Bir süreden beridir "yetim" Kelkit türküleri üzerinde çalışıyorum. Var olan Kelkit türkülerinin yanına derlemelerimizle gün ışığına çıkardığımız Kelkit türkülerini eklemenin gayreti içindeyim.
     Esasında bize bırakılan folklorik mirasın farkında olmayacak kadar duyarsız bir kişi değilim. Kötü bir mirasyedi olarak anılmamak için harekete geçtiğimde ilk gördüğüm şey şu oldu:
    Her yerin üzerinde yaşayan (Gümüşhane veya Kelkit) insanların hafızası, o yerin kimliğini, geleneklerini ve onu diğer yerlerden ayıran özelliklerini barındırır. Eğer ki bizde Gümüşhane'de veya Kelkit'te yaşıyor isek, üzerinde yaşadığımız yerin geçmişi ile bugünü arasında uyum sağlayan çözümleri üretmek zorundayız. Ve bu değerlerimizi (bize kimlik kazandıran folklorik değerlerimizden bahsediyorum) yok etmeden bugüne dönüştürmek gayretlerimizin toplumsal yapımızın en temel taşlarından birisi olduğunu artık iyice kavramak zorundayız.
    Ve şunu çok iyi biliyorum ki Gümüşhane kültürü, öğrenerek beynimizin içerisine yerleştirdiklerimizin ötesinde, dışımızda yapıp ettiklerimiz her şeyi kapsa-yacak bir genişliğe ve derinliğe sahiptir. Bizim kültürümüz aynı zamanda bizlerin var oluş hikayesidir de aynı zamanda! Çok köklü bir kültürel mirasa sahip olduğumuz ilimizde,  ne yazık ki bu yönde yeterli bir araştırma ve inceleme  yapılmamıştır. Gümüşhane kültürü üzerine bir elin parmaklarını geçmeyecek aydın tarafından bilinen bilgiler ne yazık ki halk katmanlarınca paylaşılamamaktadır. İçinden geldiğimiz kültürel mirasa (bırakınız o mirası paylaşmayı) ulaşmakta bile  bu derece çaresizlik yaşıyor isek gerçekten içinde bulunduğumuz durumun ne denli vahim bir durum arz ettiğine artık siz karar verin sevgili Kuşakkaya okurları!
     Gümüşhane'nin  kültürel mirasının tanıtımı ve korunması noktasında kimler sorumludur? Böylesine ciddi ve seviyeli bir emek isteyen  iş, tamamen hazırcı bir mantıkla hazırlanmış 6 sayfalık tanıtım broşürlerinin içine hapsedebilir mi? Bu yazıda benim asıl vurgulamak istediğim en temel düşünce, üretememek  ve araştıramamak yetersizliğinde kıvranan insanların hazırcılık yaparak kültürel dokumuza -belki de bilmeden - verdikleri zarardır.
     Geçen gün halkımıza bir kültür hizmeti olarak takdim edilen ve üzerinde Gümüşhane Türküleri ibaresini bile göremediğim bir cd geçti. Belli ki bir kısım yetkililer hazırcılığa kaçarak tamamen repertuara girmiş bulunan Gümüşhane türkülerini almış ve çoğaltmışlardı. Bu yapılan işi asla küçümsemiyorum. Ama ya repertuara girmeyen o güzelim türkülerimiz ne olacak peki? Dilimizde söylendikçe bal tadı veren bu güzelim türkülerimizi araştırıp bulmak ve genç kuşaklara tanıtmak sorumluğu kimin veya kimlerin üzerindedir?
     Bizleri kültürel mirasımızdan kopuk olarak yaşamaya mahkum eden insanlar aslında utanmalıdırlar. Esas olan halksa, halkımızın duygu dolu ve bilgece yaklaşımlarında değerini bulan türkülerimiz araştırılıp gün ışığına çıkarılmalıdır. Allah'tan vakti zamanında Gümüşhanemizde derleme faaliyeti yaparak, birkaç tane türkümüzü kayıt altına alan bir  Muzaffer Sarısözen çıkmış da birkaç tane türkümüz onun sayesinde kayıt altına alınabilmiş.  Eğer ki ikinci bir Muzaffer Sarısözen'i bekleyeceksek, biz daha çok bekleyeceğiz anlaşılan!
     Geçen gün Necati Yılmaz'ın Gümüşhane yöresi halk oyunlarını anlattığı yazıyı okuyunca bunlar aklımdan geçti.
     Kendi ürettiği materyali sahiplenme becerisini gösteremeyen insanlar, her zaman hayatın her alanında "silik" yaşamaya mahkumdurlar.

      Sevgili Kuşakkaya okurları,
     Asıl soru şudur?

     Biz geleneklerimizi nasıl koruyacağız? Daha ne kadar gelenekten yoksun yoz bir şekilde yaşayacağız?
     Zengin bir tarihi ve kültürel mirasa sahip bulunan Gümüşhane'nin bu konuda hiç mi bir iddiası yoktur. Yazık, çok yazık!