Batılı bir yazar: “Bizde insanlar memleketlerinde, kendi insanıyla birlikteyken kıymet görür ama tam tersine doğu toplumlarında memleketinden uzaklaştıkça itibarı artar.” Diyor. Böyle bir giriş yapmak için bir çok sebep bulunabilir ama ben sadece Gümüşhane’nin bir değerini, Türk edebiyatının önemli şairlerinden Bekir Sıtkı Erdoğan’ın son otuz yılın en önemli rubai şairi diye nitelendirdiği bir Gümüşhaneliyi sizlerle paylaşacağım. Bu mümtaz Gümüşhaneli Tacettin ŞİMŞEK. Harşit Dergisi olarak düzenlediğimiz Geleneksel Harşit Şiir Akşamları vesilesiyle birkaç defa kendisini Gümüşhane’ye getirmiştik. İki ay önce gerçekten bir edebiyatçı olarak defalarca zevk alarak okuduğum ve her okudukça tekrar okumak istediğim bir şiir kitabı çıktı şairin. Belki hemşerilerinin bir çoğunun haberi olmadı ama edebiyat dünyasında hakkettiği ilgiyi gördü. Sizleri mutlaka bu şiir kitabını temin etmeye davet ediyorum. Emin olun ki hepiniz kelimelerle tasvir edilemeyecek bir hazzı yüreğinizde duyacaksınız. Kitabın ismi EYLÜLCE… Bu toprağın kokusunu, insanını, ıstırabını, sevdasını ve en önemlisi kendisini bulabileceğiniz bir kitap.
    Geçenlerde Valiliğin internet sitesine girdim. Orada Gümüşhaneli yazar-şair, sanatkar vb. millete mal olmuş isimlerle ilgili bir bölüm hazırlanmış. Bu yazıya vesile olan Tacettin ŞİMŞEK’ten tutunda onun gibi burada isimlerini sayarken bazılarının ismini unutabileceğim korkusuyla yazmak istemediğim bir çok isme yer verilmemiş. Ama onların yerine Gümüşhane’de yaşayanlar dışında kimsenin tanımadığı birilerinin ismi yaldızlı harflerle yazılmış. Bir insan bir şey yapıyorsa, yaptığı işin türü ne olursa olsun, hakkını vermeye çalışmayı çalışma ahlakının bir gereği olarak sürekli aklında tutmalıdır. Sitenin kim tarafından hazırlandığını bilmiyorum. Ama tam bir körler sağılar birbirini ağırlar vakası. Konuyla ilgili olarak çok fazla bir şey söylemeye gerek yok. Tacettin Şimşek’in bir şiiri ile emeğe saygı diyorum.

Biz yayla yürekli çocuklardık
Hani turnalar geçse üstümüzden
Bağrımız çayır çimen
Bir harşit vardı sevdamızı bilen
Bir biz vardık
Biz yayla yürekli çocuklardık

Harşit’in yanı başında bir yerde
Düşlerimizden saraylar kurardık
Can eriği gözlerle elma bahçelerinde
Harşit’in sularına baktıkça biz
Say ki bahtımıza ayna tutardık
Biz yayla yürekli çocuklardık.

Ufkumuzdan uçup geçen ne varsa
Kuşlar mı bulutlar mı
Sorardık uzaklardan haber var mı
El sallardık
Erzurumlara Almanyalara
Çocuksu selamlar yollardık
Biz yayla yürekli çocuklardık

….

Orda hala göz bebeği bir şehir
Harşit sularına bakar avunur
Bir uyur bir uyanık
Burda biz
Harşit sularına delice aşık
Say ki yeni yeni farkına vardık
Biz yayla yürekli çocuklardık