Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
26 Kasım 2008 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
"Ölüm ile ayrılığı tartmışlar, İki dirhem ağır gelmiş ayrılık".
Geçtiğimiz Ağustos ayında emekliğe ayrılan, emekli öğretmenlerimizden Ömer Zor'un Öğretmenler Gününde yaptığı konuşmanın ilk cümlesiydi ayrılık… Dile kolay 27 yıl.. Her gün sabah erken evden çıkıp minik çocuklara karışıp onların cıvıltıları ile güne başlamak ve sonrasında yüzlerce çocuğun yüz siluetleri zihninde eve dönmek. Eve dönerken çocuklara verilen derslerden duyulan memnuniyetleri yol boyu yüzünde taşımak, gülümsemek; eve gülümseyerek girmek.
Bu duyguları bir tiyatro yapanlar bilir ki onlar sadece seyircinin alkışları ile beslenirler; bu duyguları ikinci ve en yoğun yaşayanlar ise öğretmenlerdir. Çocuğun bir bilgiyi öğrenebilmiş olmasıdır bizleri gülümseten. Ayrılık vaktinde sözcükleri boğazımıza düğüm düğüm; boğum boğum sıralayan da aynı heyecandır. Ömrü boyunca gülümsemesini yüzünden hiç eksiltmeyen öğretmenin veda konuşmasında gözyaşlarını gözlükleri ile saklamaya çalışması ve sesinin titremesinin sebebi de bu sevgidir.Ve bu yazılanlar hamaset nutukları değil, gerçeğin yalnızca kelimelerle ifade edilebilen küçük bir kısmıdır.
İşte zor ayrılığı anlatan veda konuşması. Birlikte kulak verelim:
.....………………………………………………...................
27 yıllık meslek hayatımın en zor görevi belkide bu olsa gerek;24 Kasım öğretmenler gününde emekli bir öğretmen olarak konuşma yapmak. ……………………………………………………………….
Bir öğretmen için meslekten ayrılış ''dünyanın bütün çiçeklerinden kopmuş, bütün güzelliklerini görememek demektir. Şimdi daha iyi anlıyorum ki;
'' Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum. Bütün çiçeklerini getirin buraya Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün çocukları getirin buraya'
Diyen son nefesini veren bir öğretmen, dünyanın en güzel şiirini yazmış olsa gerek.
Her doğan güneşin bir batışı vardır, tıpkı insan hayatı gibi. Hiç silinmeyecek anılar, hayaller bırakarak, sevdalar taşıyarak. Bu kutsal mesleği bizden sonraki öğretmenlere devretmenin mutluluğunu yaşıyorum. İnanıyorum ki bu meslekten bir Ömer ZOR ayrılır, binlerce Ömer ZOR'a bayrağı devrederek.
Öğretmenin en büyük tutkusu çocuk sevgisidir. Bu makam önce çocuk sevgisiyle filizlenir. Onların en büyük mutluluğu öğrencilerini hayata atılmış, ülkesine yararlı bir insan olarak görmelidir. Onlar öğrencilerinin gözünde çağlayan bir pınar gibidir. Bazen kızgın, bazen berrak bazen serin, ama hep sevgi doludur.
Ne mutlu bana ki böyle kutsal bir mesleğe yıllarımı verdim. Öğrencilerimin umutları umudum, sevinçleri sevincim oldu
Sevgili Meslektaşlarım
Yollarımız hiçbir zaman ayrılmayacak, yüreğimde hep öğrencilerim, okulum ve siz değerli arkadaşlarım olacaksınız.
Başta ebediyete göç etmiş Baş Öğretmen Atatürk olmak üzere Aziz öğretmenlerimi rahmet, minnet ve şükranla anarken, emekli olan meslektaşlarıma, mesleğe yeni atanan genç arkadaşlarıma ve tüm eğitim camiasına sonsuz başarı ve mutluluklar diliyorum.
Hepinizi bu duygu ve düşünceler içinde sevgiyle selamlar, saygılar sunarım.
ZOR AYRILIK
