktan imtina etmeyen, Milli Eğitim Müdürlerimizden Yusuf Sadık Bey'e sonsuz teşekkür ederim.
KAÇ NETİNİZ VAR!
