Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Basın, milletin müşterek sesidir. Bir milleti aydınlatma ve irşatta, bir millete muhtaç olduğu fikrî gıdayı vermekte, hulâsa bir milletin hedefi saadet olan müşterek bir istikamette yürümesini teminde, basın başlı başına bir kuvvet, bir mektep, bir rehberdir.
M. Kemal ATATÜRK
Tamamen hizmet aşkının ürünü olan yerel gazeteler bulunduğu bölgenin sesi, gözü ve kulağı hükmündedir. Gümüşhane'de bu göreve tarihsel süreç içerisinde birçok gazetemiz talip olmuş, çoğu zamanın şartlarına yetişemeyerek kapanmak zorunda kalmıştır. En uzun soluklu gazete Demokrat Gümüşhane 55 gibi bir yılı devirirken, adını Gümüşhane'nin zirvesinden alan Kuşakkaya Gazetesi ise 42. yılın içerisinde o ilk coşkusunu yaşatmaktadır. Şüphesiz bunda ismi Gümüşhane ile özdeşleşen Turan Tuğlu gibi bir şahsiyetin fedakârlığının ve samimiyetinin büyük bir rolü vardır. Ardından Kelkit'te haftalık Gündem ve Gümüşhane'de günlük Gümüşkent Gazeteleri merhaba dedi Gümüşhane'ye. Ve Gümüşkoza Gazetesi takip etti bunları. Uzun yıllar Trabzon'da ve yurt içi ve hatta yurtdışında okurları ile buluşan Günebakış Gazetesi ile adını duyuran Torullu hemşerimiz Ali Öztürk doğduğu memlekete bir vefa örneği olarak Gümüşkoza Gazetesini sundu hemşerilerine. İki yıllık bir mazisine rağmen kırk yıllık bir Gümüşhane Gazetesi hüviyetine kavuştu Gümüşkoza Gazetesi. Kalitesi, dizgi ve baskısı ile bir anda adını duyurdu bu gazetemiz.
İlkin üniversite öğrencisi iken merhaba dediğim gazetecilik en büyük hobi olarak dimağıma yerleşti. 1989 yılında Ankara Belde Gazetesinde ilk sayfada çıkan bant karikatürleri, ardından dergi ve gazetelerde köşe yazılarım, öykülerim, şiirlerim ve nihayetinde memleketimde Gümüşkent ile başlayan, Kuşakkaya Gazetesi ile devam eden ve nihayetinde Gümüşkoza ile halen sürdürdüğüm bu onurlu paylaşımda beni bilenler iyi bilir ne bir maddi menfaat, ne de bir başka kazanç gayesinde olmadım. Fikri yapım uymasa bile ortak payda Gümüşhanelilikte birleşerek her gazeteye haber, makale yollamaya gayret gösterdim. Ancak bilemediğim sebeplerden dolayı makale ve fikirlerime ambargo koyuldu. Ne diyeyim canları sağ olsun.
Şimdi gazetelerin çıkma ve okuyucusuna ulaşma sebebi olan resmi ilanların elektronik ortamda yayınlanması şartı ile kesilecek olması tüm Anadolu'da olduğu gibi Gümüşhane'de de sesimizin kesilmesi, gözümüzün görmemesi, kulağımızın duymaması anlamına gelecektir. Devletimizin en yakın zamanda buna bir çare bulacağına eminiz. Çünkü basın bir milletin müşterek sesidir. Ve basın susturulamaz.
Ancak; müşterek sesi ortak dediğimiz gazeteler maalesef bunu ne kadar gerçekleştiriyor tartışılır. Birde köşe yazarlarının iyi seçilmesi, bulunduğu ilin sosyal ve kültürel yapısını çok iyi tahlil etmesi ve bunu kaleme dökmesi makbul olanıdır. Bir başka ilin beni ilgilendirmeyen konularını Gümüşhane'de çıkan bir gazetede yayınlaması bana ne kazandıracaktır? Öncelikli konumuz Gümüşhane, Gümüşhane insanı ve Gümüşhane'nin problemleri olmalıdır.
Bunun aksine bulunduğu gazeteyi birilerine yandaş yapanlar, birilerinin sözcülüğünü yapanlar, gönderilen bir haberi, makaleyi, yorumu incelemeden manşet yapanlar, araştırmadan, incelemeden bulunduğu gazetenin gücünü arkasına alarak bir yerleri ezmeye çalışanların etik ahlak anlayışları tartışılır.
O halde Gümüşhane'de yayın yapan Gümüşkoza, Demokrat Gümüşhane, Kuşakkaya, Gümüşkent ve bu şehre sevdalı emekli öğretmen Şahinde Turhan'ın Ekin Gazeteleri bir zümrenin değil herkesin, bir fikrin değil tüm fikirlerin, bir şahsın değil sadece Gümüşhanelilerindir. Buna ister makro milliyetçilik deyin, ister mikro milliyetçilik deyin, ne derseniz deyin. Gazete olsun, kitap olsun, yazarından çok okuyucunun malıdır. Sahibi göründüğü gazete ile fikirlere ambargo koyanların ve nefsini hizmet ahlakının önüne geçirenlerin zaten başarılı olması mümkün değildir. Bunu zaman gösterecektir.
Kibir insanoğlunun en büyük düşmanıdır. Elindeki gazeteyi bulunduğu toplumun üzerinde görenler her zaman kaybetmeye mahkûmdur. Ben bir Gümüşhane sevdalısı olarak İstanbul'daki Gündoğumu ve Gümüşhane'nin Sesi, Gümüşhane'deki Demokrat Gümüşhane, Gümüşkoza, Kuşakkaya, Gümüşkent, Kelkit'te bulunan Gündem ve Kelkit Çayı Gazetelerinin hepsini bir tutuyorum. Neden mi; çünkü tüm bu gazetelerin tek bir ortak paydası var, o da GÜMÜŞHANE.
NOT: Gümüşhane TEDAŞ'IN Halkla İlişkiler Servisi'nin başarılı çalışmaları ve müşterisine gösterdiği anlayış ve güler yüzlülüğü için en derin saygı ve muhabbetlerimi sunuyorum. TEDAŞ görevlileri Diler Kartal ve Ali Kemal Hacıhasanoğlu'na teşekkür ediyorum. Felsefesi Gümüşhaneliye hizmet olan diğer kurum ve kuruluşlardan da aynı muameleyi görmek istiyoruz. Saygılarımla.
.jpg)
GÜMÜŞHANE VE YEREL GAZETELER
