Bu satırları yazarken Valilik toplantı salonunda gerçekleşen bir toplantıya katılamamanın üzüntüsü içerisindeyim. Mazeret ve özür dileklerimi  Engin Doğru kardeşime ilettim. Ama bu vesileyle düşüncelerimi okuyucularımızla paylaşmak istiyorum:
      Engin Doğru kardeşimden, çok zamandır olumlu bir gelişme olarak beklediğim “Gümüşhane Sempozyumu” nun düzenleneceğine ilişkin haberi alınca çok sevindim.
      Ne yazık ki  Gümüşhane’de  milli ve yerel  kültüre malzeme teşkil etmek, müşterek değerleri çoğaltmak ve pekiştirmek felsefesi üzerine kurulduğu çok açık olan bir eğitim, kültür ve basın hayatı gözlenmemektedir.
       Bu acı tablonun yansımasını Gümüşhaneliler olarak derinden derine çeken ve yaşayan insanlarız. Bizi birbirimize bağlayan kültürel değerlerimizi bulup ortaya çıkarmak noktasında çok aziz bir durumdayız.
Gümüşhane kültürü inanınız ki bir elin parmaklarını geçmeyecek  kadar sayıları az olan insanlara çok şey borçludur. Gümüşhane’nin güz yüzüne çıkartılmış kültürel değerleri hep bu insanlar sayesinde içimizde yer edinebilmiş ve hep bu insanlar sayesinde bizlerin ortak bir kabul alanımız olmuştur.Bir Sabri Özcan San’ı (rahmet ve minnet duygularımla anıyorum), yetiştirmek öyle sanıldığı kadar kolay değildir. O’nun Gümüşhane kültürüne kazandırdıklarıyla kifayet edecek bir küçük il olma tercihini kullanacaksak, biz Gümüşhane olarak hiçbir alanda başarı sağlayamayız. (Sağlayamadığımız da ortadadır)
      Sevgili İsmail Akçay gibi bir takım rakamsal değerler verecek değilim ama şunu özellikle ifade etmek isterim:
      Kültür bizleri birbirimize bağlayan ön önemli araçtır. Kültür’ün altına indiğiniz zaman sevgiyi bulunsunuz! Sevgi ki bizlerin hareket alanımızı genişleten ortak bir kolektif güçtür. Bir toplumda yaşayan insanların birbirlerini sevme yetenekleri  hep kültürel bir dinamizmle  olasıdır. Kültürel hazları bulup yaşayamayan insanlar hep başka başka istenmedik yolların yolcuları olurlar. Gümüşhane kültürü dediğimizde, eğer ki bizler, birbirimize sarılıp sarmalanamıyorsak, kültürümüzden ve geçmişimizden getirdiğimiz özellikli heyecanları yeterince yaşayamıyoruz demektir.
      90 yılındaki “Geçmişte ve Günümüzde Gümüşhane” isimli sempozyumun ardından tam 16 sene geçmiş. Bu 16 yıl boyunca tam bir kültürel  sessizlik içinde yılları kovaladık. Oltan Bey sayesinde düzenlenmiş olan o sempozyum bildirilerinin kalınca bir kitapta toplanarak basıldı. O kitabın hala Gümüşhane kültürü üzerinde en önemli bir kaynak olduğunu düşünüyorum.  Gümüşhane kültürü üzerine araştırma yapan herkes o kitabı büyük bir titizlikle incelemektedir. Allah’tan, yeni bir Oltan Bey gelene kadar beklemek durumunda kalmadık ve birileri bu lüzumu hissederek anlamlı bir gayretle harekete geçtiler. Bu vesileyle Sayın Valimiz Veysel Dalmaz Beyefendiyi ve Engin Doğru kardeşimi tebrik ederim.