Yol, insanlık tarihi boyunca hep öncelik taşımış. İnsanlar ve milletler arasındaki ilişkiler hep birbirine götüren yolların sayesinde gelişmiş. Uzayıp giden yollar için türküler söylenmiş, ağıtlar yakılmış.
      Osmanlı döneminde de büyük önem verilen yollar, aynı zamanda ülkeler arasında ticaret bağlarının gelişmesine, medeniyetlerin keşfedilmesine de aracılık etmiş.
      Cumhuriyet dönemiyle birlikte işgal ve savaştan çıkan yorgun halkın, milli mücadele yıllarında şimdiki kadar bol ve kaliteli yolların bulunmaması karşısında ne kadar büyük fedakarlıklarda bulunduklarını daha iyi anlamaktayız.
      Sultan İkinci Abdülhamit Han döneminde karayolları ve demiryollarında yapılan çalışmaları biliyoruz. Hatta Osmanlı Sultanının gelecekte yapılmasını planladığı yollarla da ilgili çalışmalar yaptığı biliniyor.
      Ülkemizde de 1930'lu yıllarda daha belirgin halde görülmeye başlanan bağlantı yollarının inşası gelişen ve büyüyen Türkiye için zamanla çaresiz kalmış. Atatürk döneminde demiryolu hamlelerinin neredeyse altın çağını yaşayacak düzeye eriştiği söylenebilir. Sonrasında uygulanan politikalar neticesinde demiryolları bir anlamda kaderiyle baş başa bırakılmış.
      1980'li yıllarda merhum Özal'la başlayan büyük çaptaki değişimlerden yollar da nasibini almıştır. Büyük kentler başta olmak üzere ülkenin hemen her köşesinde karayollarında devrim özelliği taşıyan iyileştirmeler meydana geldi.
      Eskilerin anlattığına göre önce 12-13 saatte ulaşılan, sonraları 4-5 saate ve şimdi özel araçlarla 1 saatte çok rahat gidilebilen komşu şehir Trabzon örneği,  karayollarında yaşanan gelişmeleri kısaca özetliyor. Yine benzer şekilde Gümüşhane-Erzurum karayolunda da yapılan yeni yatırımlarla uzaklar artık yakın olmuş durumda.
      Bunun dışında özellikle havayollarında da ülkemizin geldiği nokta fevkalade memnuniyet vericidir. Bugün yanı başımızdaki Trabzon havalimanı Gümüşhane'de oturan her kesimden insan için büyük bir velinimettir.
      Zaman içinde bu atılımların standartlarının yükseltilerek daha faydalı olacağı da bir gerçektir.
      Şehirler arası ulaşımlara yapılan bunca yatırımlar maalesef ilçe ve köylerimizle olan bağlantılara fazla yansımamıştır.
      Bugün il genelinde ilçelerimizle olan bağlantı yollarımızın durumu ortadadır. Hiç yoktan iyidir demekle yetindiğimiz bu durum bizim için asla kader değildir. Zira yılların ihmalinin beraberinde getirdiği bu sonuçları şimdi telafi edebilmek için bugünkü resmi birim fiyatlarına göre 30 milyon YTL'nin üzerinde bir harcamaya ihtiyacımız var.
      Bizim için coğrafi konumumuzun gerektirdiği tek çıkış yolu olan karayollarımızın mutlaka elden geçirilmesi gerekiyor. Köse dağında güzel gelişmeler olduğuna şahit oluyoruz. Kelkit yolu daha da kısaldı. Şiran yolu parasızlıktan durdu. Keza Köse-Kelkit, Kelkit-Şiran karayolları da ödenek yetersizliği sebebiyle tam anlamıyla bitmiş değil.
      Gümüşhane'nin nitelikli karayollarına ihtiyacı vardır. Bir memlekette ekonominin canlanması, sanayi yatırımlarının artması, ulaşımla doğrudan ilgilidir. Eğer ulaşım problemlerimizi halledebilirsek, elde edeceğimiz kazanımlarımız da haliyle fazla olacaktır.
      Yol, başlı başına üzerinde önemli durulması gereken bir konudur. Yıllar önce sürücülerin korkarak, ecel terleri dökerek , saatlerce süren meşakkatli yolculuklardan sonra ulaşabildikleri şehirlere, bahsettiğim gibi şimdi çok iyi şartlarda ulaşabiliyoruz.        Geleceğe yönelik stratejik planlamalarımızda yol konusuna önem vermek zorundayız. 2006 yılında köylerimizin de gerçekten yol diyebileceğimiz nitelikte asfalt zeminli rahat ve kullanışlı ulaşım imkanlarına erişmesini diliyoruz.
      Esen kalın…