Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
31 Mart 2010 tarihli Demokrat Gümüşhane Gazetesindeki yazısı
Siteye Ekleyen
Recep Ergin
Keşke gerçek hayatta, okullarda öğretildiği gibi her sorunun tek bir cevabı olsaydı da bizlerde yapılan hataları eleştirmek zorunda kalmasaydık... O zaman hayat ne kadar kolay olurdu değil mi? Atatürk’ün dediği gibi: “Hayat bir mücadele ve müsademe sürecidir.” Bu ortamda iş yapan insanlarımızın bilerek yada bilmeyerek hata yapma riski ile karşı karşıya kalmalarının ihtimal dahilinde olduğunu da hepimiz biliyoruz. Bu hatalardan dolayı insanları eleştirmek yerden yere vurmak, örselemek hakkımız olsa bile bunu yaparken dinlemeyi yeğleyip sonrada insaf ölçüleri içerisinde eleştirel hakkını kullananlardan biriyim. Bu hakkımızı kullanırken bazen eleştirdiğimiz insanlarımızdan; vur fakat dinle diyerek sitem edenlerin haklılığına da evet demek durumunda olduğumuzu da kaydetmeliyim. Kamuyu bilgilendirme adına görev yapan gazeteci arkadaşlarımın kendi takdir hakları saklı kalmak kaydıyla eleştirme hakkını kullanırken de bunu bir sorumluluk anlayışı içerisinde ve kantarın topunu kaçırmadan yapmaları gerekir diyede düşünmekteyim. Bu anlayışla hareket edilmesi halinde işin içerisinden daha kolay çıkılabileceğini haddim olmayarak salık verip bir fıkrayla “eleştirel hakkı”nı somut hale getirmek istiyorum:
Fıkra bu ya: Ressamın biri harika bir tablo yapmış... Tabloyu beğeneceğini umduğu bir üstada gidip, `Efendim nasıl buldunuz?` diye sormuş. Üstad, `Tablonun ne kadar güzel olduğunu gerçekten öğrenmek istiyor musun?` diye sormuş. Genç ressam sonuçtan emin, `Pek tabii` demiş. Üstad, `O halde, tabloyu sokağın başındaki panoya as... Yanına da bir kalem koy ve yoldan geçenlere `Gördüğünüz hataları işaretleyin` diye yaz. Ertesi sabah git, tabloya bak ve sonucu kendi gözünle gör` demiş. Genç ressam üstadın dediklerini yapmış. Ertesi sabah heyecanla tabloyu astığı panoya gitmiş... Ne görsün? Tablo çarpı işaretlerinden geçilmiyor! `Eyvah!...` demiş genç ressam `Yaptığım tablo bu kadar kötü değildi... Bu haksızlık` diye söylenerek, üzüntülü bir halde eve dönerken yolda üstadla karşılaşmış... Üstad, onlarca kez tecrübe ettiği sonucu önceden bilmenin rahatlığı içinde sormuş, `Ne oldu?` Genç ressam, `Şey` demiş, `Sonuç berbat!.. Artık resim yapmayacağım!` Üstad, `Olmaz öyle şey` demiş, `Senin tablo harikaydı...` `Ama nasıl olur, harikaysa bu kadar çarpı niye?` diye itiraz etmiş, genç ressam... Üstad, `Git tabloyu yeniden yap... Sonra aynı panoya as... Ama bu defa yanına kalem yerine, tual, boya ve fırça koyup, şu yazıyı yaz... Bundan daha iyisini yapabiliyorsanız, lütfen yapın, de... Ertesi gün de git, tabloya bak. Genç ressam, üstadın dediklerini uygulamış... Ertesi gün gitmiş, tablo, tual, boya ve fırça yerinde duruyor ama değişen hiçbir şey yok. Bir hafta sonra gitmiş, yine değişen bir şey yok... Bir ay sonra, sonuç yine aynı... Pek mutlu olmuş, üstada gelip sormuş... `Efendim ben anlayamadım... İlk tabloyu berbat eden insanlar, ikincisinde neden hiçbir değişiklik yapmadılar?` Üstad gülmüş ve demiş ki, `Dünyanın en kolay işi eleştirmek! Ama dünyanın en zor işi kendini o işten sorumlu hissetmek... Sen, ilkinde insanlara eleştirme hakkını verdin, ikincisinde ise sorumluluğu verdin. Kolay olanı herkes çekinmeden yaptı. Ama zor olana kimse yanaşmadı. Olay bu kadar basit` demiş. Çifte kavrulmuş lokum tadında.
Eleştirmek mi? Evet ama empati yaparak ve de sorumluluk anlayışı içinde.
.jpg)
ELEŞTİRİ HAKKI VE SORUMLULUK
