Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
13 Ocak 2010 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
Kalkınmış toplumlar ile gelişmekte olan yada geri kalmış ülkeler arasında en belirgin fark, birisinin sanayileşme yolunda ileri düzeyde olmasına rağmen diğerinin tarım ve hizmet sektörüyle iştigal etmesidir.Bu gerçek hem geri kalmış ülkeler hemde gelişmekte olan ülkeler tarafından ayan beyan bilinir.Bilindiğine göre gereği içinde gerekli hamlelerin yapılması veya yapılmış olması gerekir.Olaya bizim ülkemiz için bakacak olursak tanzimattan beri bu hamlelerin yapıldığı fakat istenilen başarıların yakalanamadığı görülür.Her 5 yıllık kalkınma planlarında bir Avrupa ülkesini yakalamak hedeflenir;yol haritası çıkarılır ama yapılan hamleler yetersiz kalır.Öyle ise çare nedir, ne yapılmalıdır; gelişen ülkelerdeki “gizli şifreler” nelerdir;bunların üzerinde durmak gerekir.
Birinci şifre;Üniversitelerin ve meslek okullarına ayrılan bütçenin bir bölümünü bilimsel araştırmalar için ayırmaları:Bu en önemli hamlelerin başında gelir.Teknik donanımlı laboratuarlarda yapılan araştırma ve geliştirme çalışmaları sonucunda ortaya çıkacak ürün pek tabidir ki sokak atölyelerinden çıkmaz.Hal böyle ise üniversitelere ve meslek okullarına ayrılacak yeteri derecede ödenek var mıdır?Bence vardır.Şurdan biliyoruz; Türkiye’de bir meslek okulumuzun onarımı için son 5 yılda harcadığı para 500.000 TL’dir.(Eski para ile Beşyüz Milyar.)Bu ödeneğin %10’u 50.000 TL’dir. Demek ki biz bir meslek lisemize yılda 10 Bin TL bilimsel araştırma ve proje için ödenek ayırabiliriz. Türkiye'deki yeni kurulan üniversitelerinden birisinin 2010 yılı bütçesi yaklaşık: 25 milyon TL’dir.(Basından) Bu bütçenin % 10’u bilimsel araştırmalar da kullanıldığı taktirde sanayileşmenin yolu açılacaktır.
İkinci şifre: Kamu kaynaklarının verimli kullanımı ve israfın önüne geçmek;şeffaf ve hesap verilebilir bir yönetim tarzını son yılların moda deyimi ile “içselleştirmek”.Bu konuda ülkemiz son yıllarda biraz mesafe kat etmiş olmasına rağmen alınacak hayli yol mevcuttur.
Üçüncü şifre:Hukukun üstünlüğüne dayalı yönetim anlayışını Avrupa standartlarına çıkarmak,kanunların caydırıcılık gücünü toplumun yararına kullanarak,milli serveti koruyup güçlendirmek.Bir yılda sadece trafik kazalarında 6000 insanın öldüğünü düşünürsek, bu alanda mal ve can kaybının ülkelerin ekonomisine verdiği zararı kolaylıkla hesap edebiliriz.
Dördüncü şifre:Demokratik hukuk kurallarının işlevini benimsetmek; böylece hür düşünebilme, düşüncelerini ifade edebilme ve karşısındakinin düşüncelerine saygı gösterebilme anlayışını geliştirmektir.Hayallerini dillendiremeyen insanlar ve düşüncelerini söylemekten korkan toplumlar ancak geri kalırlar.
Beşinci şifre:Bir ülkenin insanlarının büyük çoğunluğunu gönüllük ilkesi temelinde milli çıkarlar etrafında ortak düşünce geliştirebilecek, ortak düşünceleri sahiplenecek ve bu uğurda fedakarlık yapabilecek bir yapıya kavuşturmak.Kurtuluş Savaşında çıkarılan Tekalifi Milliye Kararları sonucunda her evden istenen yün çoraplarının gönüllü bir şekilde devlete verilmesi işte bu ruhu temsil eder.
Altınca şifre: Bunu herkes bilir; “Aynası iştir kişinin lafa bakılmaz”
KALKINMANIN ŞİFRELERİ
