Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Öncelikle Kelkit'le ilgili olarak öznel bir tesbitte bulunayım: Seksen öncesi günleri hayal meyal hatırlayan, ama her zaman fikrinde, düşüncesinde o yılların mert, delikanlı olan aydın gençlerine özenerek çocukluk dünyasını zenginleştiren bir insanım.
Kelkit'in seksen sonrasını bütün gelişim aşamalarını yakından izledim.Hele hele 90 sonraları bizzat çalışma hayatı içinde olduğum için bütün ayrıntı ve özellikleriyle beynimin içindedir. Kelkit'in seksenli yılları ve doksanlı yıllarını çok özlüyorum. Seksenli yıllarda 6 bin, doksanlı yıllarda 7 bin nüfusu barındıran Kelkit'e 2000 li yılların başında bir şeyler oldu: Nüfusu hızla artmaya başladı, şu anda 25 bin reel nüfuslu bir Kelkit'ten bahsediyoruz.
Kelkit büyüdükçe bir takım şeylerin sırrını kaybetti: kökten koptu, sosyal ve kültürel dokusu zedelendi. Az olan kıymetlidir hesabı çoğaldıkça değerimiz zayıfladı. Çoğaldıkça aramızdaki birlik ve beraberlik duyguları zayıfladı, kimse kimseyi tanımamaya başladı. Hareket alanımız zayıfladı, manevra kabiliyetimiz köreldi. On yılda on bin göç alan bir ilçenin nasıl bir şekilde bu yükün altından kalkması beklenebilirdi ki?
Köyden kente gelen insanları ne kadar kentli addedeceğiz?
Gerçek anlamda kentli vatandaş olmak ne demektir? Kentli bireyler yetiştirmek için ve Avrupa Birliği'ne girmek için "görkemli bir acilcilikle" yasaları değiştirmek yetmiyor ne yazık ki. Yasaları değiştirdik, peki "kafaları" nasıl değiştireceğiz. Kafaları da değiştirmek gerekiyor. Ne yazık ki, ne orta düzeyli eğitim ne de yüksek öğrenim kafaların demokratikleşme yönünde değişimi için yeterli olamıyor. Hele demokrasi bizzat günlük yaşamın bir parçası değilse bu daha da zor... Buna pek tabiki saygı, hoşgörü ve empati ihtiyacını da eklemek gerekli.
Pek tabiki her şey insanla güzeldir. Halk olmadan kent de olmaz. Kent halkının iyi yaşama çabaları ve yaşam standartları bütün bireylerin istem ve düşünceleriyle şekillenir? İstemesini bilen bireyler, kent kültürüne katkı koyar, beraber yaşama standartlarını en üst düzeyde şekillendirir.
Eğer bir "kent makamında" isek bu makamda bulunmamızın nedeninin gereklerini yerine getirmemiz gerekir.
En temel ölçütü belirtmeliyiz: Bir kentte yaşayın herkesin (köylüsü ve şehirlisiyle) yani kent halkının insan haklarına saygılı bir çevrede yaşama hakları vardır. Bu haklar geliştirilmeye açık olmalıdır. Kent, bireylerin refahını ve kişiliğini geliştirecek yönde ilerlemelidir. Kent, bireye kendisini geliştirme fırsatları sunmalıdır. (Kent ve kentli olmanın gerekleri bunlardır; bunlardan kaçınmak -biraz ağır bir ifade olacak ama- insanın sosyal ve kültürel gelişimine tamamen bir ihanettir.
Kelkit'te olduğu gibi köylerimiz akın akın kentlere göç etmekte ve köylerimiz hızla boşalmaktadır. (Kehanette bulunacak değiliz, ama çok yakında köy diye bir yerleşimin kalacağını hiç sanmıyoruz; herkes kentli olacak! Böylece köylülük üzerinden siyaset yapanların da yiyeceği "çikolatalı" pasta kalmayacak!)
İşte tam bu noktada diyoruz ki kentte yaşayan insanlar ekonomik ve toplumsal olarak daha iyi bir yaşam için daha iyi altyapı koşullarına sahip olmalıdırlar. Bu altyapıyı talep etmek kadar doğal bir şey olamaz. Eğer bu altyapının kaynak ve zaman sorunları nedeniyle bir programa bağlanması gerekiyorsa bu, halkın katılımı ve iknası yoluyla yapılmalıdır.
KENTLİ OLMAK
