Sevmek  neydi,  nasıl  bir  duygu  bilmezken  sanırdım ki  sevenler  hep mutlu,  herkesin  sevgisi  karşılıklı,  herkes  tüm hayallerini  yaşayabiliyor.  Neydi  sevmek,  herkesin  peşinden  koştuğu? 
       Başı  yok ki  sonu da  olsun;  işte  öyle  bir şey. Neden,  ne zaman, nerde  ve  nasıl  olduğunu  açıklayamadığım  bir şey  bendeki  sevgi.
       Seneler  öncesinde  başladı  gönlümdeki  sonu  meçhul  yolculuk.  Kimseler  bilmedi  halimi,   bildirmedim ki kimselere. İçimde  yaşadım  tüm  yalnızlığı  ile  sevdamı,   acılarımı  ve de   hayallerimi.  Bazen  gönlümdeki  gonca  çiçek oldu   açtı,  umutlandım  neşeler  saçtım.  Bazen  o gonca  sarardı  soldu,  bende  onunla  eridim   bittim.   Bazen  hayallerim   goncadan  gül bahçeleri  yaptı,  onunla  avundum,  yandım,  kavruldum.  Bende ki  sen  bir  heves,  bir  tutku  yada  geçici  bir  duygu  değildin ki.  Bende ki  sen   ömürlüksün,  yaşayacak  ve  yaşatacak cinsten.
       Uzun  yıllar  oldu  sen ve  ben,   benim  yüreğimde. Adını  yazmışım  kalbime  bir kere.  Yerine  başkasını  koymak  ne mümkün.  Denemek  istesem de  başaramadım.  Yüreğim engel buna.  Yokluğunla   boğuşmak  ne  acı  sen bunu  bilir misin? İçimde  sen,  hayalimde  sen,  konularımda  sen, şarkılarımda sen,  bu kadar  benimle  sen,  ve  sensiz  ben.  Seni  sensiz  yaşasa da  bu yürek  kapamış  kapılarını   senin  olmadığın  her  şeye.  Sensiz  kurulabilen  ne bir  hayalim  var,  ne de  sensiz  düşünebildiğim   bir  hayat. Dünümden  gelen sen,  bugünümde sen   ve  yarınlarım yine sen.
        Yerine  kimseyi  koyamadım,  sen  bende  ben oldun. Bunun için  rahat  yüreğim  sana  karşı.   Ne yalanım  oldu  sana   nede  yanlışım.  Tek  hatam  seni  sevmek  oldu  hem de  ölesiye.  Sana  haykırdım  hep  ama duymadın beni.  Belki de  duydun  ama  ses  vermedin.  Cevapsız  bıraktın,  yok  saydın,   hem   beni   hem  sevgimi.
        Duy artık  bu  sesi,  bu  feryadı  anla.  Anla ki   bu yürek sen diye  çarpıyor,  Hisset bu  sevgiyi,  izin verme  sen diyen  bir  canın  yok  olmasına. Bir  tebessümün   nelere  bedel  bir  bilsen,  yada   edeceğin birkaç tatlı  söz?  Çok mu  zor  bir  tebessüm  etmek,  yoksa  çok mu  ağır  bu senden beklediğim?   Beni   bir anlasan,  yada  anlamayı  denesen, bende ki seni  sen de  bir  görebilsen  giderdi  bu karabulutlar,  eminim doğardı  güneş   üzerimize.   Zaman,  her  şeye  derman  derler  ama olmadı.  Geçen  yıllar  ne  seni   unutturabildi  bana  nede  sevdanı.  Seni  sensiz  yaşamaktan yorgun  düşse de  yüreğim   asla  vazgeçmedi  senden.  Ne  senden  ne de  seni  hatırlatan  hiçbir şeyden.  Zaten  her şey  seni  hatırlatıyor bana;  çünkü bendeki   sen,  artık  yüreğimde  oldu ben.
       Sevdiğimi  rahatça  söylüyorum artık. Boğulmak  istemiyorum Yunus’un dediği gibi. “ Sevdiğimi  söylemesem  bu sevgi beni  boğar’’  demiş büyük  aşık.  Bende  Yüce  Yaradan’ı  nasıl  yalansız  riyasız  seviyorsam  seni de  öyle   sevmişim.  Sevgim  saf  ve  gerçek.
       Yerine  kimseyi  koyamadım. Koyamam da, kolay  değil ki bendeki  senden vazgeçebilmek.  Seni  nasıl   unutabilirim  nasıl  vazgeçerim senden. Senin  karşında  yenildim  evet,  başaramadım.  Ben, seni  sevmemek  elimden gelmediği  için seviyorum  zaten. Çıkarsız,  şartsız  ve   sınırsız. Ne  yaşananlar  nede  yaşanacaklar. Hepsi şu an   yüreğime   dolanlar.  Asıl  sevgide  bu değil mi zaten?
      Sevgi  ile  kalın.