Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
21 Ocak 2009 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
email
mevlut29@mynet.com
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
Çocuğun akademik başarısı birçok etkene bağlı olarak değişkenlik gösterir. Zihinsel kapasitesi, öğrenme becerisi, okul ve öğretmenlerin veri ve tutumları, anne babanın beklenti ve yaklaşımları bu değişkenlerden bazılarıdır. Çocuğun içinde bulunduğu gelişim dönemine ve yeteneğine göre, başarısının da değişebileceğini biliyoruz.
23 Ocak 2009 Cuma günü yarıyıl karneleri alınıyor. Sanırım anne, baba ve çocuklar açısından karşılaşılan en kritik sıkıntılardan biri "Neden zayıf getirdin?" sorusuyla başlayacak. Karneye yansıyan öğrenme düzeyinde başarı varsa sorun çıkmazda, başarısızlık durumunda, sevgi yetersizliği, olumsuz şartlar, hatalı tutumlar ve ilgisizlik yoğun olarak görülecek. Oysa anne baba eğitim yılı içinde, okul ve öğretmenle birlikte, yeterince işbirliği yapmışsa, çocuğun sınıf içindeki düzeyini ve nasıl bir karne alacağını zaten biliyordur. Dolayısıyla "sonuçtan çok bu sonuca nasıl gelindiğinin" değerlendirilmesini yapmak çok daha akılcı olacaktır.
Çocuğun başarısında da, başarısızlığında da anne babanın rolü tartışılmaz. Bütün dönem boyunca, çocuğun dersleriyle ilgilenmeyip, okulda bir sorunun var mı, her şey yolunda mı, araştırması yapmadan, yarıyıl tatilinde birden bire ilgili anne baba rolüne bürünüp 'çocuğum, tatil boyunca ders çalışacaksın ve düşük derslerini düzelteceksin' dayatması, onlara yapılabilecek en büyük haksızlıktır.
Karnesi kötüyse, yüreğinde fırtınalar kopan çocuk zaten utanacak, sıkılacak. Onu birde anne baba aşağılarsa, iyice başarısızlığı kabullenir ve derslerini düzeltmek için artık hiçbir çaba harcamaz.
Anne ve babalar, okul başarısı tabiî ki önemli, ama bunu takıntı haline dönüştürmemeli. Çünkü bir yerden sonra çocuk başarılı olursa sevildiğini düşünecek, başarısızsa da kendini değersiz hissetmeye başlayacaktır. Sizin koşulsuz sevginizi hissetmeyecektir. Her an her yerde derslerin nasıl, okul nasıl gidiyor gibi sözler söyleyerek konuyu hep okula, okul başarısına getirmek büyük hata olur. 'Okulda başarısızsa, hayatta da başarısızdır' etiketi çocuğa yapıştırılırsa, ders çalışmak istemeyen, bir şeyi daha denemeden başaramayacağını düşünen, başarısızlığı kabullenen birey haline dönüşür.
Dolayısıyla, anne babalar çocuklarını, önce kendi çocukları olduğu için koşulsuz sevdiğini göstermelidir. Sevgi akademik başarılarla koşullanmamalıdır. Ne olursa olsun, okul konusunu bir kenara bırakmalı. Diğer yeteneklerini ve becerilerini de hatırlatıcı davranışlar sergilenmelidir.
Çocuğunuz karnesini getirdiğinde ders notları düşükte olsa, kocaman bir sarılıp öpün ve ne olursa olsun sizin küçük kızınız, biricik oğlunuz olduğunu hissettirin. Notları düşük olduğu dersleri gülümsemeyle anlatın ve “ artık ikinci dönem biraz daha fazla çalışarak düzeltirsin” diyerek moral verin. “ Ben sana güveniyorum ikinci dönem daha güzel olacak, daha başarılı olacaksın” gibi sözlerle yüreklendirin ve inandığınızı gösterin.
Bırakın yarıyıl tatilinde gönüllerince eğlensinler, dinlensinler. Okula gittiği günlerde yapamadıkları ne varsa yapsınlar. Uykusu gelene kadar TV izlemek, yorulana kadar bilgisayar oynamak, arkadaşında istediği kadar oynamak, geç yatmak, geç kalkmak… Çocuk tatilde olduğunu hissetsin ve okulu, dersleri on beş gün gibi kısa bir süre için unutsun. Onlarla hafta sonu köye, akşamları şehirde turlamaya yada müzeye gezmeye gitmeye ne dersiniz? Karne nasıl olursa olsun anne babası ile oyun oynamak ve gezmek her çocuğun hakkıdır. Saygı ve Sevgilerimle…
NEDEN ZAYIF GETİRDİN?
