Bir insanın kendini geliştirip ve en nihayetinde kendini gerçekleştirmesi, özgün bir şahsiyet olarak toplumsal yaşam içinde yer edinmesi uzun bir sürecin sonucunda oluşuyor.
       İnsanın gelişimini inceleyen bilim adamları gelişimde kritik dönemler bulunduğunu ve gelişimin nöbetlerle devam ederek süregiden bir süreç olduğunu vurguluyorlar.Eğitim dediğimiz olay da, insan gelişiminin bir parçası olarak öğrenmeye dayalı olarak  ortaya çıkıyor.  Demek ki hayat boyu süren gelişimimiz boyunca yeni yeni bilgiler öğrenerek eğitime tabi oluyoruz. Durduğumuz yerde durmamızı gelişim teorisyenleri reddediyorlar. Hayatın belli dönemlerinde her an yeniliğe ve yeni bilgilere açık olmamız tabiatın bir kuralı olarak karşımıza çıkıyor.  Onun için hayatın bu değişmez kuralına karşı çıkmamız halinde, yaşanan bütün zamanların “dışında”  konumlanacağımız ve çağdışı bir etiketle anılacağımız açıktır.
       Küçük bir ilde yaşamış olmanın dezavantajlarıyla , insanın kendisini nasıl ve ne yönde geliştirip gerçekleştirebileceğini uzun uzun düşünmüşümdür. Ve aslında bana kalırsa bizim küçük bir ilde yaşamamız kendimizi geliştirip gerçekleştirmemiz yönünde önümüze kocaman kocaman engeller koymaktadır. Acaba fizyolojik gereksinimlerimizin karşılanması kendimizi geliştirip gerçekleştirmemiz için yeterli mi? Çoğunlukla bu gereksinimlerimizin karşılanması yeterli görülüyor olacak ki, insanlar yine çoğunlukla siyaset yaparak bu gereksinimlerini gidermeye çalışıyorlar. Ama kazın ayağı hiç de öyle değil. (!)
       Eğitimciler bilirler. İnsan gelişiminin bir takım evrelere bağlı olduğunu. Bu evrelerin her birinde bir takım ihtiyacların giderilmesini eğitimciler olmazsa olmaz sayarlar. Ünlü eğitimci- gelişimci Maslow insanın gelişimi için bir takım alt ve üst ihtiyaçların giderilmesinden söz eder. Ona göre, bu gereksinimler alt düzeyden üst düzeye doğru piramitsel bir yapı içinde karşılanmalıdır. Bütün bu silsilenin sonucunda ise kendini gerçekleştirme vardır.
       İnsanın kendini gerçekleştirmesi yönünde sıralanan bu gereksinimlerin içinde özellikle vurgulamam gereken bir gereksinim var: Estetik gereksinim. Maslow bu gereksinimden uzun uzun söz eder. Fizyolojik gereksinimlerin yanında estetik gereksinimlerin karşılanamaması durumunda insanın kendini gerçekleştirmesi çok zordur. Peki nedir bu estetik gereksinimler?
       Estetik gereksinimler güzeli algılamak ve güzelden hoşlanmak olarak da kısaca tanımlanabilir. Herkesin güzel anlayışı farklı tabiki..Ama herkesin estetik bir güzel anlayışı olması gerek. Güzellik, estetik kaideler üzerinde yükseliyorsa, insanın gelişimine katkı koymaktadır. Şimdi Gümüşhane’de yaşayan insanlar olarak şu estettik sancılarda alevlenen sorulara karşılık verelim bakalım:  Hiç şiir okur musunuz? En son hangi kitabın satırları arasında kendinizden bir şey buldunuz? Hiç tiyatro ya da sinemaya gittiniz mi? Hiç bir resmin ayrıntıları arasında  gözlerinizi gezdirdiniz mi? 
       Fizyolojik gereksinimlerinizi karşılayarak oturun oturduğunuz yerde diyerekten insan ruhuna öğütlenen ilkel ve çağdışı eğilimleri reddediyorum.
       İşte sorun burada. Bu sorulara samimiyetle karşılık verelim bakalım. Estetik gereksinimlerini karşılayamayan insanların kendilerini geliştirip gerçekleştiremeyeceği sonucu karşısında herkesin birazcık düşünmesini istedim. Çok keskin bir yargıyla şunu düşünüyorum: Yoksa siyasetçiler, kendilerine açık alan oluşturup orda yığınları bekleterek oyalamak düşüncesinde oldukları için mi  insanlarımızın kendilerini geliştirip estetik gereksinimlerinin karşılanmasını  istememektedirler? Eğer ki bu düşüncede iseler, bunu fevkalade başardıklarını söyleyebilirim! Çünkü baksanıza fizyolojik gereksinimlerin ötesinde ne gibi bir beklentimiz var?
       Ne dersiniz ey sevgili Gümüşhaneliler?