Bahar yağmurları artık dur durak bilmiyor. Kelkit ovasında yeşil buğday başaklarının rüzgarla sevişmeni seyrediyor her sabah. Hayvanların bağlandıkları ağıllarından sesleri geliyor. Toprak uyanmış bütün tazeliğinde. İnsanlar  kış uykularından uyandı ve evlerinin kapısında, sofralarında ve en nihayet yüreklerinde ateşi gördüler.
      Yazları kurak, kışları katıksız geçer bilinir ki Gümüşhane’de Kelkit’te. Kader sayılan ölümlerin dışında her şey insanların niyetleri oranınca yaşanır, yaşanıyor.
      Gümüşhaneliler çaresizlik diz boyu uzadığında, kimi zaman yaşama asi geldiler, dermansız zamanlarda yürüdüler ; kimi zamanda yine kader denilerek üzeri örtülmeye çalışılan yazgılarına boyun eğdiler. Ama her ne olursa olsun Gümüşhaneliler hainin sofrasına kilim vermemiş, ekmeklerini hep vatanseverlik çanağına banarak yemişlerdir.
      İnsanı , yeşili ve de toprağı sevmelerinde yücelen bir nezih düşüncenin var ettiği insanlardır Gümüşhaneliler, Kelkitliler…
      Bizleri Gümüşhaneliler olarak, küçük bir ilde hayat kavgası vererek var olmaya çalıştığımızdan dolayı adeta birbirimize ortak  milli ve yerel moral değerlerle  bağlandığımız  “homojen” yapımızı bozmak isteyenler var.
      Bir süreden beridir belki fark etmişsinizdir, siyasi irdelemelerde bulunup  aydınlık  yüzümüze yönelik yazılar yazıyorum. Laik ve anti laik kavgasının bilerek pompalandığı günümüz Türkiye’sinde  daha birkaç gün önce bir Danıştay üyesinin hunharca kurşunlara hedef olup yaşamını yitirdiğimizi ibretle izledik televizyonlarda.
      Hiç kimse Gümüşhane’de bu tehlikenin çok uzağındayız diye düşünmesin. Gümüşhane Baro Başkanı Ali Günday’ın aynı mihraklarca katledildiği acısı içimizde hala taze duruyor. Ve daha birkaç yıl evvel vatan ve Atatürk düşmanı Şevki Yılmaz’ın meydanlarda dinimizi istismar ederek bir kısım masum insanlarımızın şahadet parmaklarını havaya kaldırarak  bölgemize ekmeye çalıştığı çirkin emellere  hepimiz şahit olduk.
      Her zaman yazıyorum, Oltan Bey’in sekiz yıllık eğitim bahane edilerek Kelkit’te yuhalanması  bir koca ayıp olarak memleketimizin tarihine kazınmıştır. Bu ayıbı kendi siyasi emellerine bir avantaj olarak tahvil etmiş insanlar ne yazık ki ve ne yazık ki kendi çirkin emellerini gerçekleştirirken  memleketlerinin olumsuz tanıtılması karşısında sadece susmuşlardır! O açıdan  Kelkit, daha büyük bir sınav vermektedir: Kelkit’te kader ve ülkü birliği içinde aynı havayı teneffüs ettiğimiz alevi hemşehrilerimizin olması, ayrılıkçı birilerinin iştahlarını kabartsa da, bu tuzak karşısında şu ana kadar uyanık duran Kelkitliler umarız bundan sonrada aynı mukavemetli tavırlarını sürdüreceklerdir.
      Sonuçta hepimizin şefkatli eli bir diğerimizin üzerinde olmalı. Yüreklerimizde bir sıcaklık, alınlarımızda bir parlaklık olmalı. Hiç kimse, Gümüşhane’nin aydınlık yüzünü örseleyecek tavırlar içine girmemeli ve girse de bu tavırlar asla halkımız arasında asla kabul görmemeli.
      Kelkit ovasında yeşil buğday başaklarının rüzgarla sevişmeni seyrediyorken bunları düşünüyorum. Umutlar yeniden yeşeriyor, Danıştay üyesinin kahpece öldürülmesinin acısı   içimi yakıyor.