Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Çok yakın bir zamanda kendisine bu şehre yaptığı katkı adına değer verdiğim bir şair ve yazar dostun tarafıma telefon açarak hakarete varır sözler sarf etmesi, bu şehrin kültürünün kendi tekelinde olduğunu zannetmesi bu şehir adına, değer verdiğimi zannettiğim o kişi adına içimi dışımı paramparça etti. Ki bu şehir için yaptığı eserleri en kutsal emanet gibi çalışma masamın en müstesna yerinde taşıdığım, yaptığım kültür sanat sayfamda eserlerinden örnekler verdiğim bu şahsın gerçek yüzünü görmek ziyadesiyle üzdü beni. Neymiş efendim Gümüşhane Fıkraları eseri yapacakmış ta ben niye bu işe girişmişim. Fikri ondan çalmışım. Sadece yazıklar olsun diyorum.
Ama her şeye rağmen bu memleketi çıkarsız sevenler yok mu? Var elbette ve bu memleket kendisine hizmet edenleri altın harflerle öylesine yazar ki tarih bunu kaydeder. Himmete muhtaç bir şehrin çocuklarıyız hepimiz. Doğduğumuz yerlere borcumuz var bizim. Çünkü ilk cemremiz bu güzide memlekette düştü havaya, suya ve de toprağa. Ve bir gün kendi kendine yetmeyen bir duruma gelince istemeye istemeye çıktık ne idüğü belli olmayan gurbetlere. Bir başka iklimlerin en karasal zemherisinde kemiklerimiz dondu, sert rüzgarlarında tarumar oldu saçlarımız. Evlatlarımızı teslim ettik çirkef bataklıklara. Anamız, babamız, eşimiz, çoluk çocuğumuz yıllarca yolumuzu gözlediler. Kaç bahar, kaç kurak mevsimler gelip geçti. Takvimler yığınla yapraklarını düşürdü zamandan. Ama ne gidenler geri döndü, ne burada kalanlar bahtiyar oldu. Belki doyduk gurbetlerde ancak maalesef çok şeyleri de aldı götürdü bizden. Ve şimdi ellerimizde koskoca bir eyvah kâr kaldı bizlere.
Ve bu memleket için bazıları kendilerini feda ettiler cesurca. Yüreklerini koydular bu memleket sevdası için. Dantela gibi işlediler bu memleketin sevdasını yüreklerine, yüreklerimize.
İşte bunlardan bir tanesi de koskocaman yüreğini bu şehrin sevdasına vakfeden değerli dost Veli YILMAZ kardeşimdir. Öyle kolay değildir hizmet. Kimisinin trilyonları vardır ama hayatında Veli kardeşimin aldığı zevki belki de alamamıştır. Çünkü bu işte çıkar yok, mal yok, makam yok. Ancak ve ancak samimi dökülen ter, akıtılan gözyaşı ve memleketiyle duyulan gurur vardır.
Gündoğumu Gazetesi ile, bu şehrin kültürel arenasında elinde minicik mikrofonu ve Rabbimin ona armağan ettiği mükemmel yeteneği ile dur durak bilmiyor. Hangi yurt köşesinde olursa olsun uçarak gidiyor oraya. Başarılı Gümüşhanelileri arayıp buluyor. Yılda çok azda olsa geldiği Gümüşhane'de mesaisi bitmiyor bu değerli hemşerimizin. Çünkü bu memleketin sevdası onun sevdası, bu memleketin acısıyla o da kıvranıyor. Bir Gümüşhane haberi bile gözlerinin dolmasına kafi geliyor.
Ve tabiri caizse Veli Yılmaz'da şeytan tüyü var sanki. İlk defa gördüğü bir insanla çok kısa bir sürede muhabbet ortamını kurmak ve dost olmak kolay iş olmasa gerek. Ancak bu kadar güzel özellikleri taşıyan, yaşayan ve yaşatan bu kardeşimizin en büyük yardımcısı sevgili eşi Berrin Hanımı da unutmamak gerek.
Ya yorulmak, gönül koymak lügatinde kesinlikle olmayan kavramlar. İçerisinde sakladığı Harşit coşkusundaki sevdasını belki mahrum, belki sarp devasa dağlarla çevrilen bu mahzun şehirden alıyor olsa gerek. Kalbi de gümüşten olmalı bu değerli Gümüşhane aşığının.
Kuşburnu güzelliğindeki hırçın coğrafyanın emzirdiği evlatları istemeyerekte olsa terk ettikleri bu vatanına bir gün mutlaka döneceklerinden öylesine emin ki. Çünkü bu memleketin has delikanlıları haram süt almadı annelerinden. Ve öylesine bir gurur var ki ceplerinde. Gümüşhaneliler için doğum yeri Gümüşhane demek bir şeref demektir. Gidilen her neresi olursa olsun kapıların ardına kadar açılması demektir.
İşte böylesi güzide bir şehrin kıyıda köşede kalmış ne cevherleri vardır göremediğimiz, görmek istemediğimiz, görüp de kıskandığımız. Neleri gördü bu gözler, neleri duydu kulaklarımız. Hayatında kitap okumayanlar yazılan kitabı haince yerden yere vururlarken, bu şehrin kültürünü tek ellerinde görenler, kendi şairliği dışında kimseyi tanımayanlar, insanlara ve yazdıkları eserlere Kaf Dağı ardından bakanlar, kes kopyala yapıştır ile başkalarının eserlerini kendi imzası ile sunanlar ve daha neler neler.
Bu şehrin gurbetteki sesi olan Gündoğumu Gazetesi ile nice uzun senelere değerli kardeşim. Yorulduğun yerde etrafına bakma çünkü arkanda her zaman beni bulacaksın.
HER ŞEY BU MEMLEKET İÇİN
