Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Gümüşhane Eğitim-Bir-Sen Şube Başkanı Veli Ağaç, Van’da meydana gelen 7,2 şiddetindeki depremde yaşamını yitiren 64 öğretmen için mesaj yayımladı.
Ağaç, “Mesleğinin Baharında Aramızdan Ayrıldılar. Acımıza Acı Kattılar…” dediği mesajında şu ifadelere yer verdi:
“Onlar en az kazanç getiren; ama en çok ödüllendiren mesleği seçmişlerdi. Çoğu, mesleğinin baharındaydı. Atandıklarında sevinçlerini dışa vururken adeta sınıfın ve tebeşirin kokusunu hissettiler. Işığın elçileri olarak yola düştüklerinde heyecanlıydılar. Kandil misali eriyecek; ama etrafına ışık saçacaklardı. Hizmet ve gönül eriydiler. Hayatın zorluklarını yenmek ve imkânsızlıklara direnmek için şartlanmışlardı. Van ve Erciş in fay hattı zayıftı belki; ama onların iradeleri ve yürekleri, inadına sağlamdı.
Kış yaklaşıyordu. İklim soğuktu belki; ama insanları bir o kadar sıcakkanlıydı. Kucak açmayı, sofrada öncelik vermeyi, elinde ve avucundakini paylaşmayı yaşamın değişmez kuralı haline getiren halk, onlara en önemli varlıklarını, yani çocuklarını teslim etmişti. Utancından terleyen çocukların ellerinden tutuyor ve çocuklara çizgi çizmeyi, yazı yazmayı öğretiyorlardı. Yarın için hazırlıklı olmalıyım diye akşam ders hazırlığı yapıyorlar ve her geçen gün kendilerini daha da güçlü hissediyorlardı. Öğretmenlik her yeni gün yeni bir heyecandı onlar için…
Uyum eğitimlerinden yeni dönmüşlerdi ve 7,2’lik deprem onları bir anda aramızdan aldı. Halime ve Nigar Öğretmen 23, Tuğba, Onur ve Muhammet Hoca 24, Emel Öğretmen 25, Oktay ve Mustafa Hoca 26 yaşındaydı. Diğerleri de farklı değildi. Kimisi yeni nişanlanmış, kimisi evlilik günü için gün sayıyor, kimisi duvağını diktirmiş, kimisi yeni bebeğini bağrına basıyordu. Evde anneler ve babalar oğlunun/kızının geleceği günü iple çekiyordu. Kimisi eş durumundan tayin isteyecek, kimisi askerliğini de asker öğretmen olarak orada tamamlayıp dönecekti. Her birinin hayat hikâyesi farklıydı; ama öğretmenlik idealleri aynıydı. Onlar, teneffüste kendilerine uzanan minik elleri tuttuklarında her sıkıntıyı unutuyor, rol modeli oldukları öğrencilerini gelecek için donatmaya, hayata hazırlamaya çalışıyorlardı.
“Hele bir öğretmenliğe başlayayım ilk maaşımla şunları yapacağım” diye kurulan hayalleri bozan bir meslekti öğretmenlik. Melike Atman öğretmen henüz 40. günü geride bırakmıştı; ama ilk maaşını Erciş’te ekonomik durumu iyi olmayan çocuklara dağıtmıştı. Öğretmenler için, içinde öğrencilerin olmadığı meslek hayallerinin ömrü sınıfa girene kadardı. Öğrencilerle göz göze gelmek yeni bir yolculuğun başlangıcıydı ve çoğunluğu stajyer olan öğretmenler, yeni adım attıkları fedakârlık mesleğinde ilk heyecanlarıyla birlikte aramızdan ayrıldılar.
Van-Erciş Depreminde kaybettiğimiz vatandaşlarımıza ve 64 öğretmenimize Allah’tan rahmet ve yaralılara acil şifalar diliyoruz.”
