Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Yollar uzun yollar ince Yol kısalır aşk gelince Yat kurban ol İsmail'ce Bıçak senden incinmesin
ABDURRAHİM KARAKOÇ
Kaç gün, kaç hafta, kaç bayram geldi geçti üstümüzden. Günahlarımıza kefaret Allah'ın emri bir ibadeti gerçekleştireceğiz bugün. Şartsız teslimiyetin sembolü kurban. Boynunu uzatmak İsmail'ce. Ne bıçak nede kan korkusu. Gönül hoşnutluğuyla tamamen teslimiyet. Ve Rabbi ona;
"Gözünün nurunu kurban et!" Bu emrin muhatabı, şefkatli bir peygamber ve merhametli bir baba olan Hazret-i İbrahim Aleyhisselam'dı. Gördüğü rüyada, seneler evvel, eğer bir oğlum olursa onu Hakk'a kurban edeceğim sözü hatırlatılıyor ona ve bu verdiği sözün yerine getirilmesi isteniyordu.
"Ey İbrahim! Bıçağını biricik İsmail'inin şah damarına bas ve onu kendi ellerinle kurban et!"
Hangisini seçersin ey İbrahim? Kurtuluşu mu yoksa esareti mi? Bağlılığı mı, mesajı mı? Babalığı mı, peygamberliği mi? İsmail'i mi yoksa Rabbini mi? Seç ey İbrahim! Bir ikilemdesin artık. Bir yanda can parçan oğlun İsmail, diğer yanda Rabbin. Ne dersin? İsmail'ini bir kurbanlık koyun gibi tut, yere yatır ve kes şah damarını.
Nihayetinde babadır nasıl diyecek oğluna. Ben Rabbim'e söz verdim, seni ona kurban edeceğim diye. Sesi titredi, yutkundu, bir şeyler söylemek istedi, çıkmadı kelimeler dudaklarından. Tüm cesaretini topladı bir müddet sonra ve döndü biricik İsmail'ine;
"Evladım, rüyamda seni kurban etmek üzere olduğumu, boğazlamaya giriştiğimi gördüm, sen ne dersin bu işe!?." Dedi.
İsmail bu, anlar vaziyeti. Babasının nur yüzüne bakar ve İsmail'ce bir laf eder.
" Canım Babacığım! Rabbimize verdiğin sözde çekinmek olur mu? Rabbimiz ne emretmişse sen onu yap. İnşallah, benim de sabırlı, dayanıklı biri olduğumu göreceksin!" der. Ee o babanın oğlu o İsmail. Hakkı kabullenen ve ona tamamen teslimiyetinde bir an çekimser olmayan 12 yaşında bir çocuk değil bir yiğit ve sabırlı bir kurban o.
Ve öte yandan içindeki beni öldüren İbrahim kendi can damarını keser adeta. Biricik İsmail'ini şakağı üzere yere yatırır; çok acı çekmesin yavrum diye bıçağını biler, taşa çalar. Taş orta yerinden ikiye ayrılır. Ve çalar bıçağını İsmail'inin boynuna. Sert kayayı ikiye bölen bıçak yumuşak bir tene etki etmez bile. Bir daha, yine kesmez bıçak O'nun emriyle. Ve bir koyun indirir Cebrail ve bir de mesaj:
"Ey İbrahim! Sen rüyana sadık kalıp onun gereğini yerine getirdin, vazifeni eda ettin; Allah da İsmail yerine kurban edesin diye bu koyunu gönderdi"
Elbette Rabbimizin kurbana ihtiyacı mı vardı. Bir sabır imtihanından geçirmişti İbrahim'i ve de İsmail'i. İkisi de zirveye ulaştılar bu imtihanla. Ya biz ne durumdayız şimdi? Bizlerin İsmail'i kim veya nedir? Şöhret mi, makam mı, para mı, pul mu, antikalar mı, ev mi, eş mi, sevgili mi, çoluk çocuk mu, yoksa kahrolası kariyerin mi? Ne dersin?
Ey bir türlü söz geçiremediğim nefsim, dünyada kaç İsmail var kurban edilen. Her sabah ve her akşam oluk oluk kan akıyor zulüm adına bir yerlerde. Ya sen malını, mülkünü sarıp sarmalayan sözüm ona Müslüman kardeşim. Bu akan kan seni hiç etkilemiyor mu? İbrahim ve İsmail'de mi gelmiyor aklına? Kurban etsene şu kahrolası nefsini, bugün sende emanet olan şeylere bu bağlılığın neden? Kim ne götürdü ki ötelere? Ve ey nefsim. Nedir bu bağlılığın dünyaya? Kim ne murat aldı ki? Davud TAİ hazretlerinin dediği gibi;
KURBAN'DA KURBAN OLANLAR
